Η κατάθλιψη είναι η συχνότερη ψυχική διαταραχή. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιοδήποτε ανεξάρτητα από κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο. Επίσης η βαρύτητα της κατάθλιψης ποικίλλει. Εμφανίζεται σε πολλές μορφές και πολλές φορές αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη γίνεται σωστή διάγνωση.
Όταν υπάρχει κατάθλιψη το άτομο συχνά πιστεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να τον βοηθήσει και ότι η κατάσταση αυτή δεν θα αλλάξει ποτέ. Τα συμπτώματα τις κατάθλιψης δεν είναι πάντα τα ίδια για όλους τους ανθρώπους. Μπορεί να διαφέρουν στην στη συχνότητα, στη διάρκεια, άλλα και στην ένταση της εμφάνισής τους. Επίσης μπορεί κάποιος να εμφανίζει συμπτώματα που σε άλλους να μην υπάρχουν καθόλου.
Η αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι πολύ σημαντική γιατί η νόσος μπορεί να επηρεάσει το άτομο, την οικογένεια και τη δουλειά του. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι η τα συναισθήματα αυτά δεν αλλάζουν, όμως αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι πλέον εφικτή. Η αναγνώριση των συμπτωμάτων κατάθλιψης πριν αναπτυχθεί η νόσος μπορεί να βοηθήσει έτσι ώστε με την κατάλληλη διαχείριση να παραμείνει σε ελαφρά μορφή.
Συμπτώματα
· Εξάντληση
· Διαταραγμένος ύπνος-συχνοί εφιάλτες-ξύπνημα πολύ πρωινές ώρες
· Σωματικά συμπτώματα
· Δυσκολία στη συγκέντρωση
· Αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις
· Συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο
· Αισθήματα λύπης, ευερεθιστότητας ή έντασης
· Απομόνωση , κλείσιμο στον εαυτό
· Αρνητικές σκέψεις
· Ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες
· Απώλεια ενδιαφέροντος για σεξ
· Μειωμένη ενεργητικότητα και αργές κινήσεις
· Διαταραχές διατροφή ή αλλαγές στο βάρος
· Ιδέες ενοχής
· Αυτοκτονικές ιδέες
· Ανησυχία και απαισιοδοξία
Psychinfo.gr 
Καλησπέρα σας,
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος και είμαι ιδιωτικός υπάλληλος.Σας στέλνω αυτό το e-mail για χάρη της σχέσης που έχω.Είμαι εδω και ενάμιση χρόνο παντρεμένος με τη γυναίκα μου και γνωριζόμαστε για 5 χρόνια και κάτι.Η σχέση μας δε πάει καθόλου καλά το τελευταίο χρόνο που είμαστε παντρεμένοι και συζούμε.Απο το καιρό που παντρευτήκαμε και μένουμε σε νοίκι έχω παρατηρήσει μεγάλες αλλαγές στη συμπεριφορά της γυναίκας μου.Διάβασα το άρθρο για την κατάθλιψη και λέω μήπως
είναι αυτό.
Η γυναίκα μου και εγώ πριν παντρευτούμε και μείνουμε μαζί βγαίναμε τουλάχιστον καθε σαββατοκύριακο ενώ τωρα ειναι μονίμως κουρασμένη η δεν έχει όρεξη,
Είναι μπερδεμένη και πέρνει δύσκολα αποφάσεις.
Ορισμένα πράγματα που της άρεσαν τώρα της είναι αν οχι αδιάφορα,απλά.
Ενώ το κάναμε όποτε βρίσκαμε ευκαιρία στα κρυφά τώρα 1 φορά την εβδομάδα ενώ ζούμε μαζι.
Τη ρώτησα να μου πεί τι συμβαίνει και μου είπε δε ξέρει τι μπορεί να έγινε αλλά δε νοιώθει οπως πριν και αισθάνεται πολύ μπερδεμένη.Έχει και άλλα απλά σας λέω αυτά που μου έρχονται κατευθείαν.
Μπορει να έχει κατάθλιψη και όλη η συμπεριφορά της να οφείλετε σε αυτή;Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.Ανυπομονώ για την απάντηση σας.
kwstantine h gynaika soy den exei katathlpsh,apla kanate ena tairastio lathos..pantreythkate..mhn anhsyxeis syxna symvainei auto se kapoia zeygaria..isws niwthei pws h sxesh sas exei katanthsei roytina..h symvoylh poy exw na soy dwsw einai h ekshs:phgene thn se ena wraio kai prototypo meros h kalytera sto meros poy gnwristhkate(etsi tha thn kaneis na sygkinithei,kai tha allaksei arketa h gnwmh ths gia esena kai den tha pisteyei poia oti eisai idios me toys allous!to epomeno vhma einai na ths milhseis gia ta parapona soy,na ths ekshghseis oti thn agapas kai oti eisai prothymos na thn voithiseis ama ontws exei kapoio provlhma..telos kapoia tips ta opoia mporei na sou xrisimeysoun:ena kokkino kalo krasi kai katakokkina triantafylla..kalh soy epityxia!!!
egw pathenw afta. Αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις.Συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο. Απομόνωση , κλείσιμο στον εαυτό. Αρνητικές σκέψεις.Ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες.Ανησυχία και απαισιοδοξία. mono otan pezw kana games ksexnieme kai pali m erxonde flasies palia dn borusa na kimithw..
Καλησπερα! Ονομάζομαι Κλειώ είμαι 21 χρονών και αυτο το καλοκαιρι τελειωσα Γραφιστική. Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ νιωθω οτι εχω σχεδον ολα απο τα παραπανω συμπτωματα. Αυτη τη στιγμή βρισκομαι σε μια σχεση με καποιον μεγαλυτερο μου,εχουμε 7 χρονια διαφορα . Νιωθω οτι με απομονώνει απο ολους και ολα και με πιεζει πολυ σε πολλα θεματα μπορει να φταιει επειδη αυτος δουλευει και κανει πραγματα με την ζωη του ενω εγω δεν εχω την ορεξη να κανω τιποτα πλεον, δεν εχω φιλους και ουτε καποιο αλλο ατομο να μου συμπαρασταθεί, οι γονεις μου δεν μπορουν να με βοηθησουν γιατι και τα δυο μου αδερφια εχουν προβλημα οποτε δεν μπορουν να με στηρίξουν , οποτε ειμαι μονη μου και ενω θελω να τον χωρισω δεν μπορω γιατι ειναι το μοναδικο ατομο που εχω αυτη τη στιγμη να νοιαζεται για εμενα ακομα και αν με πιεζει και δεν καταλαβαινει πως νιωθω. Δεν ξερω τι να κανω ειμαι τελειως χαμένη νιωθω καθε μερα ολο και χειροτερα.
Γειά σου, Κλειώ. Καταλαβαίνω πως νιώθεις, αλλα εγώ προτιμώ να είμαι μόνη παρά με κάποιον που με καταπιέζει. Είμαι 34 ετών και έχουν βρεθεί πολλοί τελείως ακατάλληλοι στον δρόμο μου. Ένας ακατάλληλος μου ζήτησε να…σταματήσω τις σπουδές μου. Ένας άλλος ακατάλληλος μου ζήτησε να πετάξω για χάρισμα τον σκύλο μου. Ένας άλλος ακατάλληλος με περνάει 8 χρόνια και είναι απόφοιτος δημοτικού, μου έλεγε οτι έχουμε τις ίδιες επαγγελματικές ανάγκες. Ένας άλλος ακατάληλος μου ζητούσε να σταματήσω να είμαι εθελόντρια. Τί θέλω να πώ; Αν είναι σημαντικό για’σένα να έχεις φίλες, βάλε όρια στον σύντροφο σου. Γενικά πρέπει να βάζεις όρια. Είστε σύντροφοι. Γειά σου και καλή χρονιά.
gia sas me lene tonia egw phsteyvw pws h gynaika sou 8elei ligo xrono na skeyth mn thn pieseis asthn ligo na dei monoi ths th 8elei apthn zwh ths
skhsthn kala kai kanths erwtika paixnidia polla kante to pantou sto dasos sthn mpaniera sthn paralia sto amaksi sthn koyzina se hotel kanths xioumor gargalhsethna, pataTe apo to spiti pantws kante TRELEEEEEEESSSS
Kalhmera sas,eimai o kwstas (18xronwn , an paizei kapoio logo stin eksakrivosi p zitaw) tha ithela polu na sas pw kati p me apasxolei edw kai 4 mhnes exasa tin ksaderfi mou (19 xronwn ) apo spania arrwstia tin opoia eixe apo ta 5 tis, megalwsame san aderfia mias k eimastan konta stis ilikies. otan oi goneis mas douleuan mename mazi ktlp , katalavenete pws itan san aderfi mou. meta apo auto arxisa na xanw to nohma tis zwh. exw polla apo ta sumptwmata katathlipsis p anaferate ektous tis diathesis p kamia fora einai entaksei ( ektos an tin skeftomai ksana opote mporei na pesei katakorhfa). sigkekrimena parousiazw se megalo vathmo ta ekseis sumptwmata :
· Εξάντληση
· Διαταραγμένος ύπνος-συχνοί εφιάλτες-ξύπνημα πολύ πρωινές ώρες
· Σωματικά συμπτώματα
· Δυσκολία στη συγκέντρωση
· Αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις
· Συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο
· Αισθήματα λύπης, ευερεθιστότητας ή έντασης
· Απομόνωση , κλείσιμο στον εαυτό
· Αρνητικές σκέψεις
· Ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες
Διαταραχές διατροφή ή αλλαγές στο βάρος
· Ιδέες ενοχής
· Αυτοκτονικές ιδέες
· Ανησυχία και απαισιοδοξία
to kako einai pws edw k 4 mines kanw polu anisuxo upno logo efialtwn pou vlepw me apotelesma na mhn ksekourazomai katholou k na mhn exw katholou oreksi. Oso gia to faghto auto diaferei ana kairous.
teleutaia exei arxisei na m bgainei se polla neura k auto me apomakrunei apo tous kontinous m kuklous.
auta m erxonte pros to paron.
tha thelate na m peite an pragmatika einai katathlipsi i oxi ?
an oxi ti tha mporouse na einai ?
euxaritw polu gia to xrono sas
Γεια σας,ειμαι η Ηλιαννα 21 χρονων…Πριν απο 4 χρονια εχασα το θειο μου απο καρκινο ειμασταν πολυ δεμενοι και την εζησα την αρρωστια του πολυ εντονα..Οταν εφυγε απο την ζωη ημουν μπροστα (ειναι μια εικονα που οταν την σκεφτομαι μ πιανουν κλαμματα).Οταν εφυγε δεν ειχα ξεσπασει πηγα ν μεινω με τ θεια μου για ν μην ειναι μονη της καθως δεν ειχαν παιδια..Ειχα αφοσιωθει στη θεια μου και στο διαβασμα διοτι εδινα για Πανελληνιες.Στη θεια μου εμεινα για 6μηνες περιπου και γυρισα σπιτι μετα απο καποιους μηνες σκεφτομαι συνεχεια το θειο μου και αυτες τις εικονες και οσο να θελω ν μην κλαψω δεν μπορω το εχω δυο χρονια τωρα αυτο.Κοιταω διαφορες φωτογραφιες και χωρις ν τ καταλαβω κλαιω γενικα ξεσπαω σε κλαμματα και χωρις λογο.Τα βραδια δεν κοιμαμαι καλα διοτι δεν με περνει ο υπνος,βλεπω παραξενα ονειρα κανω διαφορες σκεψεις οπως: ειμαι βαρος στους γονεις μου;δεν μπορω να κανω τπτ σωστο,και πως αν ειχα πεθανει να μην τους ημουν βαρος.Οι γονεις μου δεν μ εχουν δειξει κατι τετοιο το αντιθετο ξερω οτι μ αγαπανε.Απλα ετσι νιωθω…Νιωθω πως ειμαι συνεχως κουρασμενη ενω στη πραγματικοτητα δεν κανω και κατι κουραστικο..!Πριν το θανατο του θειου μου ημουν πιο θαρραλεα και δεν εκανα τετοιες σκεψεις τωρα εχω κλειστει ως ενα βαθμο και τ κραταω μεσα μου αυτες τις σκεψεις δεν θελω να βαρυνω τους αλλους!Επισης σκεφτομαι πως οταν καποιος δεν ειναι καλα εχει αυτη την αρρωστια και θ πεθανει και αυτο το σκεφτομαι πολυ για τους γονεις φοβαμαι μην παθουν κατι τετοιο!Περιμενω την συμβουλη σας.Ευχαριστω!
skhsthn kala kai kanths erwtika paixnidia polla kante to pantou sto dasos sthn mpaniera sthn paralia sto amaksi sthn koyzina se hotel kanths xioumor gargalhsethna, pataTe apo to spiti pantws kante TRELEEEEEEESSSS
Ektos filaraki an exei alwna sto myalo ths, tote asto petathn apo ton trito kai prosekse mhn vrei sthn tenta tou apo katou na vrei me thn mia katw!!! 😉
Καλησπέρα σας. Με λένε Ευα. Είμαι παντρεμένη περίπου 3 χρόνια τώρα και έχω ένα μικρό παιδάκι. Με τον σύζυγό μου δεν τα πηγαίνουμε καλά τώρα τελευταία. Πριν λίγες μέρες μου είπε πως δεν θέλει άλλο να είμαστε μαζί, πως δεν είμαι καλά και ότι πρέπει να πάω σε ειδικό. Νιώθω πως ότι κάνω δεν έχει αποτέλεσμα. Φοβάμαι και να μιλήσω μη τυχόν και πετάξω μπαρούφα και νιώθω πως και να μιλήσω ότι δεν ξέρω να μιλήσω και δεν με καταλαβαίνουν . Σκέφτομαι συνέχεια πως ίσως ψάχνει κάτι άλλο και έχω κοιτάξει και το κινητό του. Στο κεφάλι μου κάποιες φορές νιώθω ένα μούδιασμα. Νιώθω λες και δεν ειμαι ικανή πλέον για τίποτα. Μόνο το παιδί μου με νοιάζει και προσπαθώ. Οι χαρές μου ελάχιστες. Και αν χαρώ μου βγαίνει ξινό συνήθως. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μήπως έχω όντως πρόβλημα?
Γειά σου Κωνσταντίνε,
Δεν μπορούμε να γενικεύσουμε τα λίγα στοιχεία που δίνεις και να πούμε ότι η γυναίκα σου έχει κατάθλιψη. Χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες για να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα.
Επίσης δεν πρέπει να επιρρίπτεις όλες τις ευθύνες στην γυναίκα σου. Η ισορροπία στις σχέσεις είναι πολύ λεπτή και ίσως να μην είναι ικανοποιημένη απο το πως είναι η κατάσταση της σχέσης σας τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Η αλλαγή στη σχέσης σας, δηλαδή το ότι παντρευτήκατε και μένετε μαζί σίγουρα έχει σημαντικό ρόλο. Ακόμα περισσότερο εάν πριν το γάμο είχε ο καθένας διαφορετική στέγη. Η ρουτίνα του έγγαμου βίου συνήθως επηρεάζει αρνητικά τη σχέση του ζευγαριού. Επίσης τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων αλλάζουν και εξελίσσονται και καλό θα είναι να κρατάτε πάντα τις λεπτές ισορροπίες ώστε να μπορείτε να συμβαδίζετε στον έγγαμο βίο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους θα σου πρότεινα αρχικά να συζητήσεις με τη γυναίκα σου ώστε να μπορέσετε να προσδιορίσετε τι συμβαίνει. Εάν δεν μπορείτε να καταλήξτε σε κάποιο συμπέρασμα ίσως η συμβουλή ειδικού να μπορέσει να βοηθήσει ώστε να επιστρέψει το ενδιαφέρον στη σχέση σας.
Γεια σας, θα ηθελα να σας μιλησω για ενα τεραστιο προβλημα που αντιμετωπίζω στη ζωη μου και επειδη δεν εχω το θαρρος και τη δυναμη ακόμα να παω σε καποιον να με βοηθησει, ειπα να ζητησω την γνωμη σας, για την σχεση που εχω εδω και τρια χρονια με εναν παντρεμενο και δεν ξερω τον τροπο να φυγω και να αλλαξω ζωη. Μαλλον ειμαι σε φαση κατάθληψης και δεν ξερω τι πρεπει να κανω.Μπορείτε να μου πειτε ή να μου δωσετε κάποια βοηθεια εσεις?θα ήθελα να πω πάρα πολλά για αυτό που περνάω αλλα δεν ξέρω αν πρέπει. Περιμένω την συμβουλη σας.σας ευχαριστω πολύ.Μαργαριτα.
margartia…den ksero thn ilikia sou kai ton tipo sou ala i simbouli mou eine otoi ola eine poli apla…apla ta ksexnas ola kai ksekinas mia nea zwh…yparxoun polla agoria eki ekso pou mporis nas bris to alo sou miso….kalh epitixia
Γεια σας, ονομάζομαι Γρηγορία και είμαι 16 χρόνων. Έχω σχέση 2 χρόνια και αυτούς τους τελευταίους μήνες μου ασκήθηκε bullying στο σχολείο και δεν είχα καθόλου όρεξη, έκλαιγα συνέχεια, δεν ένιωθα τίποτα ώρες ώρες για το αγόρι μου , κοιμόμουν πολύ αργά και ξυπναγα 4 με 5 το πρωί και μέχρι και σήμερα επηρεάζομαι στην σχέση μου και ώρες ώρες νιώθω ώρες ώρες όχι. Ώρες ώρες νιώθω μπερδεμένη, και ώρες ώρες χαμογελάω όταν τον σκέφτομαι, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει και θέλω να μου απαντήσετε σε αυτό γιατί δεν αντέχω άλλο(επίσης κάνα 2 φορές είχα σκεφτεί και την αυτοκτονία για να ηρεμήσω )
καλημερα σας..λεγομαι Μαρια και θα ηθελα να σας περιγραψω καποια απο τα συμπτωματα που εχω,τα οποια μοιαζουν περιπου με τα παραπανω και να μου πειτε απο τι πασχω και αν θα μπορουσε να χαρακτηριστει ως καταθλιψη..εδω και 3 βδομαδες περιπου εγινε ενα σκηνικο με την καλυτερη μου φιλη και τσακωθηκαμε παρα πολυ ασχημα με αποτελεσμα οχι μονο να κοψουμε τελειως επαφες αλλα και για να με εκδικηθει εστρεψε παρα πολυ κοσμο εναντιον μου…απο εκεινη την μερα δεν μου ξαναμιλησε κανενας και εμεινα ξαφνικα μονη μου εχοντας καταρρευσει για τα καλα….απο τοτε λοιπον, εχω αλλαξει παρα πολυ…δεν θελω να πηγαινω σχολειο, απο μαθητρια του 19+ εχω πεσει παρα πολυ στην αποδοση μου και το χειροτερο ειναι οτι δεν εχω καθολου ορεξη να διαβασω….το στομαχι μου ειναι συνεχως δεμενο κομπος ειδικα οταν βρισκομαι στο σχολικο περιβαλλον και αντικριζω εκεινα τα παιδια..εχω κλειστει στον εαυτο μου, ειμαι συνεχως χαλια, δεν τρωω καλα, και υποφερω καθημερινως απο στομαχικες διαταραχες και πονοκεφάλους… δεν μπορω να συγκεντρωθω ευκολα και ειμαι χαμενη σε σκεψεις ολη την ωρα…επισης πριν λιγες μερες γνωρισα και ενα παιδι που απο οτι φαινεται παει για σχεση, αλλα οποτε τον συναντω…εχω συνεχως τυψεις και παθαινω κρισεις αγχους (με τρεμουλο και συγχυση στην ομιλια)πραγμα που εγω ποτε μου δεν παθαινα σε αλλες μου σχεσεις… τι πιστευετε οτι μου συμβαινει…;
Γεια σου Μαρία,
Για να διαγνωστεί κάποιος με κατάθλιψη θα πρέπει τα συμπτώματα να εμφανίζονται τουλάχιστον 6 μήνες. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό, απλώς βρίσκεσαι σε έντονη συναισθηματική φόρτιση. Εαν έχεις κάνει κάποια πράξη που έχεις μετανοιώσει καλό θα είναι να αναγνωρίσεις το λάθος σου για να είσαι εντάξει και με τους άλλους και κυρίως να μην έχεις τύψεις με τον εαυτό σου. Πρέπει να αποδεχόμαστε και να πληρώνουμε το τίμημα των πράξεών μας. Απο κει και πέρα πρέπει να αποδεχτείς την κατάσταση και να προχωρήσεις μπροστά. Μη γυρνάς τις σκέψεις σου συνέχεια στο τι συνέβη στο παρελθόν αλλά πρέπει να κοιτάς το μέλλον. Προφανώς και όταν βρίσκεσαι και με το παιδί που γνώρισες σε απασχολούν άλλες σκέψεις. Προσπάθησε να τα ξεκαθαρίσεις αυτά με τον εαυτό σου και να βάλεις ένα τέλος.
Με λενε Αλεξανδρο και ειμαι 24 ετων.θα ηθελα να περιγραψω μερικα συμπτωματα που εχω αντιληφθει οτι παρουσιαζω..απ οτι μπορω να θυμιθω ολα ξεκινισαν πριν 3 χρονια μετα απο ενα χωρισμο που ειχα επειτα απο μακροχρονια σχεση 2,5 ετων.Εκτοτε σταματησα καθε δραστηριοτητα που ειχα (αθλητισμος) και αρχισα να κλεινομαι σπιτι.ακολουθησαν και οι στρατιωτικες μου υποχρεωσεις οι οποιες με αποξενωσαν τελειως.Σημερα παροτι υπαρχουν ατομα που προσπαθουν να επικοινονισουν μαζι μου ολο αντιδρω θετικα στα καλεσματα τους, ομως ποτε δεν τα πραγματοποιω.συχνα μου τηλεφωνουν ατομα και ενω βλεπω τη κληση τους δεν το σηκωνω κι επειτα αναρωτιεμαι γιατι..Αυτο συνεβαλε και στην απουσια επικοινωνιας με τον πατερα μου διαρκειας 1 χρονου μεχρι και σημερα..Ενω προγραμματιζω συναντισεις 2-3 ημερες πριν , οταν ερχεται η ωρα τις ακυρωνω χωρις λογο.απλα δεν θελω να παω..ειμαι σεξουαλικα ανενεργος απο τοτε που χωρισα αν και μου εχουν παρουσιαστει ευκαιριες..νιωθω αφορητα και ασχημα στη παρουσια μη οικιων προσωπων γιαυτο προτειμω να καθομαι σπιτι.ασθανομαι ανικανος να δουλεψω και οποια δουλεια εψαξα την σταματησα μεσα σε 3-4 μερες χωρις λογο…ξεχναω παρα πολυ ευκολα πραγματα και εχω μεγαλο προβλημα με τις ημερομηνιες.τελος δεν μπορω να κοιμηθω τη νυκτα με αποτελεσμα να κοιμαμαι πολλες ωρες τη μερα και να ξυπναω νυκτα.Τωρα τελευταια εχω αναπτυξει και μια μεγαλη φοβια οταν περπαταω στο δρομο οτι ανα πασα στιγμη μπορει να με ληστεψουν χωρις να εχω βιωση την παραμικρη εμπειρια μεχρι σημερα.αντιλαμανομαι πληρως πλεων πως κατι παει στραβα.Απλα δεν γνωριζω τι πρεπει να κανω για να βοηθησω τον εαυτο μου.Δεν θελω να παω σε καποιο γιατρο γιατι και να το αποφασισω δε νομιζω να το πραγματοποιησω ποτε…
Γεια σου Αλέξανδρε,
Το διάστημα των 3 χρόνων που αναφέρεις είναι αρκετά μεγάλο και θα δυσκολευτείς να ξεπεράσεις μόνος σου την κατάσταση αυτή. Θα ήταν προτιμότερο να συμβουλευτείς κάποιο ειδικό ώστε να σε βοηθήσει να κάνεις την αρχή για να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου. Απο την πλευρά σου θα πρέπει να το αποφασίσεις ότι θέλεις να αλλάξεις την κατάσταση αυτή και να ξεκινήσεις αρχικά πιέζοντας τον εαυτό σου και αναλύοντας συγχρόνως τη διαδικασία των σκέψεών σου.
Καλημέρα, είμαι 27 χρονών και βλέπω ότι έχω σχεδόν όλα τα συμπτώματα εκτός από τις δυσκολίες στον ύπνο. Έχω προσέξει ότι έχουν αυξηθεί εδώ και 3 χρόνια από τότε που άρχισα να δουλεύω σε μια εταιρεία. Υπάρχει πιθανότητα έχοντας τα συμπτώματα αυτά να μην είναι κατάθλιψη; Επίσης πως μπορούν να διορθωθούν χωρίς να εγκαταλείψω τη δουλειά αυτή μιας και είναι οικογενειακή και δεν θέλω να φύγω. Το χειρότερο είναι ότι επειρεάζεται η σχέση μου που εννοείται πως δεν θέλω να χάσω.
Ευχαριστώ
Γεια σου Αντιγόνη,
Υπάρχει περίπτωση να είναι και συμπτώματα άγχους, πολλές φορές το άγχος και η κατάθλιψη συνυπάρχουν. Προσπάθησε να προσδιορίσεις ποιες σκέψεις σου προκαλούν τα συμπτώματα αυτά και πως σχετίζονται με τα εξωτερικά ερεθίσματα. Θα είναι καλό εάν το συζητάς με το σύντροφο σου, έτσι ώστε να καταλαβαίνει και αυτός τι σου συμβαίνει και να μην παρεξηγεί κάποιες καταστάσεις.
Με λένε Βάσω και είμαι 31 χρόνων… Είμαι παντρεμένη με τον Χ. με τον οποίο είμαστε μαζί 11 χρόνια τώρα, από το 1ο έτος του πανεπιστημίου. Η ζωή μας πριν το γάμο ήταν τελείως διαφορετική. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του είναι διαφορετική από τη δική μου αυτό όμως δε φαινόταν να αποτελεί πρόβλημα πριν το γάμο γιατί εκείνος «έκρυβε» την αλήθεια για να μη με πληγώσει ή για να μη με χάσει… Προέρχεται από οικονομικά ευκατάστατη οικογένεια σε αντίθεση με τη δική μου που κατατάσσεται σε ένα μάλλον «μεσαίο» επίπεδο. Η οικονομική διαφορά έγινε αιτία να ξεκινήσουν προβλήματα από την πλευρά της οικογένειάς του… Πριν το γάμο οι γονείς του, του αγόρασαν ένα σπίτι το οποίο ήθελαν να το επιπλώσουν οι δικοί μου γονείς, χωρίς όμως να υπάρχει η οικονομική δυνατότητα… Με αφορμή αυτό το γεγονός, προσπαθούμε εδώ και 2 χρόνια να συνέλθουμε από ένα φαύλο κύκλο αμφιταλαντεύσεων σχετικά με το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο… Σε αυτή την κατάσταση και παρά τα τεράστια ππροβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, εξακολουθώ να τον αγαπώ και να να μην μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν… Εκείνο που όμως έχει αλλάξει είναι η δυνατότητά μου να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα… Σε οποιοδήποτε πρόβλημα «λυγίζουν» τα πόδια μου, νιώθω ότι θα ακολουθήσει καυγάς μεταξύ μας και αισθάνομαι ολοένα και πιο αδύναμη. Κοιμάμαι πάρα πολλές ώρες, δειλιάζω ακόμη και στο πιο μικρό πρόβλημα το οποίο ως δια μαγείας μεγεθύνεται μέσα μου και διακατέχομαι από ένα μόνιμο άγχος… Όταν περνάω αυτές τις φάσεις (που είναι αρκετά συχνές) δεν τρώω σχεδόν τίποτα (το στομάχι μου δένεται κόμπος μαζί με το λαιμό μου), κλαίω ακατάπαυστα, δεν θέλω να δω κανέναν, δεν βγαίνω από το σπίτι παρά μόνο να πάω για δουλειά η οποία σημειωτέον δεν μου προσφέρει πια καμία ευχαρίστηση. Η «παραίτηση» επεκτείνεται στις φάσεις αυτές σε όλα τα πεδία της ζωής μου…
Ο μόνος λυτρωμός φαίνεται να είναι ο ύπνος… Ο ύπνος εμφανίζεται ως απο μηχανής θεός αυτές τις στιγμές… Τα μάτια μου κλείνουν, το σώμα μου παραδίδεται σε ακινησία, με το ζόρι συγκρατώ ανοιχτά τα βλέφαρά μου… Είμαι επίσης νευρική, έχω χάσει την υπομονή μου, βάζω τις φωνές με το παραμικρό και μάλλον κατ΄αυτόν τον τρόπο εντείνω το πρόβλημα… Πάνω απ΄όλα όμως νιώθω μόνη.Έχω χάσει το στήριγμά μου. Στον Χ. αποφεύγω να μιλήσω γιατί έχει διαφορετικές απόψεις και γιατί συναισθηματικά είναι δεμένος και με τους γονείς του (γονείς του εξάλλου είναι), στους γονείς μου δεν μιλάω γιατί με τις «επιλογές» μου αντί να τους προσφέρω χαρά, τους απογοήτευσα, οι φίλες μου δεν πιστεύω ότι θα με καταλάβουν και πάει λέγοντας…
Η σεξουαλική μου δραστηριότητα παραμένει ενεργή «σωματικά», ψυχικά όμως δε συμμετέχω, δεν απολαμβάνω και δεν αναζητώ την ερωτική συνεύρεση. Τον τελευταίο χρόνο επίσης εκδήλωσα και αναίτια τριχόπτωση (έκανα ορμονικές εξετάσεις οι οποίες δεν έδειξαν κάτι παθολογικό). Αν και ο θάνατος για μένα δεν αντιπροσωπεύει λύση, ομολογώ ότι υπήρξαν στιγμές που φαντάστηκα τον εαυτό μου να μην ξυπνώ την επόμενη μέρα… Φευγαλέα μεν αλλά…
Δεν ξέρω κατά πόσο η έκθεση στο διαδίκτυο του προβλήματός μου θα αποδώσει τις ακριβείς του διαστάσεις, αλλά θα εκτιμούσα μια αξιολόγηση της ψυχικής μου κατάστασης από αυτά που έχω αποτυπώσει σε αυτές τις γραμμές.
Ίσως τελικά και αυτό να είναι ένα πρώτο βήμα να νιώσω ότι ένιωθα και πριν. Την ηρεμία που τόσο μα τόσο μου έχει λείψει
Γεια σου Βάσω,
Πρώτα απο όλα θα πρέπει να κοιτάξεις τον εαυτό σου. Το πρόβλημά σου μπορεί να ξεκίνησε με τις σκέψεις που κάνεις σχετικά με την οικονομική κατάσταση αλλά απο ότι φαίνεται μεγεθύνεται όσο περνάει ο καιρός και γενικεύεται και σε άλλους τομείς της ζωής σου. Όπως πολύ σωστά αναφέρεις δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε ακριβώς την κατάσταση απο τις λίγες αυτές πληροφορίες. Όμως αν δεν μπορείς να αναλύσεις μόνη σου τον εαυτό σου και να ανακαλύψεις τις διαδικασίες των σκέψεων που σε οδηγεί σε αυτή την κατάσταση, καλό θα είναι να συμβουλευτείς κάποιο ειδικό.
Σχετικά με τη σχέση σου, έχεις συζητήσει καθόλου με το σύντροφό σου για τα προβλήματα που σε απασχολούν ή η κάθε προσπάθεια συζήτησης καταλήγει σε καυγά; Καλό θα είναι να του εξηγείς πάντα πως νιώθεις ώστε και αυτός να σε καταλαβαίνει.Για το λόγο αυτό θα πρέπει να προσπαθήσεις να συζητήσεις με τον άντρα σου και να να αποδεχτείς όσο γίνεται τη δική του πλευρά όπως και αυτός τη δική σου. Επίσης αν μπορείτε να συμφωνήστε ώστε να μη δίνετε βαρύτητα σε οικονομικά θέματα ή σε θέματα που προκαλούν συγκρούσεις. Αν δεν μπορείτε να συζητήστε χωρίς συγκρούσεις επισκεφθείτε κάποιο ειδικό, τις περισσότερες φορές η παρέμβαση κάποιου τρίτου μπορεί να ξεμπλοκάρει διαφωνίες ζευγαριών.
kalispera.onomazomai kostas.edw kai 3 mhnes,kai eidika ton teleuteo mhna,koimamai peripou 3 wres parapanw apo oti koimomouna paliotera.niothw sunexws kourasmenos xwris na kanw kai polla pragmata.pragmata pou me euxaristousane polu,ta kanw,alla oxi kai me tosh eyxaristish.wres wres den thelw na vlepw anthropo,alla oxi polu syxna.exw polu angxos kai kapoies fores kanw skeutomai arnitika.den thelw na paw se giatro.
Καλησπέρα Κώστα,
Πρώτα απο όλα πρέπει να κάνεις ιατρικές εξετάσεις για να δείς να υπάρχει παθολογικό αίτιο. Συγχρόνως θα πρέπει να πιέσεις λίγο τον εαυτό σου να βρει ουσία και ευχαρίστηση σε αυτά που κάνεις, να δώσεις επιβράβευση και να τονίσεις τα θετικά στοιχεία των πράξεών σου. Αν δεν ψάχνουμε συνειδητά την ευχαρίστηση στις πράξεις μας είναι πιθανό να μας εγκαταλείψει.
geia sas eimai o xrhstos .diavasa to ar8ro pio panw k eida pws lete oti h kataθλiψh emfanizetai se oles tis hlikies.egw gurw sta 14 ton teleutaio kairw den eimai kala niωθω καπως εγκλοβησμενος ανχγωμενος για το τι προκειτε να γινει …βαριεμαι με ολα οαα γινονται …συνηθως ειμαι ζωηρος αλλα τωρα τελευταια (2 βδομαδες)εχω ηρεμησι πααααρα πολυ.
Καθε μερα που ξηπναω σκεφτομαι ωχ παλι ρουτηνα παλι σχολειο παλη θα ενταση παλι τα ιδια….καθε μερα θελω ακομα πιο πολυ να φυγω απο εδω και να παω αλλου να κανω κατι διαφορετικο κατι που θα με κανει χαρουμενο και δε θα με κανει να πλιξω…..δεν εχω πολλα απο τα συμτοματα αλλα εχω λιγα και εντονα οπως να κοιμαμαι περισοττερες ωρες νιωθω εντονη κουραση μονο και μονο που καθομαι…
Μπορει να εχω καταθλιψη??????
Παρακαλω απαντηστε γρηγορα ..ευχαρηστω πολυ χρηστος…
Γεια σου Χρήστο,
Το να έχεις πεσμένη διάθεση για ένα μικρό διάστημα είναι απολύτως φυσιολογικό. Για να διαγνωστεί κατάθλιψη θα πρέπει να είσαι πεσμένος για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς.
Γεια σας. Είμαι 17 χρονών και τους τελευταίους μήνες δεν ξέρω κυριολεκτικά τι συμβαίνει στη ζωή μου. Έχω χάσει το νόημα και νιώθω όλη την ώρα κουρασμένη. Όχι απλώς σωματικά αλλά και ψυχικά.. εξαντλημένη θα έλεγα καλύτερα. Νιώθω εξαιρετικά άδεια και άχρηστη. Όσο για τις ενοχές, καλύτερα να μην το συζητήσουμε, είναι κάτι που το έχω από μικρή. Απλώς, δεν αντέχω άλλο είμαι δυνατή, να παλεύω ενώ δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο, να ζω.. Νιώθω πιεσμένη και δεν έχω κανέναν να μιλήσω. Κανέναν να στηρίξει εμένα.. Εγώ ήμουν πάντα εκεί για όσους με χρειαζόντουσαν, τώρα γιατί έχω μείνει τόσο μόνη? Έχω χάσει τα ενδιαφέροντα μου, στο σχολείο πάω με κόπο και εκεί δεν αντέχω καν να βγαίνω έξω στο διάλειμμα. Έχω χαρακώσει αρκετές φορές τα χέρια και τα πόδια μου επειδή μισώ τον εαυτό μου αλλά και επειδή θέλω απλά να νιώσω κάτι. Μερικές φορές φοβάμαι να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και όποτε τελικά κοιτάζω είναι σαν να βλέπω κάποια άγνωστη. Δεν θέλω να βγαίνω έξω γιατί νιώθω πως όλοι θα με κοιτάνε και θα γελάνε, ο ύπνος μου είναι κάπως περίεργος -κοιμάμαι αφού έχω ρίξει 2 και 3 ώρες κλάμα-, συνέχεια σκέφτομαι πόσο θα ήθελα μια φυσιολογική μαμά να μπορώ να μιλήσω και να με αγκαλιάσει όποτε τα βρίσκω σκούρα. Φοβάμαι να φάω γιατί έτσι ξέρω πως δίνω ζωή στον εαυτό μου ενώ εγώ θέλω να πεθάνω με αποτέλεσμα όποτε τρώω να κάνω εμετούς, έχω κάνει και πάνω από 20 σε μια μέρα. Πολλές φορές μετά από έντονο συναίσθημα απαισιοδοξίας ανεβάζω πυρετό περίπου στο 38,5.. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ εύκολα και πολύ μικρά πράγματα είναι ικανά να επιφέρουν άγχος και σύγχυση. Συνεχώς έχω τον φόβο μήπως καταλήξω σαν την μητέρα μου, με μανιοκατάθλιψη να πληγώνω και εγώ όσους ενδιαφέρονται για μένα με αγαπούν και τους αγαπώ, πράγμα που με κάνει να φοβάμαι να ονειρεύομαι για τη ζωή μου. Παλιά ήθελα να γίνω ψυχολόγος αλλά τώρα όλοι οι άνθρωποι μου φαίνονται υπερβολικά τρομακτικοί για να τους βοηθήσω εγώ. Νιώθω πολύ μικρή, αδύναμη και νεκρή.. Ποτέ δεν ήμουν έτσι.. ήμουν γεμάτη αγάπη για τη ζωή και είχα στόχους. Αγαπούσα και όλο τον κόσμο, αγαπούσα και τον εαυτό μου. Αλλά τώρα τίποτα δεν είναι ίδιο.. Έχω σκεφτεί πολλούς και διάφορους τρόπους για να πεθάνω και πιστεύω πως το καθυστερώ επειδή είμαι υπερβολικά κότα.. Δεν ξέρω τι να κάνω… είμαι χαμένη..
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΥΡΤΏ,ΚΑΤΑΡΧΉΝ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΔΎΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΠΙΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΑΝΙΟΚΑΤΆΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΆ ΑΝ ΕΊΝΑΙ ΓΟΝΙΟΣ ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΟΤΙ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ,ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ!!!!ΟΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟΙ ΦΌΒΟΙ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΠΕΙΔΉ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΣΚΕΦΤΌΜΑΣΤΕ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΆ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΜΕ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΝΑ ΒΟΗΘΆΜΕ ΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΎΝ,ΚΑΙ ΌΤΑΝ ΓΊΝΟΝΤΑΙ ΠΆΜΕ ΑΚΌΜΑ ΠΙΟ ΚΆΤΩ…..ΆΡΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΠΆΛΙ ΤΑ «ΟΠΛΑ» ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΟΔΙΚΉ ΣΟΥ ΠΟΡΕΊΑ ΜΕ ΘΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΣΚΕΨΕΙΣ(ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΌ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟ)ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΣ ΣΥΝΈΧΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΊΝΕΣΑΙ 100%!!!!!ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙΣ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΌ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ!!!ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΑΦΉΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙΣ ΠΑΛΙ!!ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ ΠΕΦΤΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΗΓΆΔΙ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ…ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ???ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΤΙ ΕΠΑΘΑ Η ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟ ΣΚΑΡΦΑΛΩΜΑ???ΤΟ ΧΘΕΣ ΠΈΘΑΝΕ,ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ….ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΙ ΣΗΜΑΊΝΕΙ??ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ!!!!!
Ευχαριστώ Νίκο. Αλλά και πάλι, για ποιο λόγο θα το κάνω? Ας πούμε ότι ξαναπαίρνω τα όπλα στα χέρια μου και καταφέρνω να «ανεβώ» λιγάκι.. Για ποιον λόγο θα το κάνω? Είμαι πραγματικά κουρασμένη. Ξέρω πως κάτι θα συμβεί και θα πρέπει να τα ξαναπεράσω όλα από την αρχή. Πίστεψε με, δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει σαν κατάσταση όλο αυτό. Είναι όμως η πρώτη φορά που δεν αντέχω άλλο. Πραγματικά δεν μπορώ! Σήμερα έμεινα σπίτι, δεν ήθελα να δω κανέναν και δεν πήγα σχολείο. Εγώ νομίζεις δεν θέλω όλο αυτό να τελειώσει? Απλώς πιστεύω πως ακόμη και αν το ξεπεράσω θα μείνω εγώ εκεί μόνη μου να χαζεύω τι κατάφερα. Δεν υπάρχει κάτι να πάρω δύναμη για να περάσω μέσα από όλα αυτό. Ούτε είμαι αρκετά δυνατή για να ικανοποιηθώ με την ιδέα αυτού του κάτι. Ίσως να είμαι εγωίστρια αλλά έτσι είναι τα πράγματα, πάντα εγώ φταίω, πάντα είμαι εγώ αυτή που θα τα κάνει όλα λάθος άρα το μόνο που μου μένει εκτός από το να πεθάνω είναι να συμβιβαστώ με αυτό και να συνεχίσω αυτό που αποκαλείται και καλά ζωή. Μου λες να είμαι δυνατή αλλά και εσύ ο ίδιος θα καταλαβαίνεις πως είναι απλώς μια λέξη.. Πως μπορώ να είμαι δυνατή όταν βλέπω τα πάντα να γκρεμίζονται? Και είναι λογικό να με πάρουν μαζί τους.. Και δεν υπάρχει κανείς να με ακούσει. Να θέλω να μιλήσω και να μην μπορώ γιατί δεν θέλω κανείς να κουράζετε με τα δικά μου προβλήματα. Και να ήθελα, δεν νομίζω πως κανείς θα το έκανε και με εκπλήσσει που κάθισες και ασχολήθηκες μαζί μου.. Τώρα που όλα μου ζητάνε να είμαι δυνατή εγώ δεν μπορώ. Ήμουν δυνατή και ας μην το ζητούσε κανένας αλλά τότε δεν ένιωθα μόνη μου. Πίστευα πως άξιζα γιατί είχα καταφέρει πολλά στο παρελθόν. Αλλά όπως λες το χθες πέθανε οπότε μένει μόνο το σήμερα στο οποίο βρίσκομαι εγώ να μην θέλω ούτε καν να κοιτάξω τη ζωή που περνάει από δίπλα μου. Για την ακρίβεια είναι σαν να είμαι χωρισμένη σε δύο κομμάτια. Το ένα έχει πεθάνει και το άλλο απλά έχει μείνει εδώ, όχι απαραίτητα ζωντανό να βλέπει τι χάνει το άλλο που πέθανε.. Έχω προσπαθήσει, δεν έχεις ιδέα τι έχω προσπαθήσει στη ζωή μου.. Νιώθω 50 χρονών από τις προσπάθειες..
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά τυχερό ώστε να πέσει σε ένα πηγάδι το οποίο έχει σκοινί για να σωθεί.
Γεια σου Μυρτώ,
Το να σκέφτεσαι ότι θα καταλήξεις σαν τη μητέρα σου είναι ότι χειρότερο μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Αν δεν έχεις κάποιους στόχους πως θα μπορέσεις να προχωρήσεις; Θα πρέπει να βάλεις κάτω τα πράγματα και να αποφασίσεις τι θέλεις πραγματικά να γίνεις όταν μεγαλώσεις. Μην αφήνεις τους φόβους σου να είναι το μέλλον σου.Βρες τι είναι αυτό που σου φταίει πραγματικά. Ίσως πίσω απο όλα αυτά να κρύβεται κάτι άλλο, όπως πχ. κάποιος φόβος αποτυχίας. Βρες τι σε οδήγησε να εγκαταλείψεις τον εαυτό σου; Αν πιστεύεις ότι δεν έχεις κάποιο να σε ακούσει καλό θα είναι να επισκεφτείς κάποιο ψυχολόγο.
Καλησπέρα,
Η σύντροφος μου υποφέρει από ήπια κατάθλιψη και επισκέπτεται ψυχαναλυτή εδώ και λίγες μέρες.
Αποφεύγει να με συναντησει καθως οπως μου εχει παραδεχτει «δεν αισθανεται καλα» που «δεν ειμαστε όπως πριν» .
Με ποιους τρόπους μπορώ να της συμπαρασταθώ με δεδομένο ότι πιανω τον εαυτο μου να μην εχει παντοτε τις απαιτουμενες αντοχες?
Καλησπέρα,
Αν η σύντροφός σου δεν θέλει να σε συναντήσει όσο την πιέζεις τόσο το χειρότερο για σένα και τη σχέση σας. Κάνε λίγο υπομονή και αν χρειαστεί θα σου ζητήσει αυτή να το συζητήσετε. Όσο για τις αντοχές, αν νομίζεις ότι δεν αντέχεις κάποια πράγματα, απλώς κάτσε να ακούσεις αυτά που έχει να σου πει και απλώς προσπάθησε να μη παρέμβεις για να μην έχει αρνητικά αποτελέσματα.
Καλημέρα,
πριν απο 4χρόνια χώρισα απο μια σχέση 7χρόνων κατά την οποία τα 2τελευταία αρραβωνιασμένη. Έπεσα σε κατάθλιψη και αυτό το γνωρίζω καθώς πριν σχεδόν 1χρόνο επισκέφθηκα ψυχίατρο, ο οποίος διέγνωσε οτι πάσχω απο κατάθλιψη την οποία έχω απο παιδί. Ξεκίνησα μια αγωγή με χάπι για την διάθεση μου περισσότερο, άρχισα να βλέπω σημαντική βελτίωση…..να κάνω νέες γνωριμίες φιλικές και μη, γενικώς να αισθάνομαι υπέροχα….πριν λίγο καιρό άρχισα να αισθάνομαι οτι μάλλον δεν κάνει την ίδια δράση το χάπι, καθώς σαφώς δεν παρουσιάζω τα ίδια συμπτώματα όπως και τότε (στην ίδια ένταση τουλάχιστον), αλλά τον τελευταίο καιρό καταλαβαίνω οτι κλείνομαι πάλι στον εαυτό μου, δεν θέλω να παίρνω το χάπι, βαριέμαι την οποιαδήποτε κοινωνική επαφή…..και θέλω να είμαι σπίτι.
έχω γίνει αναβλητική, χωρις νεύρα ευτυχώς….πως κρίνετε την όλη κατάσταση?
Καλησπέρα Μαρίνα,
Όταν ξεκινάμε φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει παράλληλα να κάνουμε και ψυχοθεραπεία με στόχο την μελλοντική διακοπή των φαρμάκων. Αν δεν υπάρξει παράλληλη βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης θα αναγκαστούμε να αυξήσουμε την ποσότητα των φαρμάκων γιατί όπως αναφέρεις και εσύ η δράση των φαρμάκων μειώνεται. Ίσως θα πρέπει να συζητήσεις με το ψυχίατρο για τις αλλαγές στη διάθεσή σου αλλά να μην μείνεις εκεί. Δηλαδή να κοιτάξεις να δουλέψεις με τον εαυτό σου ώστε να καταπολεμήσεις ριζικά τα συμπτώματα της κατάθλιψης και να μην εξαρτάσαι μόνο απο την φαρμακευτική αγωγή.
ΛΕΓΟΜΑΙ ΡΙΑ ΕΙΜΑΙ 29 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ.ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ΤΟΝ ΥΠΝΟ,ΔΗΛΑΔΗ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕΝΩ ΞΥΠΝΙΑ,ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ,ΠΙΑΝΩ ΣΥΧΝΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΣΧΕΤΟ ΤΡΟΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΛΑΨΩ,ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΠΑΙΝΩ ΣΕ ΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΟΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ.
Καλησπέρα Ρία,
Αυτά που αναφέρεις είναι συμπτώματα κατάθλιψης όμως μπορεί να προέρχονται και απο τον τρόπο ζωής σου. Δηλαδή θα πρέπει να προσπαθήσεις να φτιάξεις το ωράριο του ύπνου σου, να είσαι πιο δημιουργική και πιο κοινωνική. Ίσως στην αρχή να δυσκολευτείς να κάνεις κάτι τέτοιο γιατί έχεις συνηθίσει διαφορετικά, όμως πιστεύω ότι αξίζει να κάνεις μια προσπάθεια απο μόνη σου. Αν δεν μπορείς να πιέσεις τον εαυτό σου καλό θα είναι να ζητήσεις βοήθεια για να ξεφύγεις απο αυτή την κατάσταση. Όσο το αφήνεις να ξέρεις ότι θα είναι και πιο δύσκολο να επανέλθεις.
Γειά σας.
Ονομάζομαι Ιωάννα και ειμαι 24 ετών. Διάβασα το άρθρο σας και θα ήθελα να σας περιγράψω κι εγώ με τη σειρά μου τη δική μου περίπτωση και να σας κάνω μία ερώτηση.
Η αλήθεια είναι πως έχω όλα τα συμπτώματα που περιγράφετε, εκτός από τη μειωμένη ενεργητικότητα/αργές κινήσεις και τις διαταραχές στη διατροφή/αλλαγές στο βαρος.
Από μικρή (στην ηλικία των 10) θυμάμαι πως σκεφτόμουν τον θάνατο. Σαν ιδέα. Ποτέ όμως δεν εξωτερίκευσα αυτή μου την ιδέα, γιατί ενιωθα μέσα μου, πως ένα συναίσθημα που κανονικά προκαλεί πόνο και θλίψη, κάπου δεν «κολλάει» να το σκέφτεται ένα παιδί της ηλικίας μου. Τελος πάντων, στην ανάπτυξη αυτης της ιδέας μέσα μου βοήθησε και το γεγονός ότι από μικρή, ποτέ δεν μπορούσα να «στεριωσω» σε μία φιλία. Κάθε φορά κατέληγαν με προδοσία προς εμένα. Είναι αυτό που λέμε «Έδωσα τα πάντα, μου τα πήραν όλα και έφυγαν.»
Εφτασα στην εφηβεία και αντί να κλειστώ στον εαυτό μου, προσπάθησα πάλι να δημιουργήσω καινουριες φιλίες, αλλά πάντα πάθαινα το ίδιο μέχρι που τώρα στα 24 μου θεωρώ πως είμαι ο πιο μόνος άνθρωπος στον κόσμο. Δεν έχω φίλους.
Στην εφηβεία ξεκίνησαν και τα μεγαλύτερα προβλήματα με την οικογένεια μου. Όχι ότι πιο παλιά ήταν καλύτερα. Είμαι η πιο μικρή από 4 αδέρφια και πάντα θυμάμαι τα αδέρφια μου μαζί και εμένα «στην απ’έξω». Και κάθε φορά που τρύπωνα κι εγώ στην παρέα τους και ήθελα κι εγώ να πω κάτι έπαιρνα σαν απάντηση «Σκάσε. Τώρα μιλούν οι μεγάλοι». Το μόνο καλό σε αυτήν την περίπτωση ήταν, πως ο καθένας μας είχε το δικό του δωμάτιο.. οπότε κλεινόμουν εκεί.. Το κρυσφήγετο μου.. Το βασίλειό μου! Με τις ώρες κλεινόμουν εκεί και κοιτούσα το ταβάνι.. Παρέα δεν είχα να παίξω και δε μου έκανε ποτέ κέφι να παίζω μόνη μου. 7-8 χρονών παιδί και να χαζεύει το ταβάνι με τις ώρες..Να κοιτάζει στο κενό, να του μιλούν και να είναι στον κόσμο του.. Πού ακούστηκε!
Πέρασε και η εφηβεία, το Λύκειο, καποιες φιλίες οι οποίες ως γνωστόν έληξαν άδοξα (όπως πάντα). Έφτασε η ώρα του πανεπιστημίου. Πέρασα μια χαρα στη Γερμανική Φιλολογία, όλο χαρά για αυτό το «κάτι» το καινουριο στη ζωή μου, αλλά πολύ γρήγορα μου πέρασε και αυτό το συναίσθημα. Είμαι 7ο έτος και χρωστάω ακόμα μαλλιά της κεφαλής μου. Δεν είναι ότι δε διαβάζω.. Απλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ όταν διαβάζω. Αυτό από μικρή το είχα, γι’αυτό και πάντα στο σπίτι υπήρχε ο καβγάς με τους γονείς μου πάνω σε αυτό το θέμα. Αλλά δεν ήταν ότι δε διάβαζα. Διάβαζα. Απλά όχι συγκεντρωμένα..
Πρίν από τέσσερα χρόνια έκανα μία σχέση με ένα παιδί, με το οποίο ο πατέρας μου δεν συμφωνούσε να είμαι. Εμένα δε με ενδιέφερε πολύ τι έλεγε ο πατέρας μου, ούτως ή άλλως συνέχεια στα μαχαίρια ήμασταν από την εποχή της εφηβείας μου.. Βέβαια ο πατέρας μου δεν ήθελε να είμαι μαζί του γιατί είχε ακούσει διάφορα για ουσίες και τέτοια, αλλά το παιδί δε μου έδωσε κανένα τέτοιο σημάδι, και πάνω από όλα, δε μου πρόσφερε ποτέ καμία ουσία, ακόμα και όταν σε κάποια φάση ήθελα να το δοκιμάσω, να δω απλά πως είναι. Ήταν η πιο δυνατή σχέση που είχα. Έχει δύο χρόνια που χωρίσαμε με το παιδί και θυμάμαι ακόμα το μαρτυρικό καλοκαίρι που πέρασα. Σηκωνόμουν από το κρεβάτι μόνο για να πάω σε ένα ιδιαίτερο που είχα και ξαναγυρνούσα και έπεφτα πάλι στο κρεβάτι. Ένα καλοκαίρι το πέρασα στο κρεβάτι. Μετά από εκείνο το καλοκαίρι, με πλησίασαν άτομα για σχέση, για μία βραδιά.. Σε κάποιους (της μίας βραδιά) ανταποκρίθηκα νομίζοντας ότι αυτό τουλάχιστον θα με «ανακούφιζε» και θα με έκανε να ξεχαστώ από τον πόνο που ένιωθα. Για σχέση ούτε συζήτηση. Όποιος άνδρας με πλησίαζε για την παρέα μου, κάναμε καλή παρέα. Όταν όμως αντιλαμβανόμουν πως θέλει κάτι παραπάνω, γινόμουν πολύ κακιά. Τον κορόιδευα, του μιλούσα άσχημα.. Αλλά πολλές φορές μετά από καιρό ξαναεπιδίωκα επικοινωνία μαζί του. Και μετά πάλι το ίδιο..
Αποφάσισα περσι πως θα ήθελα να έχω μία σχέση και βγήκα να γνωρίσω κόσμο. Πολλοί από αυτούς αποδείχτηκαν σκάρτοι. Σε άλλους όμως, ενώ μου άρεζαν πάρα πολύ (εμφανισιακά, ο τρόπος που μιλούσαν, που σκέφτονταν), δηλαδή άτομα που θα μπορούσα άνετα να έχω μία πολύ όμορφη και ήρεμη σχέση, με το που «σοβαρευε» λίγο το πράγμα, εξαφανιζόμουν. Και ακόμα το κάνω.
Πριν δύο-τρείς μήνες, αποφάσισα να δω τον πρωην μου. Κάτι μέσα μου έλεγε, πως αυτό το κεφάλαιο δεν είχε κλείσει για μένα. Και ναι, δεν είχε κλείσει, αλλά δεν υπάρχει ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά, οπότε δεν μπορώ να κάνω και τίποτα.
Στη σχολή τώρα ξεκινησα να κάνω παρέα με κάποιες κοπέλες, οι οποίες φαίνονταν ιδανικές για παρέα. Πράγμα που άλλαξε. Βέβαια δεν είναι και εύκολο να κρατήσει κάτι όταν η μία (εγω) είναι στην Καβάλα και οι άλλες στη Θεσσαλονίκη. Έκανα κι εγώ βέβαια λάθη, του τύπου, να με παίρνουν τηλ. και βλέποντας ποιος είναι να μην απαντώ (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το έκανα αυτό.) Αλλά το έκανα. Και έχοντας τύψεις μετά, δεν επαιρνα πισω τηλ να δω τι μπορεί να ήθελαν.
Τον τελευταίο καιρό κυριαρχούν τα εξής συμπτώματα, που περιγράφετε, στη ζωή μου: Πολλές αρνητικές σκέψεις, σκαμπανεβασματα στην διάθεση (εκεί που είμαι μια χαρά, ξαφνικά βάζω τα κλάματα) πολύ κλάμα.. Πολύ όμως.. Γενικά είμαι απαισιόδοξη και συνήθως λυπημένη (εχω πολύ καιρό να χαμογελάσω πραγματικά.. πόσο μάλλον να γελάσω.) με αποτέλεσμα να κλείνομαι στο κρυφήγετό μου (το βασίλειο μου) και να σκέφτομαι τον θάνατο. Δε θα πάω σε ψυχολόγο. Δε θέλω να πάω σε ψυχολόγο. Δεν υπάρχει τίποτα που να με ευχαριστεί, και δε θεωρώ πως ένας άνθρωπος ακούγοντας με, μπορεί να με λυτρώσει από αυτό που ζω. Δε θέλω να λυτρωθώ με αυτόν τον τρόπο, γιατί πολύ απλά εκεί έξω, δεν υπάρχουν πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις. Εκεί έξω όλοι είναι ψευτες, υποκριτές και εκμεταλλευτές. Ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του, χωρίς να νοιάζεται για τον άλλο δίπλα του. Και να μου φύγουν όλες αυτές οι αρνητικές σκέψεις, τι θα μου μείνει; Απλά θα ξαναβγώ εκεί έξω και πάλι θα προδοθώ, πάλι θα πληγωθώ, πάλι θα νιώσω κουρέλι. Πάλι θα βοηθήσω κάποια «φίλη» που εχει ανάγκη, θα την ακούσω στο πρόβλημα με τον γκόμενο, θα την βοηθήσω, αλλά όταν θα έχω εγώ αναγκη να μιλήσω και να ακουστώ, εκείνη πάλι δε θα έχει χρόνο. Οπότε ποιος ο λόγος!
Θα ήθελα λοιπόν να θέσω το ερώτημα, το οποίο ανέφερα στην αρχή του mail. Αν κάποιος πραγματοποιήσει αυτοκτονία, μπορεί να δωσει τα όργανά του για μεταμόσχευση;
Η αυτοκτονία δεν είναι λύση. Κάποιος που σκέφτεται την αυτοκτονία θα πρέπει αμέσως να ξεκινήσει να βλέπει ψυχολόγο.
Πάει δεκαετία απο την ανάρτηση σου, μα ελπίζω οτι δεν έκανες το απονενοημένο. Γι’αυτό που ρώτησες, ο κάθε άνθρωπος που θέλει να δωρίσει τα όργανα του μετά θάνατον, πρέπει να εγγραφεί στο μητρώο δωρητών οργάνων https://www.eom.gr/ethniko-mitroo-doreas-organon-kai-iston/.
Πολλοί ήμασταν θύματα ψυχολογικής κακοποίησης μέσα στην οικογένεια. Κάποιοι ήμασταν και θύματα σωματικής κακοποίησης. Υπάρχουν ψυχολόγοι να μάς στηρίξουν. Κάποτε θα βρούμε και σωστούς ανθρώπους να μοιραστούμε τον ελεύθερο χρόνο μας.
Επίσης, να σου πώ, όσοι μάς πρόδωσαν δεν ξέρουν οτι το έκαναν. Τούς μαθαίνουν οι μαμάδες τους οτι μόνο οι δικές τους ανάγκες έχουν αξία. Είμαστε ευγενικοί, δεν υποσχόμαστε, βάζουμε όρια σε αυτούς που θεωρούμε φίλους. Κάποτε σε μια φίλη τον καιρό που έδινα Πανελλήνιες, της έγραψα την πτυχιακή της εργασία για την σχολή που φοιτούσε. Η εργασία μου ήταν άψογη. Η τότε φίλη όμως δεν μελετούσε ποτέ της, οπότε δεν πήρε πτυχίο. Επειδή έδωσα αλλού τον χρόνο που είχα για τις δικές μου ανάγκες, έχασα πολύτιμες ώρες διαβάσματος, η τότε φίλη δεν μου μιλάει πιά, και έγινε μια τρύπα στο νερό επειδή ο άμεσα ενδιαφερόμενος τα περίμενε στο χέρι.
ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ…
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν και πόσο πονάω! Τι έχω στην ψυχή μου και πως νιώθω ….Δεν ακούω τους ειδικούς ,δεν διαβάζω τα άρθρα …όλα αυτά μου ακούγονται αερολογίες !Επιστημονικές απόψεις ,ατεκμηρίωτες που λέγονται εκ του ασφαλούς !Όλοι εσείς ,όμως ,δείτε και εμάς ,τα ζωντανά παραδείγματα ….Είμαστε αυτοί που ζήσαμε την κατάθλιψη στο πετσί μας .Που πονέσαμε ,που κλάψαμε ,που είδαμε το τούνελ χωρίς φως ….σκοτεινό και άδειο !Είναι σημαντικό να νιώθεις ότι κάποιος μπορεί να σε καταλάβει ….και όσοι δεν μπορούν ,εύχομαι να μην μπορέσουν ποτέ !Να μην νιώσουν ποτέ όπως ένιωσα εγώ.
Πριν μου συμβεί αυτό ήμουν και εγώ από εκείνους που χρησιμοποιούσαν τη λέξη «κατάθλιψη» συχνά .Είτε αστειευόμενη ,είτε στα πλαίσια μιας εξουθενωτικής μέρα ,είτε στη διάρκεια των πανελληνίων εξετάσεων ,που ένιωθα πως κάποιος άλλος είχε μπει μέσα μου .Ώσπου ,ήρθε και δεν έλεγε να φύγει ….Με στοίχειωσε ,με έκανε κομμάτια ,ένα κινούμενο ον ,χωρίς λογική ,χωρίς ζωντάνια .Τ ο κλάμα είχε γίνει ασταμάτητο .Συνεχόμενο και δυνατό …σαν να πάσχιζε και αυτό μαζί με εμένα ,να καθαρίσει το είναι μου από τον πόνο και την απόγνωση .Περνούσε ο καιρός και ήλπιζα πως κάποια μέρα θα ξυπνήσω και θα είμαι πάλι καλά ,αλλά η μέρα αυτή αργούσε και εγώ διαλυόμουν ,ψυχικά και σωματικά !Κάθε διάθεση για συναναστροφές ,για εξόδους ,ακόμα και για το Πανεπιστήμιο είχε χαθεί .Την τηλεόραση δεν την άνοιγα ,ραδιόφωνο δεν άκουγα! Μόνο έκλαιγα… κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα ,για όσα έκανα και για όσα δεν έκανα !
Ξαφνικά όλοι έγιναν εχθροί μου …και ο μεγαλύτερος εχθρός ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός !Απέκτησα φόβους που δεν είχα ποτέ ,ιδιοτροπίες που μέχρι τότε τις κορόιδευα .Έγινα ένας απλός παρατηρητής ,με έβλεπα και δεν μπορούσα να με βοηθήσω και έψαχνα απεγνωσμένα τρόπο να λυτρωθώ !Η οικογένεια μου ήταν φυσικά δίπλα μου ,με βοήθησε με κάθε δυνατό τρόπο ,αλλά όταν η ψυχή χρειάζεται θεραπεία ,μια συμβουλή και ένας ενθαρρυντικός λόγος δεν είναι αρκετά !Εγώ πάσχισα να πατήσω πάλι στα πόδια μου ,έχοντας τους γονείς μου δίπλα ,αλλά σαν το μωρό που κάνει τα πρώτα του βηματάκια και ύστερα από λίγο πέφτει αδύναμο να ξανασηκωθεί ,έτσι και εγώ …σηκωνόμουν για λίγο και μετά ,έπεφτα ,πάλι και πάλι και πάλι και πάλι !Και κουράστηκα …Δεν άντεχα να με βλέπω έτσι και δεν άντεχα να στεναχωρώ χωρίς να το θέλω και τους ανθρώπους που τόσο πολύ αγαπώ !
Έτσι ,σκέφτηκα ότι θα ήταν συνετό να επισκεφθώ έναν ψυχολόγο !Να παίξω το τελευταίο μου χαρτί !Απ την πρώτη επίσκεψη ,άρχισα να νιώθω ότι βρήκα ένα χέρι που θα με τραβήξει από τον βούρκο και θα με επαναφέρει στην ζωή !Η χημεία σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει τον σημαντικότερο ρόλο .Άρχισα να ξετυλίγω τους φόβους μου ,τις σκέψεις μου ,τους προβληματισμούς μου και ό,τι τόσα χρόνια κράταγα στην ψυχή μου αβίαστα !Δεν σκεφτόμουν με ποια σειρά τα έλεγα ,με ενδιέφερε απλά ότι τα έλεγα! Με ανακούφιζε! Υπάρχει όμως μια παροιμία που λέει «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» , δηλαδή χωρίς και την προσωπική προσπάθεια ,η δύναμη εκείνη που θα σε βοηθήσει δεν είναι αρκετή .Και έτσι και εγώ άρχισα σε πρώτο στάδιο να επεξεργάζομαι ότι συζητούσα μαζί της και να προσπαθώ να τα αποκωδικοποιώ .
Δυστυχώς ,το κλάμα δεν έλεγε να υποχωρήσει και ο οργανισμός μου άρχισε να εξασθενεί !Έπρεπε να αναζητήσω και αλλού βοήθεια …Δεν το σκέφτηκα πολύ ,στην κατάσταση που βρισκόμουν ,κάθε τι που θα μπορούσε να με βοηθήσει ήταν καλοδεχούμενο .Η αλήθεια είναι ότι είχα ανάμειχτα συναισθήματα καθώς περνούσα την πόρτα του ψυχίατρου .Λίγο η κλειστή κοινωνία απ’ όπου κατάγομαι ,λίγο το νεαρό της ηλικίας μου με έκαναν να διστάζω ,αλλά μόνο για λίγο !Η συζήτηση με τον γιατρό ,με την ψυχολόγο μου ,με την οικογένεια μου με ενθάρρυναν και πλέον δεν το μετανιώνω καθόλου ,Τα φάρμακα που μου χορηγήθηκαν με επανέφεραν στο φως ,έξω από το τούνελ! Φυσικά ,ξέρω ότι τα χάπια δεν είναι πανάκια ,έχω πει στον εαυτό μου ότι θα τα δω σαν μια αντιβίωση ,που μου χορήγησε ο γιατρός και που μόλις κρίνει ότι είμαι καλά θα την σταματήσω !Σε συνδυασμό με την ψυχανάλυση ,άρχισα να γίνομαι πάλι καλά !Ή έστω ,για αρχή πολύ καλύτερα!
Θέλει κόπο !Προσπάθησα ,προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ ,γιατί θέλω να μάθω να αγαπάω τον εαυτό μου !Αξίζει τον κόπο ,δεν θα τα παρατήσω !
Νατάσα Β.
EINAI ENAS SYNEXIS AGWNAS…THELEI PISTI AFOSIOSI KAI AGAPI PROS TON EAYTO SOU! EGW TWRA TO PERNAW KAI XCERW POSO DYSKOLO EINAI….SAN NA ZW SE ENAN DIAFORETIKO KOSMO SE MIA GYALA …OPOU DEN EXW EPAFI SYNAISTHIMATIKI ARKETES FORES ME TOUS GYRW MOU VITHIZOMAI STIS SKEPSEIS MOU POLLES FORES DEN BORW NA SYNARMOLOGISW TA KOMMATIA MOU!!! ZOUME TIN DIKI MAS KOLASI….ALLA MATHAINW NA ZW OMWS THA ERTHOUN KAI KALYTERES IMERES KRATATE GERA!!!! YPARXEI KAI I ALLI OPSI TIS SFAIRAS….BRAVO SOU PADWS POU DEN TO VAZEIS KATW!!!! I ZWI EINAI OMORFI….POSO ADIKOUME TON EAYTO MAS POU DEN TO VLEPOUME TWRA!!! ALLA PREPEI NA TO KANUME GRIGORA YATI OTN THA SIINELTHOUME THA MAS VRIZOUME :)))) MIRASTEITE TA KAKA SAS SYNAISTHIMATA KAPOU THA VREITE TO NOIMA TIS ZOIS!!
ME SYGINEISES APISTEYTA..MPRAVO SOY,KAI MONO AYTO POY EIPES STO TELOS DIXNEI OTI EISAI O PIO DYNATOS ANTHRWPOS..KAI TO PISTEYW POLY VATHIA AYTO…TO NA SYMVENEI KATI TETEIO SE ENAN ANTHRWPO DEN MPOROYN NA TO KATALAVOYN POLY,OPIOS DEN TO PERASEI DEN MPOREI N TO KATALAVEI ME TPT….SYNXARITIRIA GIATI AYTO EINAI MATHIMA,GIA OLOYS…DEN TA PARATAME POTE,OSO DYSKOLA KAI NA PERNAME,PROSPATHOYME GIA TO KALYTERO.PANTA ME THETIKH SKEPSH,ESTW K N MN T PHSTEYEIS KANONTAS TO POY XEREIS MPOREI NA SOY VGEI SE KALO…EYXOMAI ESIODOXEIA K PSIXIKH GALLHNH SE OLOYS K POLH AGAPH MESA AP TA VATHI THS KARDIAS MOY….
καλησπερα σασ!
δεν εχω σε καποιον να πω οτι νιω6ω..κανενασ δεν θα με καταλαβει ειχα 9 κολλητους κατεντησα να μην εχω σχεδον κανεναν..ειμαι με καποιον κολημενη εδω και 10 μηνες χωρισ αυτοσ να με θελει,δεν μπορω να τον ξεπερασω θυμαμε τισ παλιεσ στιγμεσ μασ που με συμπαθουσε και ειμασταν τοσο καλοι φιλοι οταν εμα6ε οτι μου αρεσε αρχιζε να απομακρινοταν…και τωρα αρχιζει να με βριζει δεν αντεχω μακρια του! φιλουσ πραγματικουσ δεν εχω..προσφατα τσακο6ηκα με μια φιλη μου(Δωρα) την οποια την εγραφα τελευταια για να ειμουν με την αλλη φιλη μου(ποπη) η οποια εβλεπε συχνα αυτον που μαρεσε και τυ μιλουσε…στην Δωρα ειπα οτι την γραφω γ να με μαζι με την ποπη η οποια θα ειναι μαζι με αυτν π μαρεσει και οτι την ποπη δεν την ενιωσα ποτε σαν κολλητη μου την ειχα μονο για να τον ψαρευει…στον τελοσ τα βρηκα με την Δωρα ομως η ποπη εμαθε οτι τα ειπα ολα αυτα..ενω δεν ισχυουν τ εκνα ολα γ να τα βρω με την δωρα..απο την αλλη η οικογενεια μου δεν ενδιαφερετε…
ολοι μ λενε να τον ξεπερασω τυσ λεω οτ δεν μπορω και με βριζουν…εξακολουθω ν πιστευω οτ ειμαι μονη κλεω συνεχως μερικεσ φορεσ χωρισ λογο μερικεσ αλλεσ σκεφτομε ολα αυτα& αυτον που 3ερω οτι δεν θα τον εχω ποτε ζαλιζομε συνεχεια εχω φτασει σε σημειο αυτοκτονιας ΚΑΝΕΙΣ δεν με καταλαβενει απο τουσ γνωστουσ μου…
οποιος μπορει ν με καταλαβει εσστω απο εδω ασ μιλισει μαζι μου..
Μικρή μου(μικρούλα πρέπει να είσαι) ολοι μας σε καταλαβαίνομε λίγο πολύ καθώς όλοι μας ερωτευτήκαμε.
Ειναι ασχημο πράγμα η απορρίψη,ασχημο να αγαπάς ενω δε σε αγαπουν.Προσπάθησε να βάλεις τις σκέψεις σου σε μια ταξη..
ΟΚ,σου αρεσει ενα παιδι,προσπαθησες να τον προσεγγισεις και απετυχες..δεν ενδιαφερεται.
Οφειλεις να το σεβαστεις και να προχωρησεις ,οσοδυσκολο και αν ειναι.
Σκεψου να εισουν στην δικη του θεση.Να ενδιαφεροταν για σενα καποιος ,εσυ να μην τον ηθελες και αυτος να επεμενε..
Μεινε λιγο καιρο μακρυα του,που ξερεις μπορει να ερθει μετα απο μονος του!!!
Βρηκα αυτη τη σελιδα ψαχνοντας στο Google ti μπορει να φταιει και κοιμαμαι τοσες ωρες τελευαια…
Σημερα εκλεισα 12 ωρο,αν με αφηναν και αλλο θα συνεχιζα!!!Κοιμαμαι πολλες ωρες,οταν ξυπναω λεω θα χουζουρεψω χωρις να δω το ρολοι,και καταληγω να κοιμαμαι και αλλο.Ξυπναω σα ζομπι με ενα βαρος στο κεφαλι σα πονοκεφαλο…
Ισως φταιει οτι χωρισα με οχι πολυ καλες συνθηκες μετα απο λιγους μηνες γαμου..Περασα πραγματικα ασχημα…
Επισκεφθηκα ψυχολογο,μου ειπε η γυναικα πως μου ακουνταν εντονη ψυχολογικη βια αλλα θα τα καταφερω λεει γτ μιλω συγκροτημενα και ειμαι δυνατη.Δεν ξαναπηγα…
Μπορει να εκανα και λαθος αλλα ενιωσα πως δε με βοηθησε και τρελα..
Εχω εντονα σκαμπανευασματα στη διαθεση,Ποτε ξεκαρδιζομαι ποτε κλαιω…Αλλα ετσι δεν ειναι η ζωη??Βεβαια εγω πιο συχνα κλαιω,αλλα το αποδιδω στο οτι ειναι προσφατο ολο αυτο.
Με παιρνουν τηλεφωνο γνωστοι(γιατι ως γνωστον οι φιλοι στα δυσκολα φαινονται,και σε μενα λακισαν)και βρισκω χαζες δικαιολογιες για να μην βγουμε.
Χτες σε γνωστο μου ειπα «ρε συ ειμαι αλουστη,απο βδομαδα αν θες» και μου απαντησε»ναι,ναι βρες και αλλες δικαιολογιες..σε ακουμε»..Με πηραν χαμπαρι!!
Βαρεθηκα να ειμαι τοσο καιρο μεσα στο σπιτι η στη δουλεια…Βαρεθηκα να κλαιω,Βαρεθηκα να μιζεριαζω.Βαρεθηκα να με λυπαμαι…
Πηρα αποφαση.Απο αυριο(γτ σημερα οντως ειμαι αλουστη) δε θα αφηνω ευκαιρια για εξοδο…
Καλησπερα σας,
Αυτη τη στιγμη γραφω με το ζορι αλλα θα θελα να μοιραστω την εμπειρια μου καθως κραταει 4 χρονια. Ολα ξεκινησαν αφου μετα απο μια σχεση μου με μια μεγαλυτερη γυναικα αρχισα να εχω φοβια για το aids. Αυτο με οδηγησε σε καταθλιψη κ μεγαλο αγχος σε σημειο που σκεφτομουν να κοβομαι με μαχαιρι σε ολο μου το σωμα σκεφτομουν να σπαω ποτηρια κτλ πηγα σε ψυχιατρο κ μου εδωσε 3 seroxat κ λεξοτανιλ…σιγα σιγα ενιωσα καλυτερα κ ημουν που κ που με λιγο λεξοτανιλ εκανα κ ψυχοθεραπεια αλλα μολις ενιωσα καλυτερα σταματησα. Τωρα μετα απο διαφορες αυξομειωσεις στη διαθεση εφτασα μετα κ αππ ενα χωρισμο να κανω εμετο σχεδον καθε πρωι κ να εχω κρισεις πανικου συχνα, φοβαμαι οτι θα παθω καρδια οτι θα μου κοπει η ανασα η ενταση δεν ηρεμει τελειως ακομη και με 2 ζαναξ την μερα. Ξεκινησα το σεροπραμ τωρα απο μια νεα ψυχιατρο εδω κ 5 μερες. Δεν κοιμαμαι καλα το βραδυ δεν εχω ορεξη για φαγητο κ συνεχεια εχω φοβους, ειναι ανυποφορο να μην σε ηρεμει τιποτα. Πεστε μου σας παρακαλω αν πρεπει να νοσηλευτω η να παω στα επειγοντα. Η ψυχιατρος λεει θα περασει αλλα περναω ασχημα γαμωτο…ειναι πολυ πισω ακομη η επιστημη της ψυχιατρικης δυστυχως…
Εδω σημειωνω πως εχω 2 πτυχια οικονομικων περασα απο τους πρωτους στις πανελληνιες κ εργαζομαι…δεν αντεχω ομως το αγχος αυτο για ολους κ για ολα….
Τι σας ανακουφησε παιδια απο πανικους;;
Ευχαριστω πολυ
Ειναι παλια η παρουσια σου εδω και δεν ξερω αν μπορω να σε βοηθησω..οι σπουδες μου στην ψυχολογια που διακοπηκαν ισως δε σε διαφωτισουν.ομως διαβαζοντας το κειμενο σου αισθανθηκα μια δυσπνοια για ολα αυτα που περιγραφεις.ειμαι βεβαιη πως ολα αυτα ειναι περισσοτερο διαχειρισημα απο ο,τι τα παρουσιαζεις.απλα η εμφανιση ολων των συμπτωματων εκαμψε τις αντιστασεις σου.τις τυλιξε σε μια ομιχλη και τεινει να τις απενεργοποιησει.πωςτο δεχεσαι αυτο;που ειναι η δυναμη του μυαλου σου το πεισμα της ψυχης σου;-που ταλαιπωρημενη μεν αιφνιδιαζεται αλλα δεν καταργειται! και επισης που ειναι αυτη η κ. ψουνη που ειναι απουσα απο την ιστοσελιδα της; ενα σπιτι οταν δεν κατοικειται κ. ψουνη το κλεινουμε.δεν καλουμε επισκεπτες και αγενως απουσιαζουμε…καλε μου φιλε αγγελε, μακαρι να βοηθηθηκες εως σημερα,μακαρι..
Kalispera legomai xristos.Eimai pantremenos 2 xronia kai exo ena koritsaki.Prin 3 mines perasa ena frastiko episodio me tin ginaika mou logo kapoion trivon pou eixe me tin mitera mou.Logo elipsis simparastaseis tis miteras mou stin apovoli pou eixe me sto proto paidi i ginaika mou den thelei na vlepei tin mana mou.Logo kai dikou mou egoismou to pira mia mera strava kai istera apo mia nixta epaitiou kai ena frastiko episodio pou eixame tsakothikame kai go san egoistis tin evrisa.Den xero pos alla tote kleistika mesa mou kai me pira i kato volta.Milontas me mia siggeni mou kai den xero pos anoixtika toso eukola gt eniotha ton egoismo mou pligomeno eipa logia se autin pou den ta exo pei se kamia ginaika kai me to ena kai to allo kai pigainontas i katastasi me tin ginaika mou pio perierga tote kai me tin entasi pou ipirxe eipa se agapo stin siggeni kai den xero ti exo pathei.Apo tote kai zitontas signomi stin siggeni oti perasa mia katastasi kai den to ennoousa apla eniotha monos.Xero viastika poli.Tora tous teleutaious dio mines exo tipseis kai enoxes kai den xero ti na kano.Me vlepei i ginaika mou mia kala mia anapoda.Den xero pos na to xeiristo.Nomizo pos xano to spiti kai tin sxesi pou dimiourgisa.Stin douleia eimai mia krio mia zesti kai sto spiti mou einai ligo moudiasmena.Den troo poli kala mia eimai etsi kai mia allios,nomizo oti zo tin teleutaia mou mera kathe mera kai niotho anikanos na antimetopiso tin katastasi.Ti na kano.eimai 30 xronon kai den xero ti na kano.Niotho xalia kathe mera.Euxaristo.Xero eimai athlios.I siggenis einai i 1h xaderfi.Signomi.
Καλημέρα σας! Το άρθρο είναι πολύ σωστό. Μπορώ να πω σχεδόν όλα τα συμπτώματα τα είχα μέχρι πρίν λίγο καιρό. Βλέπετε είναι κάποιες εποχές που μπορεί όλα να πάνε στραβά, στην περίπτωση μου χώρισα και ήμουν και είχα μείνει και άνεργος. Είναι δύσκολο να κάνεις πράγματα όταν έχεις κατάθλιψη αλλά τουλάχιστον προσπαθήστε αν έχετε κοντινούς φίλους η αδέλφια να τους μιλήσετε για αυτό. Αν ενδιαφέρονται πραγματικά θα σας δώσουν μια ώθηση και κίνητρα για να ξανα αρχίσετε μια ρουτίνα. Καταλαβαίνω όλοι μπορούν να στεναχωρήθουν για διάφορα πράγματα και αυτό είναι σεβαστό. Όμως αν αναλογιστεί κανείς με το να μην παίρνει την κατάσταση στα χέρια του είναι δύσκολο γιατί γίνετε χειρότερα. Το μόνο που δεν μπορώ να »φτιάξω» μετά την καταθλιψη που είχα είναι πως ξυπνάω πάρα πολύ νωρίς το πρωί (στις 5 το πολύ 6 το πρωί, δηλαδή δεν κοιμάμαι καλά) να ξανα κάνω προσπάθεια για την συναισθηματική μου ζωή, Βλέπετε η απογοήτευση ήταν μεγάλη και διστάζω ακόμα και να κάνω κάποια κίνηση για γυναίκα τώρα διότι πιστεύω πως δεν θα υπάρξει συνέχεια και αυτό με ωθεί σε εσωτερική διαταραχή της νευρικής μου κατάστασης τουλάχιστον προσπαθώ να μην τον εκδηλώνω προς τους άλλους. Το θέμα είναι να είμαστε κυρίαρχοι του εαυτού μας όσο δύσκολο και αν είναι σε περίοδο κατάθλιψης. Αν είναι σχετικά νωρίς γιατί μετά θα είναι αργά
Καλησπέρα ονομάζομαι «Θανάσης»,
είμαι 30 χρονών
Τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια αντιμετωπίζω την κατάθλιψη και με έχει καταστρέψει.
Είμαι ένα νωθρό δείγμα αυτού που είμουν παλιότερα σαν νέος αν και σημάδια υπήρχαν στην ζωή μου και σαν έφηβος. Τα τελευταία χρόνια ζω σε μια ζάλη που δεν με αφήνει να ζήσω όπως θέλω. Έχει περάσει πού καιρός που θυμάμαι τον εαυτό μου να γελάει για πάνω από λίγα λεπτά. Έχω καταστρέψει το σώμα μου και η υγεία μου δεν πάει καλά, είτε προσπαθώ να χάσω βάρος, είτε περνάω περιόδους που δουλεύω ασταμάτητα για να ξεχάσω την ζωή μου με αποτέλεσμα να τραυματίζομαι. Δοκίμασα τις σχέσεις και δεν με οδήγησαν πουθενά. Οι γυναίκες με τις οποίες είμουν με χώριζαν λόγω έλλειψης ευφειιας , είτε λόγω δεν ενδιαφερόμουν για το σεξ μεταξύ μας. Και είναι αλήθεια. Αλλα όσο και να ξέρω ότι δεν είμαι χαζός νιώθω κάθε μερα σαν μια σκια μεσα στον υπόλοιπο κοσμο. Περπατάω στο δρομο και κρύβομαι να μην με δουν και δεν ξέρω το γιατι, μετά το σκέφτομαι και λεω ποσο ηλιθιος μπορει να είμαι. Ο ύπνος μου ειναι διαταραγμενος οπως λετε. Κοιμαμαι συνολικα 4 ωρες και το πρωι δεν μπορω να συκωθω. Τα βράδια βλέπω όνειρα όπου παραμενω είτε θαμμενος σε ένα κηπο, είτε πιασμενος σαν αραχνη στο ταβανι είτε σαν τσιχλα κατω από κάποιο εδρανο. Αλλες φορες νιώθω να πετάω και να φεύγω. Κλαίω συνέχεια και δεν ξέρω το γιατι ορισμλενες φορες μπορεί να κλαίω για τον καιρώ γιατι είδα ένα πεταμένο χαρτι είτε γιατι χτυπησα το ποδι μου και ειμουν μονος. Ζηταω συνεχεια συγνώμη για πραγματα που δεν εχω κανει εγω, χτες ζητησα απο μια γυναικα συγνωμη γιατι έκαναν φασαρια η διπλανοι μου.
Μου λείπουν φοβερά αυτά που έκανα, έγραφα μυθιστορήματα και ποιηματα, περπατούσα ατελείωτες βόλτες, αλλα πλέον δεν τα κάνω ούτε αυτά, όποτε πιανω να τα κάνω τα αφήνω μετα από μερικά δευτερόλεπτα. Η ζωή μου είναι ανιαρή, κάθε φορά που κάτι θα γίνει καταλήγω στο φαγητό. Μετα από μια τέτοια περίοδο λυπάμαι τον εαυτό μου και ξεκινάω εξοντοτικες διαιτες με αποτέλεσμα να καταλήξω δυο φορες στο νοσοκομειο με εξάντληση…. Ξέφυγα την κριτικη λεγοντας και τις δυο φορες οτι επρόκειτο για κάποιο κρυωμα.
Το θέμα μου είναι ότι ενώ ξέρω τι με τρώει δεν μπορώ να ζητήσω βοήθεια γτ ντρέπομαι με την κοινωνική κριτική που επιφέρει η διαμονή σε μια περιφερειακή πόλη και το γεγονός οτι τα οικονομικα μου δεν μπορούν να το συντηρήσουν. Επίσης ενω το αποζητώ φοβάμαι λίγο την καθαρότητα που μπορεί να έρθει μετα. Θέλω επιτέλους κάποιον να με βοηθήσει να ξεπεράσω την ασθένειά μου αλλά δεν ξερω από που να ξεκινήσω. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
«Θανάσης»
καλησπερα ονομαζομαι βαγια, ειμαι 20 χρονων και νομιζω πωσ αντιμετωπιζω τη καταθλιψη χωρισ ομως να ειμαι σιγουρη.
η αληθεια ειναι πως κλεινομαι συνεχεια στον εαυτο μου.εδω και 4 μηνες σχεδον δουλευω σε ενα καραβι στο εξωτερικο και δεν εχω καποια επαφη με τουσ ανθρωπους μου,παρα μονο καποια τηλεφωνα που και που.εχω φτασει σε σημειο να μην εχω διαθεση να δουλεψω,να μην θελω να βλεπω αντθρωπο,να στεναχωριεμαι με το παραμικρο,να κανω καποιεσ κινησεις και την ιδια στιγμη να ξεχναω οτι τισ εκανα,πχ.ν καθομαι στον καναπε,να σηκωνομαι,να φτανω στην πορτα,να την κλεινω,να κλειδωνω και ξαφνικα συνειδητοποιω οτι δεν τα θυμωμουν ολα αυτα και αναρωτιεμαι πως τα εκανα.
με πιανει κλαμα σχεδον καθε μερα,εχω καποιυς εφιαλτες αλλα δεν μπορω να καταλαβω απο που μπορει να προερχονται ολα αυτα και θα ηθελα τη βοηθεια σας.ευχαριστω
Καλημερα!
Ειμαι 55 ετων. Εχασα τον συζυγο μου πριν 2 χρονια. Με τον συζυγο μου ειχαμε 27 χρονια διαφορα, με αποτελεσμα να μην ειμαι η τελεια συζυγος (πιστη). Εργαζομενη, προσπαθουσα να ειμαι μια καλη μανα. Τα τελευταια χρονια ειχα φυγει απο το σπιτι μας και εμενα μονη μου. Οταν εμαθα για τον θανατο του συζυγου λυπηθηκα πολυ και τωρα εχω τυψεις οτι αν ημουν σωστη θα επρεπε να ημουν κοντατου και να τον βοηθουσα οσο μπορουσα, να του μαγειρευα κτλ. Απο τα συμπτωματα που αναφερετε τα εχω ολα εκτος απο αυτοκτονικες ιδεες, μειωμενη ενεργητικότητα και αρες κινησεις και σωματικα συμπτωματα η εξαντληση.
Πολλες φορες πιανων το εαυτο μου σαν να δελω να τον τιμωρησω, η να κανω τους αλλους να με σκεπτονται, και νομιζω οτι δεν ενδιαφερεται κανεις για μενα, οσο εγω θα ηθελα.
Μια σχεση που εχω εδω και 8 χρονια δεν με καλυπτει. Μου λειπει η διασκεδαση, ενα ταξιδι δεν ξερω ακριβως τι. Πιστευω οτι εχω πεσει σε μια μονοτονη ζωη και δεν ξερω πως να το αλλαξω.
Ξεχασα να αναφερω οτι εχω 3 παιδια (παντρεμενο χωρις παιδια, εργαζομενο στην αλλοδαπη και μια κορη που μενει με το αγορι της-η οποια δεν θελει ου καν να ακουσει για την σχεση μου).
Τελευται μου εχει μπει στο μυαλο οτι θα πεθανω και δεν θελω.
Τι με συβουλευεται?
Σας ευχαριστω για τον πολυτιμο χρονο σας
καλημερα…ονομαζομαι γιωργοσ και την τελευταια εβδομαδα αντιμετωπιζω διαταραχεσ στον υπνο μου…..δεν με παιρνει ο υπνοσ ευκολα και οταν γινεται αυτο απογοητευομαι ακομα περισσοτερο και εκεινεσ ειναι οι στιγμεσ που δεν θα κοιμηθω καθολου καποιο βραδυ.διαβαα το αρθρο και εχω καποια απο τα συμπτωματα….αυτο σημαινει πωσ εχω καταθλιψη????δεν θελω να παω σε γιατρο…..αν ομωσ χρειαζομαι βοηθεια πρπει να το κανω,,,,το θεμα με τον υπνο με ειχε απασχολησει ξανα στο παρελθον αλλα ηταν πολυ παροδικο…..για καποιεσ μερεσ….ειχα χρησιμοποιησει ηρεμιστικα αλλα με μεγαλη ευκολια τα αφησα….τι πρπει να κανω????να περιμενωακομα να δω????οσοσ περνουν οι ερεσ ομωσ εμενα μου κολλαει η ιδεα οτι δεν μπορω να κοιμηθω και αθτο κανει τα παντα ακομα χειροτερα,,,,,πωσ μπορω να βγαλω αυτη την ιδεα απο το μυαλο μου…?????/
geia eimai h miriam mia 14traxronh exw nomizw katathli3h eimai monaxwkori egw kai oi goneis mou zoume sto hrakleio den exw polous suggeneis eimai 3ekomenh apo autous zoume oi treis mas mou ta kanoun ola den mou leipei tipota alla mesa mou exw enan kompo h routina me exei faei travi3ei roufi3ei olo ta idia adunato sth ske3h na skeuto oti h zwh exei drash entash………………….. h zwh mou den allazei skeutomai polles fores alles zwes kaluteres apo thn dikia mou me asteri pws to lene me tuxh perimenw kai elpizw stomellon mono auto thelw na pragmatopoihsw ta oneira mou etsi opws egw thelw kai skeftomai alla fobamai mhpos alla3ei kati thelw na megalwsw na fugw mono auto skeftomai na fugw na fugw oi goneis mou den katallabenoun oti exw problhma an kai me ton tropo tous deixnoun oti thelw giatrw BARETHIKA NA ZW MIA ZWH POU DEN ME AFHNEI NA ANAPNEYSW h routina mou trabaei thn ske3h thelw na fugw kai thelw na mhn yparxei gurismos zw monh mou kaneis dipla mou oi goneis mou leipoun suxna apoto spiti giati douleuoun monh mou megalwnw alla lathos. Mesa mou keno an to mellon mou den ginei etsi opws thelw kalutera na pethanw bohtheia buthizwme kai kaneis den einai ekei gia na me swsei…………………………..
neiwthw polous meines etsi sxedon 2 xronia
ευχαριστω
καλησπέρα.. αποφάσισα να σας στείλω γιατί δεν μπορώ να με αναγνωρίσω πλέον. νοιώθω ότι δεν είμαι ο εαυτός μου τελευταία. Έχασα το ενδιαφέρον μου για τα πάντα. Με έχει απορροφήσει η σχολή και οι εργασίες οι οποίες ενω είναι δημιουργικές εγω τις κάνω εντελώς μηχανικά. Ξεχναω πολυ ευκολα πραγματα που εκανα χθες, ξεχναω προσωπα, καταστασεις, κατι το οποίο εχω διαβασει 5 λεπτα πριν, αν πηρα το κινητο μου ενω το εχω βαλει ηδη στη τσεπη μου.
Νοιώθω, ενώ ήμουν πολύ κοινωνικός άνθρωπος να έχω κλειστεί στον εαυτό μου και πολλές φορές με «πιάνω» να είμαι στον κόσμο μου. Εχω γίνει αντιδραστική, έχασα την υπομονή μου ενω ήμουν αφανταστά υπομονετικός άνθρωπος και την ορεξή μου για το οτιδήποτε. Πλεον χαμογελώ σπάνια.
Επειδή σπουδάζω στο εξωτερικό εδω και 4 χρόνια, μου λείπουν πολύ οι δικοί μου και κάθε φορά που επιστρέφω στο σπίτι νοιώθω ηρεμία και ασφάλεια. Προστασία. Το τελευταίο χρόνο όποτε πρέπει να τους αποχωριστώ μετα τις διακοπές το κάνω με βαριά καρδιά γιατί δεν μπορώ να φευγω απο ένα γεματο με κόσμο σπίτι και να επιστρέφω σε ενα άδειο.
Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει κάπου αλλά οι φίλοι μου, που σπουδάζουμε μαζί εχουν φύγει για ένα εξάμηνο και έμεινα με μια φίλη μου με την οποία ερχόμαστε συνεχως σε αντιπαράθεση γιατι είμαστε και οι 2 εγωιστριες και ισχυρογνωμων. Επίσης, η τελευταία μου σχέση ήταν πριν 2 χρόνια. Πρόσφατα είχα μια ερωτική απογοήτευση με ένα παιδι που μιλουσαμε για ενα εξαμηνο και μεσα σε αυτο το χρονικο διαστημα είχα αλλάξει πολυ σαν ανθρωπος. Δηλαδη η διαθεση μου ηταν ανεβασμενη, χαμογελουσα με το παραμικρο ενοιωθα οτι ημουν καλυτερος ανθρωπος και ειχα ορεξη να κανω σχεδια για τη ζωη μου. Είχα εναν ανθρωπο να μιλω για τα παντα ενω τωρα τα κρατω μέσα μου. 3 εβδομάδες τωρα που δεν μιλαω μαζι του τον σκεφτομαι κάθε μερα, δεν με ενδιαφερει για τον εαυτο μου, τρωω υπερβολικα και σταματησα τον αθλητισμο που ηταν μεγαλο κομματι της ζωης μου.
Απλά φοβάμαι πολυ γιατι δεν ξερω πως να διαχειριστω τον καινουριο μου εαυτο. Δεν ειμαι εγω αυτος ο ανθρωπος αλλα δεν μπορω να ξεφυγω..
ΓΕΙΑ ΣΑΣ………. ΜΕ ΛΕΝΕ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΕΙΜΑΙ 24 ΕΤΩΝ… ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ… ΚΑΙ ΓΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΔΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΝΥΣΤΑΖΩ ΔΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΓΤ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΕΡΑ… ΔΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΟΛΟ ΛΕΩ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΠΤ ΔΝ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΩ ΕΙΠΑ ΟΠΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΒΑΣΙΚΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΤΛ.. ΕΧΩ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΧΩ ΜΟΝΙΜΩΣ ΑΓΧΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ…. ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙΙΙΙΙΙΙΙ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΠΙΣΙ ΠΙΣΙ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΒΟΛΤΑ ΕΞΩ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΕΙΜΑΙ ΧΟΝΤΡΟΥΛΑ ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΝ ΒΡΙΚΣΩ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΡΕΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑ…. ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΘΑ ΖΩ ΚΑΛΑ…….. ΔΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΩ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ.. ΖΩ ΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΧΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΤΙ Η ΜΑΜΑ ΓΕΝΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΓΧΟΥΣ.. ΔΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΩ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΤΡΥΠΑΚΙ ΤΩΝ ΧΑΠΙΩΝ…….. ΜΩΡΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΠΟΛΥ ΝΑ ΖΩ ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ 😦
Καλησπέρα..Λέγομαι Μαρία και είμαι 23,τις τελευταίες περίπου δυο βδομάδες νιώθω πολύ περίεργα με τον εαυτό μου και όλα αυτά υστέρα από μια νύχτα που ενώ κοιμόμουν ξύπνησα ξαφνικά και από τότε κ κάθε μέρα έχω διάφορες σκέψεις.. άγχος κ. όλα τα σχετικά.. από εκείνη την νύχτα παθαίνω κρίσεις πανικού όταν βραδιάζει,φοβάμαι μη ξανά πάθω το ίδιο. απλά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο ενώ ήμουν καλά..ομολογώ πως περίπου δυο χρόνια πριν πάλι με είχαν πιάσει διάφορες ανήσυχες σκέψεις,άγχος κ φόβος αλλά οι λόγοι ήταν ότι δεν δούλευα κ με είχε πάρει από κάτω..όπως και τώρα και ίσως να είναι κ αυτός ο λόγος..απλά με έχει επηρεάσει κ και τώρα δεν θέλω καθόλου να βρίσκομαι σπίτι,όταν βγαίνω η ψυχολογία μου είναι καλή και ξεχνιέμαι και όταν γυρίζω σπίτι πάλι τα ίδια πάλι σκέψεις και πολύ βαθιές θα έλεγα..βάζω μουσική και προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά πάντα με τον φόβο μη ξανά πάθω το ίδιο.Δεν θα λεγα πως πάσχω από κατάθλιψη γιατί θέλω συνέχεια να βρίσκομαι εκτός σπιτιού και με κόσμο και να περνάω καλά.τι είναι αυτό όμως που μου προκαλεί αυτή την φοβία μήπως πάθω πάλι το ίδιο και ειδικά τα βράδια?
Καλησπέρα! Είμαι 41 χρονών με υποχρεώσεις και παιδία. Εχω περάσει κατάθλιψη άλλες 2 φορές και μου ξανααεμφανίστηκε φέτος πριν 3 μήνες, Τα συμπτώματα είναι τα ίδια, δυσκολία στον ύπνο, ανορεξία, κατάρρευση ψυχική και σωματική. Αποτέλεσμα να χάσω τη δουλειά μου. Έκανα όλες τις εξετάσεις βγηκαν όλες καλές και η διάγνωση ήταν πάλι κατάθλιψη. Αυτη τη φορα πηρα χάπια και στέκομαι στα πόδια μου όμως με πονάει το σώμα, είμαι μερικες φορές απελπισμένη και φοβάμαι μηπως αργίσω να συνέλθω πάλι. Τις άλλες φορές μου πήρε εννιά μήνες. Το ερώτημα είναι, ενώ είμαι χαρούμενο άτομο γιατί να παθαίνω κάθε 5 χρόνια αυτό το τρομερό που λέγετε κατάθλιψη κλινική, ένα που σκεφτομαι είναι ότι είμαι δραστήριο άτομο και αυτο ανεβάζει το στρές κι ίσως ο οργανισμός εξαντλείται σε αυτά τα 5 χρόνια και θέλει να κάνει μια «παύση»…Πως να το ατνιμετωπίσω? Ποιά είναι η γνώμη σας?
Ευχαριστώ!
Μαρία..αυτό που γράφεις ότι ότα εισαι έξω ξεχνιέσε..και εγω ειμαι ετσι. όταν μου είπε ο γιατρος ότι έχω κατάθλιψη μου είπε ότι ένας τρόπος είναι για να το ξεπεράσω, να είμαι συνέχεια με κόσμο..κι είχε δικιο και τώρα βλέπω που το γράφεις κι εσυ..Πάντος νομιζω χωρίς να είμαι ειδική ότι έχεις άνχος, με σκέψεις ξεκίνησε και σε μένα και αγωνία και φόβους, αυτά μη τα δίνεις σημασία είναι απο τη κατάθλιψη που πιθανών να είσαι στην αρχή και μπορείς να το ξεπεράσεις. Σκέψου ότι στέκεσε στα πόδια σου, βάλε θετικές σκέψεις και ξεκουράσου, πήγαινε βόλτες και άσε το σώμα χαλαρό..με αγάπη και θετικές σκέψεις θα το ξεπεράσεις..απλά σκέψου ότι το μετά είναι χειρότερο γιατί το περνάω.
Έγραψα στο γκουγκλ «είμαι μόνιμα κουρασμένη και θέλω να κοιμάμαι συνέχεια» και με έβγαλε στη σελίδα σας. Πριν 5 χρόνια είχα επισκεφτεί ψυχολόγο λέγοντας του τα συμπτώματα μου και η απάντηση που μου είχε δώσει ήταν οτι εφόσον έχω ακόμα χιούμορ και γελάω δεν κινδυνεύω απο κατάθλιψη. Δεν πήγα να τον δω δεύτερη φορά. Δυστυχώς εδώ και 4-5 χρόνια παρουσιάζω όλα τα παραπάνω συμπτώματα. Πριν 3 μήνες παραιτήθηκα και απ την δουλειά μου γιατί η πίεση και το άγχος που μου προκαλούσε πλέον ήταν πάνω απ τις δυνάμεις μου. Κάθε μέρα ξυπνάω με κόπο, σέρνομαι βλέποντας τηλεόραση ή χαζεύοντας στο ιντερνετ, ξαπλώνω για ύπνο πάλι το μεσημέρι όπου κοιμάμαι γύρω στο δίωρο , ξυπνάω, σέρνομαι και πέφτω για ύπνο απ τις 9. Το ίδιο ακριβώς πράγμα εδώ και μήνες. Το οτι αναγνωρίζω πως δεν είμαι καλά, φαντάζομαι οτι είναι το πρώτο βήμα. Φοβάμαι οτι θα χάσω οτι λογική μου έχει απομείνει. Δυστυχώς τα οικονομικά μου δεν με βοηθάνε για να επισκεφτώ πάλι ψυχολόγο. Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου?Σας παρακαλώ βοηθήστε με.
Αναστασία είμαι παθουσα κι εγώ, το έχουν περάσει κι άλλοι και θέλει να ακολουθήσεις κάποια θεραπεία για να επανέλθει αρχικά ο ύπνος. Απο προσωπική άποψη χρειάζονται γύρω στις 4 εβδομάδες γιαυτό όποτε μην απογοητευτείς. Κι εγώ χαμογελούσα κι ήθελα να ζώ άλλα η καταθλιψη δε σε αφήνει, είναι όσος κάτι σα..βαρια μοεφής γρίπη να το πω? Δεν είμαι γιατρός αλλα παθούσα όπως ξαναέγραψα και σου γράφω απο πείρα. Μη το αφήνεις υπάρχει θεραπεία. Το έπαθα 3 φορές σε διάστημα 15 ετών. Την πρώτη φορά δε διαγνώστηκε και μουδωσαν βιταμίνες και όλος αυτός ο γολγοθας της κατάθλιψης μου κράτησει 9 μήνες. Είναι κρίμα να παιδεύεσαι τοσο διάστημα και να χάνεις τη καθημερινότητα σου οπου δεν μπορεις να ανταπεξέλθεις, πρέπει να κάνεις κάποια θεραπεία, όσο το αφήνεις αρχίζεις και τις αρνητικες σκεψεις «γιατί εγώ» «τι μου συμβαίνει» κτλ..Προσπαθησε να σκεφτεσε ότι θα κάνει το κύκλο του και θα περάσει, μη σκεφτεσε τίποτα άλλο και να είσαι με κόσμο συνέχεια, με δικούς σου ανθρωπους. Όταν αρχίσεις θεραπεία, μην απελπιστεις γιατί δεν ανταποδίδει γρήγορα,κι όταν γίνεις καλά πάντα να είσαι θετική και να συνεχίσεις να χαμογελάς…απευθήνσου ισως σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο. Σου ευχομαι όλα να πάνε καλά, καλή δύναμη
Καλησπέρα σας ,
Ονομάζομαι Κωνσταντίνα . Πριν από 4 χρόνια άλλαξα τόπο διαμονής και μένω μόνη μου πια και όχι με τους γονείς μου .Ο λόγος που αποφάσισα να αλλάξω πόλη ήταν για μια σχέση την οποία είχα πολλά χρόνια που εν τέλει χωρίσαμε πριν απο 6 μήνες .
Αυτά τα 4 χρόνια πέρναω πολύ άσχημα με πολλά σκαμπανεβάσματα στη ψυχολογία μου . Από θέμα δουλείας αλλά και από θέμα σχέσης .Από την πρώτη στιγμή που ηρθα στη νέα αυτή πόλη όλα πάνε πολύ άσχημα π.χ αλλαγή εργασίας σε τακτά χρονικά διαστήματα και φυσικά η διάλυση μιας σχέσης 12 χρόνων . Για να μη σας κουράζω περισσότερο θα ήθελα να σας πω κάποια συναισθήμα που έχω όλα αυτα τα χρόνια .
Κοιμάμαι νωρίς και δεν ξεκουράζομαι καθόλου και καθ΄όλη τη διάρκεια της νύχτας ξυπνάω .
Διαρκώς νυστάζω και ας έχω ξυπνήσει για παράδειγμα πριν 2 ώρες . Ξυπνάω το πρωί με ένα κενό και κακόκεφη .
Η παρέα μου με παροτρύνεινα βγούμε ετοιμάζομαι με χαρά που θα βγω και όταν βγαίνω θέλω να γυρίσω σπίτι γιατί η ψυχολογία μου είναι πολύ πεσμένη .
Κλείνομαι μέσα στο σπίτι και πολλές φορές ουτε ανοίγω τα παράθυρα να μπεί φως .Δεν έχω διάθεση ούτε να καθαρίσω το σπίτι .
Αρκετές φορές κλαίω χωρίς να υπάρχει λόγος.
Τρομερο άγχος ακόμα και το βράδυ όταν κοιμάμαι .
θεωρώ ότι όλος ο άλλος κόσμος είναι καλύτερος από εμένα και ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά .
Τρώω διαρκώς χωρίς να πεινάω και ιδιαίτερα το βράδυ με αποτέλεσμα να έχω βάλει αρκετά κιλά.
Θεωρώ ότι δεν μετράω σα γυναίκα
Έχω διαρκώς νεύρα και ξεσπάω παντού αλλά τις περισσότερες φορές νιώθω σα χαμένη .
θέλω να φύγω αλλά χωρίς να ξέρω που θέλω να πάω .
Γενικά διαρκώς θέλω να είμαι μόνη μέσα στο σπίτι και να κοιμάμαι .
Δεν μπορεί κανείς να με βοηθήσει .
Εν αναμονή της συντόμου απαντήσεώς σας .
Με λένε Γαλήνη,
Είμαι 25 χρονών, έχω τελείωσει τις σπουδές μου και έχω γυρισει σπιτι μου στην οποία μένω με τη μητερα μου και τον πατριο μου που μεχρι πριν μερικουω μηνες είχαμε σχετικα καλη σχεση διοτι δεν ειχαμε μεινει ποτε στο ιδιο σπιτι και αυτο αλλαξε οταν γυρισα πισω. Δεν μπορω να ανεχτω τιποτα απο εκεινον που καταστρεψε λιγο πολυ ολα στις ζωες μας και δεν μπορω να αντεξω οτι θελει να ελεξει τα παντα ενω οι ιδεες του συνηθως δεν ειναι και τοσο καλες.
Στη συνεχεια ολοι γυρο μου με πιεζουν η πρωην σχεση μου που βαλαμε τελος με κοινη αποφαση και με κανει να νιωθω τυψεις ισως δεν το θελει αλλα μου προκαλει ολα αυτα γιατι αφου χωρισαμε εχει παθει αρκετα. ειμαι συνεχεια λυπημενη και νιωθω ενα ανεξηγητο βαρος πανω μου πουμε πλακωνει παρα πολυ. χωρις διαθεση για τιποτα και αυπνη παντα και λογο δουλειασ και ξυπναω συνειχεια χωρις λογο. Η μονιμη κουρασει που νιωθω νομιζω οτι θα μου κανει πολυ κακο, ενω ημουν παντοτε χαρουμενη και μου αρεσε να κανω αστεια και να γελαω με τουσ φιλους μου οτι και να γινοταν γυρο μου.
Σας ευχαριστω για το χρονο σας.
Με λενε Ζωη,
Ειμαι 33 και εχω πεσει σε πολλα και μεγαλα σφαλματα στι προσπαθεια μου να βρω την αγαπη και την αποδοχη. ειμαι μονη. κουραστικα να προσπαθω και δεν εχω ορεξη για τιποτα. δε κανω τιποτα αλλο απο το να παραμενω στο κρεβατι κι να κλαιω!!! να κοιμηθω δε μπορω, να φαω δε θελω. φοβαμαι τα παντα και τους παντες. φοβαμαι τους ανθρωπους, αλλα πανω απ’ολα με ΜΙΣΩ!!!!!!!!!!!!!!! Γιατι υπαρχει τοση κακια εκει εξω? γιατι τοση εκμεταλλευση! και δε τα εχω με τους εξω. ΜΟΝΟ με μενα. γιατι αν εγω δε τους εδινα το δικαιωμα να με εκμεταλλευτουν δε θα το κανανε? ποσο ηλιθια μπορει να ειμαι?
egw exw agori kai sunexia otan vlepomaste i me perni tilefono panta kati kako kanei kai egw meta pou klinoume to tilefono asxizo kai klai kai geia 3-4 meres ka8ome moni m kai dn mialo me kanenan ti na kano??? geia na to 3eperaso afto???
εγω προτιμω να μην πω ονομα αλλα θελω τη βοηθεια σας.Εδω και κατι μηνες παρολο που εξω απο το σχολειο και οταν δεν το σκεφτομαι ειμαι μια χαρα οταν το σκεφτομαι η και πηγαινω με πιανει ενα πραγμα οτι δεν θελω να παω και οταν βρισκομαι εκει πρεπει να φυγω.οταν ειμαι στο σπιτι και σκεφτομαι οτι πρεπει να παω σχολειο με πιανει ενα σφυξιμο στο στομαχι.και δεν ειμαι και κανενας κακος μαθητης αλλα πραγματικα δεν θελω να πηγαινω.παρακαλω αμεση απαντηση
πιθανοτατα ολο το απαραδεκτο εκπαιδευτικο μας συστημα εχει ΄΄πεσει» επανω σου κι σ εχει μπετοναρει.μαλλον εισαι ψυχολογια ανθρωπου που καταπιεζεται και γινεται υποτονικη σε συνθηκες δουλει΄ας (ο τονος στο γιωτα) και γκριζας, τελειωμενης υποθεσης, οπως ειναι το αναθεματισμενο συστημα αυτης της χωρας. καθετι που δε θα σε αφηνει ελευθερο και δε θα επιτρεπει την αυτοδιαθεση σου θα σε φτανει στα ορια σου.αντλησε δυναμη και ανοχη ωστε να αντεξεις.ειναι ευκολος ο δρομος της αντοχης,αρκει να μπουμε στο μονοπατακι της! να σκεφτεσαι πως καθε στιγμη που περνα στα ρολογια του κοσμου θα σε πηγαινει ολο και πιο κοντα στην ελευθερια σου.σκεψου πως ειναι κατι μαλλον δυσκολο που πρεπει να ανεχτεις-ειδικα τους απαραδεκτους εγκεφαλους των εκπαιδευτικων σου- για να αποκτησεις γνωση-εστω αυτη και οπως σου τη μεταδιδουν-και να αρχισεις στο..μεγαλυτερο κοσμο της ενηλικιωσης σου το δικο σου ταξιδι..
Λέγομαι Μιχάλης,
Η σύντροφός μου απο πάντα ήταν πολύ αρνητική και απαισιόδοξη. Πάντα βλέπει την αρνητική πλευρά του οτιδήποτε κάνουμε. Θυμώνει και μαλώνει πολύ εύκολα και με τους δικούς της ανθρώπους και με ξένους (π.χ. όταν οδηγάει, ακόμα και αν είναι δικό της λάθος). Πολλές φορές την βρίσκω παράλογη στον τρόπο που αντιδράει, σαν να έχει τελειώσει ο κόσμος για κάτι πολύ απλό. Τα τελευταία δύο χρόνια κλαίει πολύ συχνά. Πρόσφατα μετακομίσαμε στο εξωτερικό και το κλάμα έγινε χειρότερο. Έχω κάνει ότι μπορώ, έχω μειώσει τις ώρες εργασίας μου για να περνάμε όσο πιό πολύ χρόνο μαζι γίνεται – συνήθως καταλήγουμε να μαλώνουμε όταν συζητάμε, αλλά πάντα καταλήγω να της ζητάω συγνώμη και να την παρηγορώ για να συνέλθει. Έχω κουραστεί όμως. Την αγαπώ και πραγμάτικά θέλω να κάνουμε οικογένεια, αλλά με όλα αυτά πολύ φοβάμαι ότι όλα θα καταλήξουν σε τραγωδία. Διαβάζοντας τα παραπάνω θέλω να αναφέρω οτι όντως έχει τεράστια δυσκολία στην συγκέντρωση – ο νούς της πετάει. Επίσης κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο – παραμιλάει (να φανταστείτε οτι μπορώ να κάνω ολόκληρες συζητήσεις μαζί της όταν κοιμάτε). Είναι συμπτώματα κατάθλιψης όλα τα παραπάνω; Τι μπορώ να κάνω;
Ευχαριστώ
Καλημέρα με λένε Ρούλα και θέλω να σας μιλήσω για τα υπαρξιακά μου προβλήματα. Θα αρχίσω από εκεί που πιστεύω ότι άρχισαν τα προβλήματα για μένα και από εκεί που κατηγορώ τον ευατό μου για όλα. Στο γυμνάσιο ήμουν ένα κορίτσι που δεν ήθελε κανένας να με κάνει παρέα και γι’αυτό το λόγο καθόμουνα μόνη μου σε μια γωνία. Μέτρια σε βαθμούς. Μετά το γυμνάσιο άρχισα να μπλέκω με δύο κοπέλες και από τότε άρχισε η κάτω βόλτα. Ξενυχτούσα μέχρι το πρωί κάθε μέρα, μερικές φορές έκανα και σχέσεις όχι ολοκληρωμένες απλά για να λέω ότι έχω κάποιον, βέβαια οι σχέσεις μου ήταν όλες η σάρα και η μάρα κανένα καλό παιδί. Αφού ξενυχτούσα πήγαινα το πρωί κατευθείαν σχολείο, δεν πολυδιάβαζα, ήμουνα πολύ χάλια μαθήτρια, στο λύκειο πάλι δεν με πλησιάζε καμία κοπέλα, μερικές φορές τους έπιανα να λένε και άσχημα πράγματα για μένα. Αυτό όμως είχε άσχημα αποτελέσματα σε μένα γιατί δεν ήθελα να πηγαίνω σχολείο καθόλου, να δημιουργώ προβλήματα μέσα στο σπίτι να μην ακούω κανέναν, τις περισσότερες ώρες τις παίρναγα έξω από το σπίτι, οι δικοί μου δεν μπορούσαν να με κάνουν καλά, μαλώναμε συνέχεια ούρλιαζα φώναζα μέσα στο σπίτι. Δεν πήγαινα μερικές μέρες σχολείο είχα απουσίες κάποια στιγμή θα κοβόμουν από απουσίες και τα αρχαία δεν τα ήθελα καθόλου. Πήρα την απόφαση να αλλάξω σχολείο και να πάω σε τεχνικό και για να αποφύγω τις κοπέλες και την συμπεριφορά τους και τα αρχαία.Μετά το τεχνικό πήγα σε κάποια σεμινάρια, σε ένα ΙΕΚ, και σε ένα ΤΕΕ το οποίο τεε το πήγα σε μεγάλη ηλικία για να βγάλω βαθμό. Πήγα σε λογιστικά γραφεία και έπερνα ψίχουλα ούτε ένσημα και πρωί απόγευμα δουλειά. Τα κακά παιδιά και οι παρέες όμως συνεχίζονταν μέχρι την ηλικία των 29 περίπου χρονών. Στα τεε γνώρισα τον άντρα μου μέσω skype και του πρότεινα εγώ να βγούμε τα φτιάξαμε χωρίς να το σκεφτώ πολύ, αρραβωνιαστήκαμε σε 3 μήνες και σε 3 μήνες παντρευτήκαμε. Τώρα όμως στα 35 μου σκέφτομαι και βλέποντας κάποια πράγματα ότι μετάνοιωσα για τη ζωή που έχω κάνει, δεν έχω σπουδάσει και σκέφτομαι ότι άφησα κάποια πολύ κακά κορίτσια να μου καταστρέψουν τη ζωή μου. Άφησα τη ζωή και τώρα δεν μπορώ να σπουδάσω. Μετά βλέπω κάποιες συγγενείς μου που μένουν στην ΑΘήνα και τους ζηλεύω αλλά δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να πάω εκεί να ζήσω. Η δουλειά του συζύγου μου είναι να γυρίζουμε όλη την Ελλάδα, είναι πολύ κουραστικό να μετακομίζεις και να ζεις μόνη σου χωρίς παρέες και χωρίς κανέναν και να μην μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον άνθρωπο. Πριν γνωρίσω τον άντρα μου πριν ένα χρόνο είχα κάνει τα χαρτιά μου μέσω ΑΣΕΠ για μια δουλειά, παντρεύτηκα και έφυγα από την πόλη που γεννήθηκα. Μετά από ένα χρόνο βγήκαν τα αποτελέσματα και πήγα στην Αθήνα εκεί που είναι η δουλειά, μόνη μου για 11 μήνες, γυρνάω με απόσπαση με τα χίλια ζόρια να μου τη δώσουνε και μετά που ήταν να πάω για δουλειά φεύγει ο άντρας μου σε αποστολή στο εξωτερικό για ένα εξάμηνο και τον έβλεπα κάθε 40 μέρες, παίρνουμε μετάθεση για αλλού και μένα δύσκολα μου δώσανε την απόσπαση, 3 μήνες πάλι μόνη μου, γύρισα πίσω για 2 μήνες και τώρα θα ξαναφύγει τώρα στις 30 Απριλίου για σχολή για 10 εβδομάδες, 2 μήνες και μία εβδομάδα. Και σκέφτομαι τι κακό έχω κάνει και μου συμβαίνουν αυτά στη ζωή μου. Μετάνοιωσα για όλα τα πράγματα στη ζωή μου. Δεν μου αρέσει τίποτα. Βλέπω κάποιες επώνυμες και τις ζηλεύω. Είδα τη Μαριέττα Χρουσαλά και άρχισα να την ζηλεύω θα ήθελα να ζήσω αυτά που έχει ζήσει αυτήν. Με την ομορφιά της κατάφερε όλα αυτά που ζεί τώρα. Γιατί ο Θεός εμένα δεν μου έχει δώσει αυτό το σώμα αυτή την ομορφιά να γίνω ένα μοντέλο και να πάρω τους τίτλους που έχει πάρει αυτήν. Γιατί να πάρει τον συγκεκριμένο άντρα και να ζει στα πλούτη και να κάνει και μωρό. Και εγώ να μην καταφέρω τίποτα από αυτά. Και εγώ θα ήθελα να ήμουν ψηλή, όμορφη και μοντέλο, να παντρευόμουνα έναν Λέο Πατίστα να μου έδινε τα πάντα από δώρα και να μου αγόραζε και μένα ένα παλάτι για να ζήσουμε και να κάνω ένα μωράκι. Πάντως πιστεύω ότι δεν πρόκειται πλέον να ζήσω αυτή τη ζωή και κάθομαι και κλαίω μέρα νύχτα την ατυχία που έχω και τη ζωή που κάνω. Δεν πιστεύω ότι θα ψηλώσω, θα γίνω μοντέλο, θα πλουτίσω ή θα βρω κάποιον πλούσιο να παντρευτώ και να κάνω μωρό. Μάλλον σε μένα δεν θα συμβούν όλα αυτά δεν ξέρώ ο Θεός κάνει κάποιους ανθρώπους τόσο ευτυχισμένους στη ζωή τους δίνοντας τους τα πάντα και σε μένα δεν έχει δώσει τίποτα και μωρό που θέλω να κάνω δεν έρχεται με τίποτα και άλλη που δεν θέλουν μωρά ή και που θέλουν ή πιστεύουν σε άλλες θρησκείες γεννοβολάνε συνέχεια. Η μαμά του μπαίνει ανάμεσα μας όταν πάμε στο χωριό του. Όταν είναι να πάμε κάπου πετάγεται κατευθείαν και λέει έρχομαι και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω. Ο άντρας μου λέει ας άρθει τι θα μας κάνει. Εντωμεταξύ τώρα τελευταία που έφυγε και ο σύζυγος μου για 2μίση μήνες για τη σχολή πεζικού νοιώθω πολύ άσχημα. Βαριέμαι δεν έχω όρεξη για τίποτα. Δεν μου αρέσει καθόλου στη δουλειά να πηγαίνω, δεν έχω ούτε μία φίλη, θα ήθελα να είχα πολλά λεφτά και να μην έκανα τίποτα ούτε μέσα στο σπίτι δεν θέλω να κάνω δουλειές. Θα ήθελα να είχα μια οικιακή υπηρέτρια και να κάνει τα πάντα στο σπίτι. Αυτά από μένα συγνώμη για το τόσο μεγάλο μου γράμμα. Περιμένω σύντομα την απάντησή σας γιατί δεν αντέχω άλλο. Είμαι χάλια.
Γεια σας εγω θα ηθελα να σας μιλησω για τα δικα μου συμπτωματα..Καταρχας εχω δυσκολία στη συγκέντρωση και αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις επισης συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο κατι που μου συμβαινει συνεχως
Επισης πολλες φορες οταν σκεφτομαι διαφορα πραγματα εχω αισθήματα λύπης, ευερεθιστότητας ή έντασης.Οταν ειμαι σπιτι απομονωνομαι και κλεινομαι στον εαυτο μου οταν ειμαι εξω με τους φιλους μου τους βαριεμαι φρικτα και ευχομαι να ημουν σπιτι μου, μονη μου. και τελος υπαρχι ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες μου πριν καιρο αγαπουσα.και φυσικα ειμαι πολυ απαισιοδοξη. Ολα αυτα αρχησαν απο τοτε που εκανα ενα ταξιδι στο εξωτερικο και γνωρισα καποια ατομα που δεθηκα πολυ μαζι τους, ομως ειναι πολυ δυσκολο να τα ξανα δω..βεβαια καποια συμπτωματα τα ειχα κ απο παλια αλλα τωρα εχουν βγει ολα μαζι στην επιφανεια, τι λετε να μου συμβαινει;
Γεια σας εχω ενα προβλημα που δυσκολευομαι να το λυσω.Εργαζομαι σε βαρδιες και το προβλημα μου ειναι οτι ξυπναω παντα πολυ πρωι χωρις να το θελω και μετα δεν μπορω να ξανακοιμηθω, και παντα την ιδια ωρα ανεξαρτητως ποσο νωρις η αργα παω στο κρεβατι.Ητε κοιμηθω στις 11 το βραδυ ητε στις 03.00 το πρωι θα σηκωθω στις 05.00.Παρακαλω πειτε μου τι να κανω.
γεια. ειμαι η ντανι και η ζωη μου ειναι χαλια!!! σε ολους τους τομεις! κι οταν λεω ολους εννοω ΟΟΛΟΥΣ…
Kalispera..Thelw na pw pws edw kai 2 mines peripou i zoi mou paei apo to kako sto xeirotero…Ksekinise ena mesimeri pou peiga kai metrisa tin piesi mou kai itan arketa katevasmeni..apo tote ola alaksan..anxothika mipos kai paithanw kai me pianan kati san kriseis panikou,,!!!
oi goneis m mou elegan tha perasei einai susorevmeno anxos…i kopela mou aganaktise mazi mou..den me paratise omws..(eutixos)..Telika peiga se neurologo kai m edwse kapoies sumvoules…apo tote perasan 3 vdomades..niothw kapos kalutera alla akoma den exoun fugei oi kakes skepseis apo to mualo mou.peira fovies kai polu anxos..mia lusei einai ta antikatathliptika..alla exoun polles parenergies kai fovamai na ta parw…niothw san na ta xanw ores ores..san na min kserw pou eimai san xamenos..ti na kanw an borei kapoios na me voithiseis…!!! (Timos 22 etwn)
Geia sas. Eimai 18 kai exw perasei katathlipsi mono pou akomi exw arketa sibtwmata. O logos omos pou pira tin protovoulia na apefthintho se esas einai pos pera apo ola ta alla exo arxisei na min peinao pleon an kai nomizo pos siga siga vrisko tis dinameis mou, niotho pio dinati. Ton telefteo kairo teleiwse mia sxesi enos xronou. Mipos giafto den pinao?
Geia sas eimai 20 xronwn kai edw kai ena 8 mhno meta apo ena peristatiko me xorto pou eixa kanei mou exei meinei to ipervoliko anxos ,fovos min trelatho,fovamai wres wres min auta pou vlepw den einai pragmatika, vevaia auta exoun elatothei arketa afou ta exw polu kairo kai arxisa na sinithizw se auth tin ^^kommatodi^^ zwh.. exw upervoliki anisixia polla psixosomatika simptomata polla nevra me ta panta. kai me mia sigekrimenh parea pou eixa oso eimai foititis opote vgainw gia kafe aisthanomai oti theloun sinexeia na me miwnoun kai oti prospathoun na me prosvaloun me oti kai na lene ,thelw na xekopsw giati katalavainw oti den teriazw mazi tous .. alla auth tin periodo den exw orexi gia tipota oute na paw stin sxolh mou oute na diavasw oute na vrw kopela .. exw ginei terma antikoinonikos apo ekei pou hmoun h psixi ths pareas .. aisthanomai apomakros me olous..den vlepw kala apo to polu anxos kapws thola kai etsi..episis nevriazw kai thimwnw me to paramikro pou tha poun. les kai eimai etoimos gia fasaria ena pragma.. den borw na leitourgisw den eimai o eautos mou pia.. episis exei ena meina mou karfothike h idea min eimai omofilofilos .. vevaia mou aresoun oi kopeles kai ta sxetika apla mou exei kolisei kai me anxonei para polu kai den borw na leitourgisw.. eixa paei se ena psixotherapeuth mou eipe oti stin pragmatikotita to anxos pigazei apo kapou allou kai ta dioxeteuw se autes tis skepseis.. episis twra teleutaia epidi den to thewro fisologiko na nevriazw toso eukola bika kai espaxa gia diafores diataraxes kai mou exei kollisei h idea min exw maitexmiaki diataraxi prosopikotitas.. den antexw allo kathe mera einai kai enas fovos.. exw varethei na fovamai na anxonomai na aisthanomai sinesthimatika kenos.. genika den zw.. pio polu to grafw gia na iremisw kai na parw mia deuteri gnwmh.. skeftomai na akolouthisw mono psixotherapeia kai na min parw farmaka giati den thelw na ^^koukoulosw ^^ to thema antithetos thelw na to antimetopisw kai na to lysw.. episis na siblirwsw oti auto to thema me tin parea to exw mono otan pigenw na spoudasw stin polu opou megalwsa den exw kanena provlima me tin parea mou mia xara milame kai ta loipa.. kai ena teleutaio opote vgainw apo to spiti oti kai an kanw me kirieuei upervoliko anxos genika anxonomai gia ta panta. euxaristw ek twn proterwn
Γεια σας… Νομίζω πως είμαι μια ακόμα περίπτωση κατάθλιψης…όμως δεν θέλω με τίποτα να μιλήσω σε κάποιον δικό μου η κάποιον ειδικό!εδώ κ 8 χρόνια σχεδόν πάσχω από κρίσεις πανικού όμως πάντα τ καταπολεμούσα και τις παρέες μου είχα κ έβγαινα! Όμως τον τελευταίο καιρό με έχει ρίξει για τ καλά νιώθω συνέχεια μια άτονια και δεν έχω καμία όρεξη για έξω! Έχω χάσει την ζωή μου έχω κλειστεί σε ένα σπίτι έχω χάσει τους φίλους μου… Πείτε μου την γνώμη σας σας παρακαλώ
Πιστευω οτι ειμαι μια περιπτωση μοναδικη.ειμαι 28γυμναζομουν παντα σπιτι .εχω θεμα με την εξωτερικη εμφανιση του σωματος μου .ανκαι πιστευω οτι ολα τα κανει ο θεος γιακαποιο λογο δε παυει να με απασχολει γιατι να συμβαινει σε μενα.εχω μια δυσμορφια στο θωρακα που οι γιατροι που πηγα δεν αναλαμβανουν γιατι μου λενε φυσιολογικη ανομαλια ειναι τα τελευταια 2χρονια εχει γεμισει το σωμα μου σπυλους .απο τα δεκαμου χρονια και μετα που μπορουσα να αποφυγω διακοπες τοκανα αλλιως καταπιεζομουν και ενω ταδερφιαμου πηγαιναν στις παραλιεςεγω εβρησκα κατι τρελο να πω και κριβομουν παντα με φανελακι ενω εσκαγα.στο σπιτι μεσα για να μπω να κανω μπανιο περνω παντα μια μπλουζα φοβουμενος μη με δουν οι γονεις μου.ενω εχω καποιες επιτυχιες με τις κοπελες και ενδιαφερον κανω οτι τις σνομπαρω σκεπτομενος τη στιγνη που θα χρειαστει να κανουμε σεχ.οσες σχεσεις εκανα αποφευγα να γινεται σε σπιτι για να μη χρειαστει να γδυθω.απ αυτο το κομπλεξ βρηκα διεξοδο στα ναρκωντικα οπου ημουν χρηστης ηρωινης για δεκα χρονια ,εχω τρια χρονια καθαρος τωρα και προσπαθωντας να κερδισω τα χαμενα χρονια εχω γραφτει σε δυο ιεκ .στη ψυχολογο που πηγαινα1 χρονο στην απεξαρτηση δε το χαπει .γενικα ειμαι πολυ υπεριφανος.το τελαυταιο μηνα εχω σταματησει να πηγαινω στη στη σχολη μη θελωνταςνα δω κανεναν.ειμαι ολη μερα στο κρεβατι και εχω παραπολλα νευρα.παλευει το μυαλο μου και πιστευω θα σκασω. αφου ειμαι συνεχεια σκασμενος μονο στον υπνο ξαλαφρονω αλλα οταν ξυπναωπαλι τα ιδια .η κεντρικη μου σκεψη ειναι μη ξανακανεις τιποτα μηξαναπας πουθενα μεχρι να μεγαλωσει η διαθεση να παω να πνιγω στη θαλασσα γιαναμηντροπιασω και τηνοικογενεια μου.γενικα βαζω στοχους ακριβα ρουχα και αντικειμενα που μολις τα περνω λεω μεσα μου.αυτα δενειναι για σενα. εσυ δενεισαι φυσιολογικος.ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ?ΓΙΑΤΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΠΕΡΝΑ ΔΕΞΑΝΑΠΕΡΝΩΟΥΤΕ ΒΟΤΑΝΑ
Γειά σας, είμαι 19 χρονών και έχω το εξής πρόβλημα: Όταν ήμουν μικρός ήμουν αρκετά κοινωνικό παιδί με αρκετές παρέες. Όταν πήγα Γυμνάσιο και μετά άρχισα να μην έχω πολλές παρέες, γιατί ήμουν πολύ ντροπαλό παιδί και δεν έκανα εύκολα φίλους. Επίσης ποτέ μου δεν είχα σχέση με κοπέλα, γιατί δεν τολμώ να πλησιάσω καμία λόγω της ανασφάλειας που αισθάνομαι. Τον τελευταίο χρόνο όμως(αφού μπήκα δηλαδή στον Πανεπιστήμιο), έχω αρχίσει να έχω παράξενες σκέψεις όπως δεν έκανα όσα έκαναν άλλα παιδιά στην εφηβεία τους, και ότι περνάνε τα χρόνια αν και είμαι μόλις 19 χωρίς να έχω κάνει πράγματα με φίλους, επειδή ήμουν και είμαι ντροπαλός. Τώρα τελευταία έχω κάποιους σταθερούς φίλους, αλλά όταν βγαίνουμε αισθάνομαι συνεχώς μια θλίψη.Από τα συμπτώματα της κατάθλιψης ποιο πάνω δεν έχω πάρα πολλά, παρα μόνο:ανήσυχες σκέψεις,συναισθηματική ανισορροπία,ιδέες ενοχής. Να τονίσω, ότι δεν αισθάνομαι όλη την ήμερα έτσι, απλά το αισθάνομαι όταν είμαι στο σπίτι και δεν έχω τι να κάνω. Όταν κάνω κάτι που μου αρέσει(πχ αθλητισμός) αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Πιστεύεται έχω κατάθλιψη; Να πάω σε κανένα γιατρό, ή είναι καμία κρίση ηλικίας ή εφηβείας όπως μου είπε η μητέρα μου και θα περάσει;
Γεια σας. Θα ήθελα να μάθω τον επιστημονικό όρο για ένα σύμπτωμα που νομιζω πως λίγο πολύ ο καθένας έχει νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του. Σε περιόδους άγχους μπορεί να αισθανθεις πως δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, σα να σε πετάξανε στο σημείο που βρίσκεσαι τη στιγμη αυτή, μοναχος χωρίς να το έχεις επιλέξει, σα να μην υπάρχει το παρελθον που σε εφτασε ως εδώ, σα να μην εχει υπάρξει καμία επιλογή δικιά σου ως τώρα. Να πω πως υ΄πήρξε μια περιοδος στο τέλος της εφηβίας μου που ειχα κατάθλιψη, όμως την αντιμετώπισα και απλά είμαι επηρρεπής, όταν επηρρεάζομαι ασχημα συναισθηματικα απο κάτι, χάνω το κουράγιο μου που όμως πολύ γρηγορα ανακτω. χθες τη νύχτα μου συνέβει αυτό που περιέγραψα και το αναγνώρισα γιατί είχε συμβει στο παρελθόν λίγες φορές όταν ημουν παιδι. Δεν με τρομάζει όμως αναρωτιέμαι τι είναι αφτό που το προκαλεί και αν υπάρχει όρος που να το περιγράφει. είμαι γυναίκα 30 ετών. ευχαριστώ.
Με λένε Φωτεινη και στην Ελλαδα ήρθα όταν είμουν 10 χρονών. τώρα ειμαι 17 και μισό και μόλις εδωσα πανελληνιες. εχω πολυ ανγχος και stress. με την καταθλιψη ειμαστε σαν αδελφια. με πιάνει πολύ συχνα και τρωω πολυ ή δεν τρώω καθόλου, πονάει το στήθος και το στομαζι μου και κοπηκε και η περιοδός μου για ένα μήνα. δεν κοιμάμε καλα και ζαλίζομαι οταν σκεφτομαι ότι τα αποτελέσματα μου θα ειναι χαλια. τι να κανω..δεν μαρεσει να νιώθω ετσι.
Εγω εδω και καποιους μηνες,εχω μια συνεχης καταθληψη,μου φταινε ολοι και ολα και εχω απομονοθει απο τα παντα.Εχω ακριβως τα συμπτοματα τα παραπανω,συν το οτι εχω εναν εντονο φοβο να μην παχυνω και καθε μερα κοβω και πιο πολυ το φαγητο μου.Κανω πολυ γυμναστικη επισης,αλλα δεν ξερω γιατι νιωθω ετσι..
γεια σας με λενε Γκαμπριελα και ειμαι 17 και μισο.Εχω πεσει σε καταθλιψη ενα χρονο τωρα και δεν μπορω να την πολεμησω.Απο τοτε που επεσα σε καταθλιψη σταματησα να κανω σχεδον τα παντα,κλειστηκα στον εαυτο μου και το μονο που ηθελα ηταν να πεθανω.Ειμαι συνεχεια στεναχωρημενη η διαθεση μου δεν αλλαζει και εχω αδυνατισει παρα πολυ ειμαι στα προθυρα της ανορεκσιας,
geia sas….otan ema8a ta apotelesmata twn panellhniwn ton augousto,arxiza na exw aupnies kai na min mporw na koimhthw…h apwleia upnou me odhgouse se kakes skepseis kai fovou,me apotelesma na koimamai elaxista.afou loipon metakomisa kai phga sthn polh pou perasa oi aupnies arxizan na min mou prokaloun idiaitero provlhma …k siga arxiza na koimamai ..wstoso to upervoliko anxos kai stres e3akolou8ouse na me epireazei me apotelesma na vriskomai se adie3odo…pera apo auta eniw8a k sunexizw na niw8w ena plakwma sto kefali mou pou tis perissoteres fores den to antexw……einai ola auta idea mou apo fovo h exw kata8liphi??an mporeitai 8a h8ela thn apanthsh k thn gnwmh sas…..
Γεια σας . Με λενε Αργυρω , πριν απο 4 χρονια παρατησα την ζωη μου στο νησι , καταφερα να βγω απο ενα γαμο στον οποιο δεν ημουν ευτυχισμενη και ηρθα στην Αθηνα με τα 2 μου παιδια για τα ματια του τωρινου συντροφου μου . Αμεσως επιασα φιλιες με αλλες μαμαδες στο σχολειο και γνωριζα γυρω μου την πολη ειτε ποδαρατη η με αυτοκινητο . Στην αρχη με ενθουσιαζε γενικως το οτι ειμαι σε ενα αλλο μερος και στα χερια ενος ανθρωπου που με εκανε χαρουμενη και δεν χρειαζοταν να δωσω λογαριασμο σε κανεναν. Μερικα απο τα συμπτωματα τα εχω και εγω , μαλιστα βρεθηκα μια φορα στην καρεκλα του γιατρου για χαρη των παιδιων και του συντροφου και η διαγνωση ηταν οτι φλερταρω με την παθηση και η συμββουλη ηταν να βρισκω κατι ομορφο και να το βαζω στο μυαλο μου για να ξεκιναω την μερα μου . Δεν ξερω αν ειναι νοσταλγια η καταθλιψη αυτο επειση ναι μου λειπουν οι δικοι μου πολυ και μου λειπει και γενικως η θαλασσα που εδω δεν μπορω να την εχω συχνα . Ο συντροφος λεει οτι εχω καταθλιψη γιατι του εχω αναφερει πολλες φορες οτι δεν μας βλεπω πιο μπροστα να εχουμε μελλον και οτι απλα ολα θα ειναι ιδια . Τον κατηγορω συνεχως που δεν με παει εκδρομες η στη θαλασαα συχνοτερα και εκεινος λεει οτι δεν χαμογελαω πια και οτι το χαμογελο μου ειναι το μονο που ζηταει και αρνειτε να καταλαβει η μαλλον να δεχτει οτι οταν ειμαι στην θαλασσα ειμαι καλα και γελαω και ειμαι ευχαριστημενη . Δεν εχω ορεξη για σεξ , πολλες φορες του λεω να με κανει να το θελω και εκεινος νιωθει μειονεκτικα η μη ποθητος αφου εγω δεν κανω τιποτα για να του δειξω οτι τον θελω και τον αγαπω . Κουραση , εξαντηληση και εφιαλτες εχω συνεχεια,Η πιστευω οτι αυτη ειναι η μοιρα μου τωρα εδω και δεν μου αξιζει κατι καλυτερο . Δεν ξερω αν εχει σημασια που ειμαι στην δουλεια μαζι με πεθερα και γιο αλλα 4 χρονια περασαν δεν μπορει να το χωνεψει οτι εγω ειμαι διπλα του ; Πολλες φορες μου κανει την ζωη δυσκολη αλλες οχι . Αλλες φορες ο συντροφος επιμενει να με στελνει διακοπες πισω στους δικους μου για ξελαμπικαρισμα οπως λεει και να σκεφτω τι να κανω και αλλα τετοια . Ομως εγω πολλες φορες αυτο το ακουω σαν » θελω να σε ξεφορτωθω με επρηξες πια » και οχι σαν » θελω να σε βοηθησω » Μπορω να κλαιω ατελειωτες ωρες , με πληγωνει το παραμικρο και καμια φορα σκεφτομαι οτι ο μονος λογος μου δεν σκεφτομαι αυτοκτονια ειναι λογο των κοριτσιων μου που τα λατρευω .
Τι λετε και εσεις οι ειδικοι ;;; Αυτοδιαγνωση δεν μπορω να κανω αλλα δεν μπορω να αφησω και τον συντροφο να κανει μονος του διαγνωση οτι εχω καταθλιψη επειδη δυσκολευομαι να χαμογελασω εχοντας στο μυαλο μου οτι εγω παντα στα δικα μου τα θελω η τις επιθυμιες μου ερχομαι τελευταια η οτι δεν αξιζω και αν φυγω απο την ζωη ορισμενων μαζι και της δικιας του , δεν προκειτε να συγκινηθει ενω ξερω βαθια μεσα μου οτι δεν ειναι ετσι .
Geia sas loipon exo provlima tora teleutaia me ta psixologika mou den ksero an eine katathlipsi I apla mia fasi tis stigmis alla konteuo na trelatho…exei ligo kairo pou arxisa tin praktiki m stin kriti oi dikoi mou menoun thessaloniki kai iparxei mia noiti apoatasi stin arxi itan diskola kathos itan I proti fora makria apo tous goneis me tin piesi tis doulias kai poli sinaisthimatiki fortisi eklaiga sinexeia xoris logo apla epidi mou edinan ligo parapano prosoxi I storgi an eixa kati …meta apo 4 mines kai eno mou minaj 20 meres doulias mou fenontai ateliotes klaio xtipieme oute ego thimamai pote itan I teleutaia fora pou gelasa I efaga I ipia apla nero …den eime kala mou irthe poli apotomo to olo thema ti na kano ii 20 imeres mou fenontai aionas…den exo oreksi gia ipno vlepo efialtes arxisa na aganakto me ton eauto m!
Καλημέρα σας. Σας γράφω για να σας ζητήσω την άποψή σας σχετικά με ενα πρπόβλημα που αντιμετωπίζω. Η μητέρα μου, που ειναι 65 χρονών, τώρα τελευταία συμπεριφέρεται πολύ παράξενα. Όταν την ρώτησα τι έχει, μου είπε πως κλαίει συνεχώς όμως δεν ξέρει τον λόγο!! Την ρώτησα αν έχει να κάνει με τον χαμό της αδερφής της (πέθανε πριν 2 μήνες) και μου απάντησε πως όχι. Μήπως χρειάζεται κάποιον ειδικό????
καλησπέρα με λένε Ζ. είμαι 29 ετών και τα τελευταία 3 χρόνια έχω μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα βίωσα έναν μεγάλο χωρισμό και αφού έκανα σχέση μετά απο 2 χρόνια δυστυχώς ξαναχώρισα!!και δεν είναι μόνο αυτό εδώ και λίγους μήνες δεν έχω δουλειά και νιώθω ότι δεν έχω φίλους !!άρχισα γυμναστήριο για να μην μένω μόνη στο σπίτι μου όταν μένω νιώθω απίστευτα μόνη μου,νόμιζω ότι κάποιοι όταν τους προτείνω να βρεθούμε με αποφεύγουν αλλά μπορεί να είναι και η ιδέα μου!!Μέσα στο σπίτι σκάω δεν αντέχω πολλές φορές θέλω να φύγω απο την ζωή,άλλες θέλω να ζήσω να αγωνιστώ δεν μπόρω να καταλάβω τι με τρώει!!Από παιδί ήμουν πάντα δραστήριο μέχρι τα 26 μου χρόνια μετά δεν ξέρω σαν να πάτησα κουμπί και όλα χάθηκαν!! σπίτι δεν θέλω να μένω ούτε λεπτό όταν σκέφτομαι την κατάσταση μου απελπίζομαι και με πιάνουν τα κλάματα !!τους δικούς μου τους έχω ζαλίσει!!πολλές φορές σκέφτομαι ότι όλο αυτό δεν είναι τπτ και ότι είναι στο μυαλό μου μόνο και ότι κάνω σαν μωρό!!τέλος έχω πάντα έναν φόβο ότι θα μείνω μόνη χωρίς να κάνω οικογένεια και χωρίς να έχω δουλειά!!δεν ξέρω πως να ξεφύγω απο όλο αυτό !!σας ευχαριστώ και συγνώμη αν σας ζάλισα!!
giasas elpizo na diabazete greeklis alios exoyme idi problima. ego to stelno to zero oti exo kata8liψi den iparxi anfibolia toso xalia den imoyn pote zana stin zoi moy den mporo na fao den exo kimi8i edo kai 3 imeres eimai san ton malaka epano apo mia o8oni oxi poy paliotera ekana kati allo alla tora to exo iperkani. sas to stelno afto giati etsi kai den apadisete pao se aftoktonia den iparxi alli lisi etsi to estila to e-mail sabos kai gini kati alla apoti fenete 8a dizi o xronos . a zexasa na po pos ime 15 xronon kai meno stin nafpakto
Ιάσονα μου μόλις είδα το μύνημα σου!!έχεις μιλήσει στους δικούς σου για αυτά που σε απασχολούν ή σε κάποιον κοντινό σου που ξέρεις ότι θα σε ακούσει ή αλλιώς απευθύνσου σε κάποιον ειδικό!!Έχει συμβεί κάτι στην ζωή σου που σε έκανες να νιώθεις έτσι;
Τα σχόλια που έχουν υποβληθεί σχετικά με κ κατάθλιψη είναι πολύ ενδιαφέροντα κ όποιο άτομο πιστεύει ότι αντιμετωπίζει αυτό τ σύμπτωμα της κατάθλιψης άμα μπεί σ αυτή τ σελίδα θ βοηθηθει πολύ κ θ ξέρει πως θ τ αντιμετωπίσει.
υπαρχεο τροπος συνομιλιας με την ψυχολογο μεσω διαδυκτιου?ξερετε κατι?ειμαστε επαρχια και δεν υπαρχει τροπος προσβασης σε ειδικο…
καλησπερα σασ κ απο ενμενα! εγω εχω παθει το εξεισ…. πριν καποια χρονια ειχα μια σχεση 6 ετων! οταν χωρισαμε μετα απο 3 χρονια παντρευτηκα καποιον που με αγαπουσε παρα πολυ! ομωσ κ εγω αισθανομουν παρα πολλα πραγματα!!!!! καναμε 2 υπεροχα παιδακια…. εδω κ αρκετο καιρο δεν ξερω τι με εχει πιασει κ δεν μπορω να βγαλω απο τη σκεψη μου τον πρωην φιλο μου νομιζω οτι μονο αυτοσ με αγαπησε πραγματικα !τον σιγκρινω με τον αντρα μου κ ολα μου φταινε (στον αντρα μου) δεν ξερω πωσ να αλλαξω αυτο που ζω!!!!!!!!!!!!!!! δε θελω να μιλαω με κανεναν θελω μονο να σκεφτομαι κ να κλαιω!!!!!!!!! ουφ!!!!!!!!!!
ειμαι 15 χρονων και κλαιω συνεχεια και τις πιο πολλες φορες χωρις λογο.κλεινομαι στον εαυτο μου δεν εχω διαθεση να κανω διαφορα πραγματα,δεν εχω αυτοπεποιθηση ,νομιζω οτι ολοι με σχολιαζουν.επισης εχω σκεφτει την ιδεα να αυτοκτονησω γιατι νομιζω οτι δεν αξιζω τιποτα και οτι προκαλω στεναχωρια στους αλλους,ακομη ειμαι πολυ συχνα θυμωμενη
ειμαι 15 χρονων και κλαιω συνεχεια και τις πιο πολλες φορες χωρις λογο.κλεινομαι στον εαυτο μου δεν εχω διαθεση να κανω διαφορα πραγματα,δεν εχω αυτοπεποιθηση ,νομιζω οτι ολοι με σχολιαζουν.επισης εχω σκεφτει την ιδεα να αυτοκτονησω γιατι νομιζω οτι δεν αξιζω τιποτα και οτι προκαλω στεναχωρια στους αλλους,ακομη ειμαι πολυ συχνα θυμωμενη .τελος εχω αρνητικες σκεψεις δεν ειμαι αισιοδοξη και εχω υπερβολικο αγχος για το σχολειο και γενικα για τη ζωη.δεν μπορω αλλο θελω να αλλαξω
Kalhmera sas,eimai o kwstas (18xronwn , an paizei kapoio logo stin eksakrivosi p zitaw) tha ithela polu na sas pw kati p me apasxolei edw kai 4 mhnes exasa tin ksaderfi mou (19 xronwn ) apo spania arrwstia tin opoia eixe apo ta 5 tis, megalwsame san aderfia mias k eimastan konta stis ilikies. otan oi goneis mas douleuan mename mazi ktlp , katalavenete pws itan san aderfi mou. meta apo auto arxisa na xanw to nohma tis zwh. exw polla apo ta sumptwmata katathlipsis p anaferate ektous tis diathesis p kamia fora einai entaksei ( ektos an tin skeftomai ksana opote mporei na pesei katakorhfa). sigkekrimena parousiazw se megalo vathmo ta ekseis sumptwmata :
· Εξάντληση
· Διαταραγμένος ύπνος-συχνοί εφιάλτες-ξύπνημα πολύ πρωινές ώρες
· Σωματικά συμπτώματα
· Δυσκολία στη συγκέντρωση
· Αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις
· Συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο
· Αισθήματα λύπης, ευερεθιστότητας ή έντασης
· Απομόνωση , κλείσιμο στον εαυτό
· Αρνητικές σκέψεις
· Ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες
Διαταραχές διατροφή ή αλλαγές στο βάρος
· Ιδέες ενοχής
· Αυτοκτονικές ιδέες
· Ανησυχία και απαισιοδοξία
to kako einai pws edw k 4 mines kanw polu anisuxo upno logo efialtwn pou vlepw me apotelesma na mhn ksekourazomai katholou k na mhn exw katholou oreksi. Oso gia to faghto auto diaferei ana kairous.
teleutaia exei arxisei na m bgainei se polla neura k auto me apomakrunei apo tous kontinous m kuklous.
auta m erxonte pros to paron.
tha thelate na m peite an pragmatika einai katathlipsi i oxi ?
an oxi ti tha mporouse na einai ?
euxaritw polu gia to xrono sas
sorry gia to double post an mporeite sviste to palio…
Malista, twra eimai sigouros kata 80% pws exw katathlipsh, lets party begins, na ferw kai mpalonia? 😀
Καλησπερα σας,ειμαι 18 χρονων…
Πριν ενα χρονο χωρισαν οι γονεις μου.απο εκεινη τη μερα και μετα ολα αλλαξαν στη ζωη μου..δεν εχω διαθεση για τιποτα(εγω παλια εβγαινα και ημουνα η ψυχη της παρεας,τωρα πια δεν εχω ποτε ορεξη),επισης δεν μπορω να ξυπνησω και να παω σχολειο(που εγω πριν γινει το περιστατικο αυτο ημουν απουσιολογος),δεν μπορω να κιμηθω τα βραδια,νιωθω συχνα αδυναμια,κουραση σαν να δουλευα ολη μερα,δεν μπορω να συγκεντρωθω να διαβασω,εχει αυξηθει το βαρος μου σε σχεση με περισι,δεν εχω καθολου ενεργεια,εχω να βγω απ το σπιτι 2 μηνες εννοωντας να βγω εξω να διασκεδασω…το κακο της υποθεσεως ειναι οτι φετος δινω πανελληνιες,ειμαι σε κατασταση που χειροτερη δεν γινεται,ορεξη να διαβασω δεν εχω και συχνα το αναβαλλω,εχω πολλες απουσιες με κινδυνο να μεινω…ολο αυτο με φοβιζει…ημουν αριστη μαθητρια και τωρα δεν μπορω να ελενξω τον εαυτο μου…κανενας απ την οικογενεια και τους συγγενεις δεν πιστευει οτι μπορει ολο αυτο να ειναι καταθλιψη κι ετσι δεν με βοηθανε να παρω τη γνωμη ενος ψυχολογου που θα βοηθουσε αρκετα…αν μπορειτε βοηθηστε με,θα τρελαθω στο τελος…ευχαριστω εκ των προτερων…
Γειά σου Κατερίνα. Είμαι ο ΑΠ. Επειδή είμαι και εγώ ευαίσθητος με κάποια πράγματα, και επειδή είχα περάσει ένα μικρό επεισόδιο κατάθλιψης, με εντονη διαταραχή αγχους – λαμβάνω και τώρα ακόμη μία πολύ μικρή δόση αγχωλυτικού- ιδιαίτερα στην περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων, θέλω να σου πώ – επειδή είμαι και λίγο μεγαλύτερός σου-, ό,τι στη ζωή είναι δυνατόν να συμβούν τα πάντα.Από το πιο ευχάριστο, έως το πιο δυσάραστο. Δυστυχώς δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, γι αυτό, κάποιες φορές είμαστε σε πολύ δύσκολη ή και σε τραγική κατάσταση , και άλλες πάλι φορές σε πολύ καλή και ευνοική επίσης. Θέλω λοιπόν να σου τονίσω εντελώς ειλικρινά και με φιλική διάθεση, ότι θα πρέπει να ξεκουραστείς αρκετά με κάποιο τρόπο, για π.χ να πηγαίνεις τις ίδιες ώρες το βράδυ για ύπνο, και να προσπαθείς εκείνη τη στιγμή να μη σκέφτεσαι πράγματα – όσο είναι βέβαια εφικτό-.Επιπλέον, εσύ ανεξάρτητα με το τί συμβαίνει θα πρέπει πιστεύω να τους μιλάς και να τους αντιμετωπίζεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως και πρίν, δηλ. σαν να μην συμβαίνει κάτι μεταξύ τους, και να τους αποδέχεσαι και τους δυό ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει αναμεσά τους. Υπάρχουν και χειρότερα – δεν αποτελεί δικαιολογία- αλλά έτσι είναι. Πρέπει να προσέξεις τα μαθήματά σου, και να προσπαθείς να διαβάζεις οσο πιο πολύ γίνεται και όσο πιο πολύ μπορείς. Όπως και πριν άλλωστε. Αυτό έκανα και εγώ και είμαι τώρα σε σχολή. Με αυτοπεποίθηση, και θετική πάνω απ΄όλα σκέψη, για να αντλείς δύναμη και να μπορέσεις έτσι να συνεχίσεις. Με στόχο να πετύχεις αυτό που θέλεις.Είσαι πολύ φιλότιμη και θα τα καταφέρεις. Πρέπει, κυρίως για εσένα πρώτα. Το πιστεύω και το εύχομαι. Περιμένω νέα σου.
Καλησπέρα!
Με λένε Μαρία και είμαι 31 ετών. Εδώ και πάρα πολύ καιρό, κυρίως όμως τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, δεν είμαι καλά και δεν ξέρω αν έχω κάποιο πρόβλημα υγείας.
Σαν χαρακτήρας είμαι αρκετά νευρική, αλλά εξακολουθώ να είμαι και όταν δεν υπάρχει λόγος. Αγχώνομαι συνέχεια, βάζω συχνά στο μυαλό μου ότι κάποιος απο την οικογένειά μου «σήμερα» θα πεθάνει, είμαι σχεδόν πάντα απαισιόδοξη, μέχρι πρόσφατα είχα ανήσυχο ύπνο (πρασπαθώ να το αντιμετωπίσω κοιμόντας μετά τις 2 πτώμα).
Σε λίγες μέρες αρραβωνιάζομαι με έναν άνθρωπο που δεν πίστευω ότι αξίζω! Ποτέ δεν πίστευα πώς κάποιος θα ήθελε να είναι μαζι μου σε μια ποιό σοβαρή σχέση και αυτό ίσως γιατί δεν δίνω μεγάλη αξία στον εαυτό μου. Παρ’ολα αυτά κάθε μέρα βρίσκω και κάτι για να φωνάξω. Συνέχεια στεναχωρώ την οικογένειά μου, που προσπαθεί να κάνει ότι μπορεί για να με ευχαριστήσει και μετά πάντα αισθάνομαι τύψεις και το «μαύρο πρόβατο».
Είναι περισότερες οι στιγμές που θέλω να εξαφανιστώ, παρά αυτές που θέλω να τις μοιραστώ με άλλους. Συνέχεια παραπονιέμαι. Οταν συζητιώντας καταλαβαίνω πώς δεν υπήρχε λόγος να αντιδράσω άσχημα, νιώθω άσχημα που στεναχωρώ τους άλλους αλλά δεν βρίσκω την «λύτρωση». Γίνομαι παράλογη!!! Σημασία έχει να ξεσπάσω κάπου αλλά σπάνια καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίο χρειάζομαι το ξέσπασμα.
Εφτασα σε σημείο να μην θέλω να έρχονται στο σπίτι ούτε τα ανηψάκια μου που τα αγαπάω πάρα πολύ.
Δεν ξέρω αν αυτά που σας είπα είναι ένδειξη κάποιου προβλήματος όπως της κατάθλιψης. Το μόνο που ξέρω είναι πώς δεν μ’αρέσει ο άνθρωπος που είμαι τώρα και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Κουράστηκα να θέλω να είμαι μόνη για να μην θυμώνω και να μην θέλω να ξεσπάω συνέχεια σε κλάματα.
Πριν λίγα χρόνια είχα ερυθρόδους πυτηρίαση που μου πέρασε και δερματική αντίδραση στις παλάμες και πατούσες (σαν ψωρίαση) που μου εμφανίζεται κάθε φορά που ξεσπάω σε λιγμούς. Μου είπαν είναι λόγο αγχους.
Μπορώ να το αντιμετωπίσω μόνη μου ή χρειάζεται η βοήθεια του ειδικού;
Σας ευχαριστω!!!!
geia sas to diko mou provlima einai to eksis.eimai mhtera 3 paidiwn prosfata ekana to trito.hmouna ena atomo olo xara kai gelio .mia eutixismeni mama. alla ksefnika prin 1 mina sxedon niwthw polu akefi atoni polu kourasmeni kai mia psuxologia 0.oso to skeftomai oti den eimouna egw eysi trelenomai ti mporw na kanw?ti mousumvenei?
kai to kuriotero einai oti den mporw na xarw ta paidia moy.isws na ftaiei oti to trito paidi to ekana arketa xronia apo ta alladiafora kai exw kleistei spiti me tous 2 na malwnoun na eimai sunexeia mes tis fones kai me ro mwro agkalua.voithia ektos tou antra mou den exw.
Mporeite na mou dwsete mia lush sto provlima mou
Εδώ και αρκετό καιρό έχω πολλά από τα παραπάνω συμπτώματα. Νιώθω όλη την ώρα λυπημένη και κλαίω συνέχεια και χωρίς λόγο. Είναι χαλια γιατί όλοι ανησυχούν για ‘μένα αφού εκεί που κάνουμε μάθημα βάζω τα κλάματα!Όλοι με θεωρούν φρικιό αλλά δεν με νοιάζει γιατί έχω αποδεχτεί ότι είμαι.Νιώθω αποτυχημένη και το συναίσθημά μου ενισχύεται από το γεγονός ότι παρ’όλο που διαβάζω στο σχολείο οι βαθμοι μου πάνε από το κακό στο χειρότερο… Η μαμά μου θυμώνει με τους βαθμούς μου γιατί νομίζει ότι δεν διαβάζω και μου λέει ότι δεν θα πετύχω τίποτα στη ζωή μου. Μετά εγώ νιώθω ένοχη και μισώ ακόμη περισσότερο τον ευατό μου. Πριν κοιμηθώ κλαίω.Όταν κοιμάμαι ποτέ δεν ξεκουράζομαι και όταν ξυπνάω νοιώθω εξάντληση .Δεν μιλάω σε κανέναν και συμπεριφέρομαι άσχημα στους γύρω μου και μετά νοιώθω ένοχη που τους συμπεριφέρθηκα έτσι και κλαίω πάλι…Θέλω να μιλήσω σε κάποιον αλλά οι φίλες μου ασχολούνται με αγόρια και πιστεύω ότι θα νομίζουν ότι είμαι τρελή αν τους μιλήσω.Δημιούργησα ένα φανταστικό φίλο για να λέω τα προβλήματά μου και τώρα αισθάνομαι ακόμη πιο τρελή!Νομίζω πως όλοι με μισούν ή με λυπούνται…Κι έτσι κλείνομαι στον εαυτό μου…Θα ήθελα να μου πείτε αν όλα αυτά είναι φυσιολογικά συμπτώματα της εφηβείας(είμαι 15 χρονών) ή αν είναι κάποιο είδος κατάθλιψης ή κάτι άλλο…
mia apanthsh thelo
Geia sas eimai 21 xronwn.loipon as arxisw….ergazommai se douleia me vardies 1 mish xrono.edw k 5 mines eimai kathe mera kommatia.apo to prwi mexri to vrady.sermomai sth kuriolexia.pleon den mporw k den exw oreksi na kanw tipota episis den mporw na koimithw ta vradia….kathe vrady molis paw sto krevati agxonomai gia to an th koimithw.egw paxynei k ligaki.genika zw mes to agxos.den mporw na sinexisw etsi.pleon me to zori vgazw th vardia.exw kourastei.
Γειά σας…
Ονομαζομαι Ντίνα…
Και νομίζω πως εχω κατάθλιψη..
Δεν εχω κλείσει καν τα 16..
Δυσκολευομαι να κοιμηθώ…
Απ το πρωί ως το βράδυ βαριέμαι..
Νιώθω μόνη σε αυτή την ζωή…
Κλείνομαι στον εαυτό μου..
Δεν εχω όρεξη για φαγητό..
Και αν φάω δεν νιώθω πείνα..
Δεν εχω συνείδηση των συναισθημάτων μου..
Δεν νιώθω τίποτα…
Δεν μπορώ να θυμώνω να εκνευριστεί ή να νιώσω χαρα
Έντονα…
Νομίζω πως είμαι αναίσθητη ..
Δεν θυμάμαι τίποτα..
Και νομίζω πως δεν εχω ζήσει τίποτα..
Νιώθω πως πληρώνω και καταστροφών τον κόσμο…
Εχω κατάθλιψη???
Αν ναι τί μου προτεινετε να κάνω???
Σας χρειάζομαι
πριν 2 μηνες εκοψα τις φλεβες μου τοσο απλα , εφτασω σ’αυτο το σημειο … γνωριζω πολυ καλα πως νιωθω ,γνωριζω την καθημερινοτητα μου αναρωτιεμαι πως ονομαζεται αυτη η κατασταση καταθλιψη αλλα τι καταθλιψη …. βλεπω πως συνεχιζω να ενδιαφερομαι για οσους αγαπαω ,εχω και στοχους στη ζωη μου …δυστυχως η ζωη μου ειχε σκαμποανεβαζματα απο την ημερα που με θυμαμαι …σημερα κατεληξα να συνυπαρχω με ενα ατομο με τον οποιο δεν εχουμε τιποτα κοινο …του μιλαω και τιποτα μου μιλαει και τιποτα …ειμαστε 8 χρονια μαζι αλλα δεν μας ενωνει τιποτα εκτος απο τα παιδια μας …καπου εδω ειναι και ο κομπος δεν θελω να αφησω τα παιδια μου να ζησουν αυτα που εζησα εγω, μονα χωρις γονεις ,να τα καταδηκασω για τα δικα μας λαθη …προτιμω να πεθανω απο το να τα αποχωριστω η να τα βλεπω δυστυχισμενα …..το χειροτερο απο ολα ειναι πως δεν ακουσα ποτε το »σ΄’αγαπω» απο κανεναν ουτε απο μητερα ουτε απο πατερα ουτε απο αυτους που με μεγαλωσαν ισα ισα το αντιθετο…πιστευα πως μια μερα η ζωη θα μου τα ανταποδωσει και μαλιστα με τοκους περιμενα πως και πως να εχω τους ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ την δικη μου οικογενεια και βρεθηκα στο πουθενα ισως πια σε χειροτερη κατασταση ,,,εγω που αν ρωτησετε τους φιλους μου θα σας πουν για μενα πως ειμαι ο ποιο χαμογελαστος και χαρουμενος ανθρωπος ξαφνηκα εκοψα τις φλεβες μου ….πιστευω πως ειναι αργα για μενα να καταφερω να νιωσω καλα υστερα απο τοσα χρονια οτι και αν κανω δεν θα τα καταφερω γιατι ξερω πως δεν εχω να περιμενω τιποτα καλυτερο στο μεταξυ ανεφερα τους φιλους μου ποιο πανω ,φιλους που εχω να δω σχεδον 3 χρονια μιας και μετακομισαμε μακρια και δε τους παιρνω και τηλεφωνο μιας και δεν θελω να παιξω και αλλο θεατρο πως ταχα μου ολα καλα ολα τελεια κουραστηκα καμια φορα οταν μου τηλεφωνουν δεν τους απανταω ενω μου λειπουν πολυ, παρα πολυ ,ισως αν ηταν κοντα να μην ενιωθα τοσο χαλια …,θα κανω υπομονη λεω εδω και τοσο καιρο …….παλια ομως ειχα ελπιδες οταν το ελεγα για κατι καλυτερο ενω τωρα με δυσκολια να αναπνευσω λεω θα κανω υπομονη θα κλεισω τα ματια μου και θα ξεκουραστω
ΑΓΑΠΗΤΗ Χ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑ, Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ. ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΖΩΗ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ .ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟ Ο,ΤΙ ΕΓΙΝΕΣ ΜΑΝΑ! ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ Ο,ΤΙ ΕΚΟΨΕΣ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΣΟΥ, ΤΡΑΓΙΚΟ! ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ Ο,ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ? Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ? ΠΟΣΟ ΠΟΝΟ ΕΣΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ? ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΟΥ ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ. ΔΩΣΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΤΙΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕΒΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ Ο,ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΤΑΠΟΔΩΘΕΙ ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ. ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΑΝΑΚΟΥΦΗΣΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ! ΜΙΛΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΕΠΙΣΗΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ, ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΘΛΙΨΗ, ΠΟΝΟ, ΟΡΓΗ, ΑΠΟΓΝΩΣΗ. ΒΓΑΛΤΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΜΗΝ ΚΡΥΒΕΙΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΨΕΥΤΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ! ΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΠΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ Ο,ΤΙ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ »ΑΡΓΑ» ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ! ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ! ΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ Ο,ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΛΩΣ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΧΗΜΟ ΨΥΧΙΣΜΟ ΣΟΥ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!
diabasa sxedon ta perisotera arthra kai tis apantiseis, apla opws katalabenoume kathe anthrwpos kai diaforetikh periptosi..
exw ftasei se simeio na bariemai apisteuta me ta panta, kai to sixenomai auto pragmatika…
einai polu poluploka ta pragmata exw kanei polla lathi kai eksakolouthw na ta kanw….
kathisa kai egrapsa se xarti to pws esthanomai ti kanw pws me blepw ws 3o proswpo, kai den eimai katholou euxaristimenos me ton euato mou…
katarxas eimai egwisths
katastrofikos
ipokritis
dhlos
kai tempelhs…
den kserw giati exw ftasei se auto to simeio edw kai polla xronia…
thimamai ti to pirodotise omws olo auto…
h kakh sxesh pou eixa me ton patera mou…
exei xwrisei apo tin mitera mou apo to 1992
exw alla 2 aderfia…
stin ousia h mhtera mou stin ilikia pou eimai twra megalwse 3 paidia monh tis.
den eimai me tipota euxaristimenos, kai thelw kai alla kai alla kai den xortenw me tipota, exw sixathei ton eauto mou…
den thelw oute na me lipountai kai bgazw epithetikotita otan to kanoun.
alla apo tin allh kleinomai polu ston euato mou…
exw xasei epafes sxedon me olous tous filous mou…
Ta atoma pou exw epafh einai 2 filoi mou
h kopela mou kai h oikogenia ths
kai telos h mana mou kai o aderfos mou.
Kserw oti tha eimai kourastikos giati grafw asinartita giati etsi distixws mou bgainoun…
opws kai den eimai polu kalos stin organosh ton pragmatwn…
eimai 26 xronwn, thelw na parw tin zwh sta xeria mou , thelw na riksw ena X se ola auta pou me basanizoun, thelw na niwsw alithinos gia mia fora kai na min ksanabalw to prosopio tou ipokriti kai tou psefth gia na kalipsw ta kena mou kai na anadixthw…
Psaxnw na brw kinitra gia na ksefigw apo ayth tin katastash alla den einai toso isxira auta pou exw idi etsi wste na kanw to 1o bhma…
Den thelw na xasw tin sxesh mou giati einai oti kalutero mou exei simbei stin zwh mou, kai pros theou eutixws pou den exw xasei akomh tin thelish gia zwh…
Alla den thelw na pw pote mou exw problima giati den tha to paradexthw, thelw liseis omws, fobamai gia to ti mporei na me perimenei aurio…
oso gia to simera kai genika auto to diastima enw ola pigenan se kalo dromo gia na ftiaksei h zwh mou. eixa ena sobaro troxaio me tin mixanh mou, enw den eftega , pane na mou riksoun tin efthini, kai einai ola enantion mou…
Paraligo na kostisei tin zwh tis kopelas mou…
An den eixa to kouragio kai tiin thelish na tis stamatisw tin aimoragia mexri na erthei to asthenoforo mporei na tin exana…
mou to eipan kai oi giatroi 3 lepta na eixe kathisterisei tha itan polu arga gia ekeinh….
egw epatha mia mikrozimia sto podi mou pou men me kathista anikano gia toulaxiston 3 mines na eksaskisw to epagelma mou logo tis orthostasias pou apaitei…. asxeto to oti eixa gipso gia 1 mina, kai twra exw ena idiko khdemona na mou krata tous sindesmous stin thesh tous giati h kiria zhmia einai auth…
exasa tin douleia mou logo tou atiximatos…. mou ferthikan apesia…. den me asfalisan pote, opote eimai kai paramenw anasfalistos, den me exoun plirwsei katholou apo tis protes hmeres….
mporw na pw apo tin allh glitwsame kai oi 2 tin zwh mas kai tha mporouse na itan xeirotera….
to thema einai oti niwthw axristos kai akatalilos gia ola…
kai den mporw na katalabw giati tha prepei na kanw auto pou mou lene oi alloi, dhladh na poulisw tin mhxanh , giati einai epikindinh , enw gnwrizw sinidita oti einai men epikindinh, eimai prosextikos, gnwrizw oti den eksartatai mono apo emena to poso prosextikos tha eimai… alla apo tin allh, h mhxanh mou itan to mono pragma pou mou edine mia esthish eleutherias stin zwh mou…. mou aresoun polu ta taksidia me auth den mou aresei na trexw, apla goustarw tin odhgish tis, einai allh aisthish…
Kai theloun na to apodexthw kai na sterithw auto giati? epeidh bghkan swstoi pou me proidopoiousan?
Den thelw na eksartwmai apo kanena…
Den thelw na eimai ipologos se kanena…
Thelw na eimai mono egw kai h kopela mou…
kai na mporw na kanonizw gia tin zwh mas opws pragmatika theloume…
exw faei toses sfaliares , eixa tosh gkantemia pou panta otan pigena na orthopodisw panta ginotan kati kai gkremizontousan ta panta?
Giati tha prepei na einai ola toso sklira kai apanthrwpa???
Giati tha prepei na einai h kopela mou stin diadikasia auth pou olo auto to anthigiino peribalon mas prokalese , kai to atixima , kai tin katastash pou briskomai , kai tin katastash pou brisketai h kopela mou, 2 mines sto krebati meta apo 3 xeirourgia kai na exei liges meres twra pou epiase pateritses kai na fenontai ola toso makrina….
psaxnw na brw to kouragio gia na mporesw na pragmatopoihsw ola auta pou iposxethika giati thelw na ta kanw, kai panta den einai sto xeri mou oles oi katastaseis kai niwthw egklobismenos.
Den iparxoun ta xrimata enw xriazontai gia na mporesw na kanw to ksekinima, apo tin allh den ta goustarw ta xrimata giati auta itan h etoia pou exei ginei etsi, ena teras o pateras mou…
Ton sixenomai, kai pote den mou stathike pragmatika dipla mou…
Kai gia ena logo akomh den tou eipa pote gia to troxaio gia na min epibebaiothei kai mou kokoreutai oti mou ta elege….
Mporei na exei ena diaforetiko endiaferon kai prosdokies apo emena, alla pote den kathise na me katalabei ti zitaw….
Edw den mporw na katalabw ti itan auto pou mou eixe pei kai ti stoxo eixe? » an exeis pote atixima me tin mhxanh den tha erthw sto nosokomeio, na ta bgaleis pera monos sou…» an einai dinaton…..
telos pantwn epidi thelw na kserw ti mou simbainei kai thelw liseis, ta simptwmata mou einai ta eksis.
-aipnies
-anxws
-sinexos kounaw spastika ta podia akomh kai twra pou grafw.
-efialtes h paraksena oneira
-apisteuth baremara.
-skalwma me kati pou mporei na kanw..
-games/tainies alla na kleinomai kai na liwnw pragmatika…
-apaisiodoksia , oso kai na prospathw na skeutomai thetika (alla den to ekdilwnw se tritous)
-polla neura
-kapnizw ores ores iperbolika
-anablitikotita…. panta lew tha to kanw tha to kanw kai sto telos to kanei allos gia emena…
(mou tin spaei auto polu)
-kourash
Tha ithela pera apo tis simboules kai ta mpla mpla, mia apantish kleidi
kai sigoura oxi na milisw se eidiko me xapia kai loipa giati to perasa auto to 2009 kai den mou ekanan kamia diafora…
Ta thewrw anousia, kai ilithia ta xapia, kai einai apla ekmetaleush tou problimatws mas gia tis farmakobiomixanies….
thelw ousia giati den mporw allo auth tin katastash… barethika!
euxaristw kai signwmi gia tin logodiaria…
γεια σας!
το ονομα μου ειναι αλεκα.ειμαι 21 ετων και σπουδαζω.το προβλημα μου ειναι οτι ενω ειμαι κοινωνικο ατομο και θετικο κατα περιοδους αλλαζει πολυ δραματικα η διαθεση μου χωρις καποιο σημαντικο λογο,κλεινομαι στο σπιτι δεν εχω ορεξη να δω κανεναν διαφορες σκεψεις-ανησυχιες κατακλιζουν το μυαλο μου αισθανομαι κουρασμενη και δεν βρισκω τιποτα να με ανεβασει.το σημαντικοτερο ειναι οτι τον τελευταιο καιρο συμβαινει ολο και περισσοτερο και εχει και διαρκεια.τι μου συμβαινει;;;ετσι μενω πισω και στις παρεες αλλα και η ζωη μου περναει και εγω ειμαι απλα ενα θεατης της.σας ευχαριστω
Γεια σας ειμαι η ελενη και ειμαι 16 χρονων.Το προβλημα μου ειναι το εξης:Οταν βρισκομαι στο σχολειο και γενικα εκτος σπιτου εχω ενα εντονο αισθημα αμηχανιας και ντροπης.Σκεφτομαι συνεχεια οτι με μισουν και με κοροιδευουν γι αυτο που πραγματικα ειμαι.Οταν βγαινω εξω νομιζω πως ολοι με κοιτανε και γενικα κανω αρνητικες σκεψεις για τον εαυτο μου με αποτελεσμα να μη βγαινω οσο τα αλλα παιδια γιατι φοβαμαι πως θα με πιασει αυτο το συναισθημα ντροπης αμηχανιας θληψης.Νιωθω πως ολοι οι αλλοι ειναι τελειοι και πως εγω ειμαι ενα τιποτα πως δεν ειμαι καθολου αρεστη.Με τον εαυτο μου νιωθω ανετα οταν κοιτιεμαι στον καθρεφτη αλλα οταν βγαινω ξεχναω την εικονα που ειδα και νιωθω μια αλλη.Νιωθω καλα μονο οταν ειμαι σπιτι.Το εχω πολλα χρονια.Μηπως ειναι καταθληψη?
Καλησπέρα.Λέγομαι Ηλέκτρα και είμαι 28 χρονών.
Τα τελευταία 3 χρόνια έχω γυρίσει στο πατρικό μου,καθότι δε μπορώ να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά και πάνω κάτω περνάω όπως όλοι όσοι μένουν με τους δικούς τους.Πέρα από το γεγονός ότι δεν έχω δουλειά και την ανεξαρτησία μου, γενικώς δεν είμαι καλά.Από τα συμπτώματα που αναφέρατε έχω τα περισσότερα, και αυτό που με ενοχλεί περισσότερο από όλα είναι ότι κάνω συνεχώς αρνητικές σκέψεις και μερικές φορές είναι σα να το κάνω επίτηδες.Δηλαδή σκέφτομαι μόνο τα αρνητικά που μου έχουν συμβεί.Επίσης μπορεί να ξυπνήσω το βράδυ από κάτι άσχετο και ενώ προσπαθώ να ξανακοιμηθώ σκέφτομαι πάλι τα ίδια.Ευχαριστώ
Ηλεκτρα καλησπερα!!!Διαβασα με προσοχη το σχολιο σου και θελω να σου πω οτι αντιμετωπηζω και εγω τα ιδια χωρις κανεις να με καταλαβαινει.Νομιζω πως θα μπορουσε να βοηθησει η μια την αλλη.
Kalispera sas otan fonazei kapios ston upno tou se simeio pou na min afinei tous allous na kimihoune einai anisixitiko? Einai simadi katahlipsis? Mporei na ofiletai otan to atomo exei upostei psixologikh beia? Xriazetai herapeia?
E3artatai,otan.kapoios vrisketai sth katastash tou oneirou kai fwnazei h milaei akoma.kai otan upnovatei auto einai shmadia agxous kai stress,den einai vevaia anhsuxitiko alla kalo einai na to koitaxeis ligaki auto,ean exei eleipsh ntopaminhs h pernei kapoia posothta farmakwn tote prp na deite ti pragmatika to prokalei auto!!!ek phras milaw epd o patera mou eixe akrivws to idio promblem,vasika h kafeinh kai i poli posothta farmakwn p sunistoun merikoi giatroi den einai panta swstoi gia auto have a look elpizw na voithisa
se euxaristw polli gia tin apantish sou den pernw xapia gia auto kai oute exw paei pote se psuxologo twra teleutaia omws niohw tin anagki na paw giati den estanomai kala mou bgenei polli kourash akoma kai otan den kanw kati san na einai psixosomatiko oso afora ton upno zw ena drama tous ksipnaw ollous den mporw na koimigw me to paisi mou ksipnaw kai ta matia mou einai toumpano apo ro klama kai genikos den mporei na koimihei ahropos sto idio spiti me emena blepw efialtes allote tous gimamai allote oxi alla den nporw na wnenksw tin foni mou kraugazw ourliazw kai tin alli mera sikonomai xalia se euxaristw poli pantos gia tin apantish sou nomizw estanomai pws xriazomai giatro
Καλησπέρα σας. Η περιέργεια με ώθησε να προβληματιστώ και να αναρωτηθώ εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε μένα
Είμαι 26 χρονών.και βρίσκομαι στο εξωτερικό για σπουδές είμαι 6 μήνες αλλά σε λίγο καιρό επιστρέφω. Υποτίθεται πως όταν αλλάζεις μέρος, ανανεώνεσαι, θεωρείς αυτή την αφορμή καλή ευκαιρία για αλλαγή γενικότερα. Ωστόσο δεν στερώ από ενδιαφέροντα. Μ’ αρέσει πολύ η φωτογραφία, η μουσική. Έχω και μία σχέση σχεδόν 3 χρόνια. Φαινομενικά όλα φαίνονται καλά.
Η συμπεριφορά μου ωστόσο δεν συνάδει της κατάστασης. Τους 2 πρώτους μήνες ξεκίνησα δυναμικά. Συμμετοχή σε δραστηριότητες, καινούριες παρέες, νέα πρόσωπα, μελέτη στο σπίτι. Όσο περνούσε ο καιρός έπεφτα. Χωρίς εξήγηση πραγματικά. Κλείστηκα στον εαυτό μου, δεν με ικανοποιούσε κανένας τρόπος διασκέδασης, ούτε οι φίλοι που είχα κάνει. Ένιωθα απαισιοδοξία για κάθε υποχρέωση στην οποία έπρεπε να ανταποκριθώ. Αϋπνίες, ξύπνημα αργά, απειθαρχία, συναισθηματικές απότομες μεταπτώσεις, αδιαφορία για το σεξ, κατηγορώ πολλά στον εαυτό μου για όσα συμβαίνουν μετά από δική μου επιλογή φυσικά. κόπωση, καμία διάθεση για τίποτα, άγχος με ταχυπαλμίες και συγχρόνως καμία πρωτοβουλία για αντιμετώπισή του.. Και αυτό σας λέω σταδιακά χειροτερεύει.
Να συμπληρώσω λέγοντας πως είχα βιώσει και σεξουαλικά προβλήματα στη σχέση μου τα οποία κατά ένα μεγάλο βαθμό διορθώθηκαν (χωρίς όμως να νιώθω ακόμα την σιγουριά της »επιτυχίας»). Επίσης γι’ αυτό το λόγο είχα απευθυνθεί σε ψυχολόγο (πήγα μόνο μια φορά) και με βαθμό κατάθλιψης το 7 με είχε κρίνει στο 4.
Ποια είναι η δική σας γνώμη; Σας ευχαριστώ θερμά εκ των προτέρων.
Kalhspera legomai deza.vu(female) kai.eimai 21xronwn gia kapoio logo de xrisimopoiw to onoma mou personal logo touoti eimai anavaths se ippodromo!!!
Thelisa na moirastw kai gw to provlima mou kai na me.sumvoulepsei kapoios!!!
H katathlipsei arxise otan piga se sxoli anavatwn edw kai 3xronia,pantote upirxe antagwnismos.kai tlp,o ippodromos thewreitai.antriko athlima kai thewrisa oti.kai.mia gunaika mborei!!!Anyway eixa polla crushes se agoria kai ekei einai otan protoxekinisan ta provlimata!!!ustera apo 1 xrono p itan.na apofoitisw ligo prin gnwrisa enan tupo o opoios htane «upotithetai»enas apo ts kaluterous anavates sthn athina de ton thaumaza alla mou ekane megali entupwsh,htane aiguptios me elliniki katagwgh,ekeinos arxise na me flertarei kai ta gnwsta egw den ithela namai mazi t gt eixa sxesh,ekeinos ekane ta adunata dunata kai en merh katafere na me kerdisei oxi mono emena alla kai tin oikogeneia mou!!!egw tote eixa provlimata me tin sxesh m ki thelisa na anakalupsw alla pragmata(xazomara mou vevaia)kai etsi me diwxane apo ton ippodromo ex aitias t enw eixa lambro mesw ekei mesa an kai arxisa na mh maresei autos o xwros logo oikonom katastashs,etsi ta parathsa kai piga sthn oikog,mia mera efuga kai eipa prp na asxolithw kai gw me kati kai katevhka athina,arxisa na suzw me ton anavath ekeinon g peripou 3 mhnes,edeixne apofasismenos oti tha mborouse na dwthei sauth th sxesh tin opoia egw den ithela!!!ton ekmetaleutika g diko m ofelos g na.mboresw na vrw douleia,olo auto ton kairo de katafera tpt na kanw,vrikame ena spiti to opoio htane paranomo kai meiname ekei,egw ekeino ton kairo eixa apomakrunthei apo ts dikous mou kai eniwtha stress agxomenh gt elega ti kanw???tespa h sxesh m mauto to atomo arxise na einai olo kai kaluteri ospou kai oi duo den.eixame alla xrhmata gia na fame,kai arxisan.ta neura oi tsakwmoi,kai.anakalupsa oti m elege psemmata oti h mana t eixe pethanei,kai oti pernei mauro,kai arazane sto spiti mas filoi t me mauro kai evlepa tote to dhthen filo m na pinei kathe mera,auto pia eixe ginei suneitheia pia…kai thelisa na fugw apo to spiti kai na paw sth sxesh mou ekei pou pigene h kardia mou,me pianei kai me dernei.me tetoio misos,sto proswpo tou etoimos na me skotwsei legontas mou ean piga ston prwin mou(egw apla eixa vgei na skeftw kapoia pragmata g tin sxesh mas),tespa kai ekeinh thn hmera me viase oxi mia oxi duo alla pleon.eixe ginei sunitheia!!prospathisa polles fores na drapeteusw alla de mborousa…ekei einai p arxisa na exw agxos stress(alla kai poio prin otan.den.eixame alla xrhmata g fagito)ponous stin.koilia kai na.mh.mborw na.koimamai…ton fovomouna poly kai tou eipa na me afisei hsuxh kai ekeino to vradi katalave oti me vasanize etsi gurisa pisw ston prwin kai ta eipa ola,sth mama de katafera pote na to pw…kai oso to skeftomai ponane ta shmeia p me eixan xtupisei pws tha to xeperasw???otan ekeinos de mafinei???
*episis eixa.duskolia kai na paw toualeta,arxisa na aimoragei h eswtriki koilia kai na mh mborw na.perpataw!!!lete na shmainei.kati?logo agxous h kakopoihseis???apofasisame me to agori.mou na pame.gia mikroviolog na doume.to provlima lete naxei apotelesma????
Γεια σου ολους…..με λενε βασιλης ειμαι 18 χρονων και αντιμετωπιζω κ γω καποια απο ολα αυτα τα προβληματα…..το πρωτο πραμα που παθαινω συνεχως ειναι μετα απο καποιο καυγα η λογομαχια κλαιω με το παραμικρο…προσπαθησα να το ξεπερασω αλλα δεν τα καταφερα….υπαρχουν στιγμες οπου δεν θελω κ γω να βγω απο το σπιτι μου να δω κανεναν…καθομαι σε μια οθονη κ δεν βλεπω τιποτα…..υπαρχουν στιγμες οπου δεν θελω να δω και να κανω τιποτα…..οι γονεις μου με συμπεριφερονται σαν να ειμαι ενα 5χρονο….δε ο πατερας μου δεν θελει να του σηκωνο αντιρηση….γενικως μαλωνο τις περισσοτερες φορες στο σπιτι μου και αυτο προσπαθω να το κοψω…..ηθελα να κανω αυτην την «φοιτητικη ζωη» αλλα δεν τα καταφερα….διοτι δεν καταφερα να δωσο εξετασεις να περασω καπου λογο της πεσμενης ορεξης που ειχα καθε μερα στο σχολειο…..ο υπνος μου ηταν λιγοστος γιατι κοιμομουν μετα τις 1 το ξημερωμα καποιες φορες…και στο σχολειο εβρισκαν καθε τροπο να μου σπασουν τα νευρα το οποιο ειναι το αδυναμο σημειο μου…..καποιες φορες τα περνω ολα στα σοβαρα……αλλα αργω να το καταλαβω……εδω κ ενα χρονο ειμαι σε σχεση….μπορω να πω πως καποιους μηνες περασα καλα αλλα και εκει δυστυχως τα νευρα και οι τσακωμοι ξεκινησαν γρηγορα….χωρισα , τα ξαναβρηκα . ξαναχωρισα , και τα ξαναβρηκα αλλα ειμαι στα προθυρα να τελειωσο αυτην την σχεση γιατι δεν μπορω απλα αλλο αυτο το πραγμα…ακομα και η κοπελα μου δεν μπορει να με καταλαβει…..και ετσι περνω αποφαση να γυρισω στα παλια οπως ημουν δηλαδη……ενα ακομα προβλημα που θα σας φανει λιγο περιεργο ειναι αυτη η υπομονη που προσπαθω να εχω αλλα δυστυχως εξαντλειται γρηγροα….εχω εδω και 3 μηνες διπλωμα οδηγησης….αλλα και αυτο δυσκολευτηκα να το βγαλω λογο της ψυχολογιας που ειχα…..ειχα αρνητικες σκεψεις….αλλα και ολες αυτες οι σκεψεις βγηκαν…διοτι δεν με αφηνουν να περνω το αυτοκινητο για να βγω μια βολτα απλα…χωρις να κανω κατι κακο….αυτο το πραγμα δεν το πιστευουν οι γονεις μου φοβουμενοι οτι θα γινει κατι κακο…..βλεπω καποιους συμμαθητες μου οπου εβγαλαν στην ιδια σχολη οδηγων διπλωμα κ οδηγανε κανονικα με αμαξι…..απορω οι γονεις τους πως τους εμπιστευονται..ενω εμενα δεν με εμπιστευονται καν….οτι κ να τους πω δεν θα με πιστεψουν…..δηλαδη κανω τα παντα για να μου το δωσουν εστω κ μια φορα……προσπαθω να βρω τροπους μονος μου για να με πιστεψουν…..και κλαιω φυσικα γιατι δεν αντεχω αλλο αυτο κλεισιμο στο σπιτι….θελω να βγαινω εξω και ας ειμαι μονος μου….και ας πηγαινω στα ιδια μερη…..αλλα το μονο που θελω να κοψω ειναι αυτα τα νευρα και να κλαιω….περισσοτερο τα κλαματα……γιατι δεν θελω να ειμαι σαν μωρο παιδι…σας ευχαριστω!
eimai 15 xronvn.tis teleytaies hmeres exv taseis pros emeto,kapoiew fores zalizomai,nomizv pvs den mporv na anapneysv,kapoia proina me fonazei h mhtera moy na shkvtho kai gv thn rvtav giati.den thymamai pvs exv sxoleio.ti shmainei ayto?.se ti mporei na ofeiletai ektos apo oti exv anaimia kai aghos gia to sxoleio?elpizv na moy apanthsete.eyxaristv..georgia
Καλησπέρα.. Είμαι 23 χρονών, τελειώνω το Πανεπιστήμιο και δουλεύω σε μια εταιρία. Ενώ η φοιτητική μου ζωή ήταν πολύ όμορφη, τώρα ξαφνικά άλλαξαν όλα και λόγω των πολλών ωρών εργασίας έχω χάσει φίλους.. είμαι μόνη την περισσότερη ώρα αλλά και πολλές φορές με παρακινούν οι άλλοι και δεν θέλω να βγω. Δεν θέλω να βλέπω κανέναν. Νιώθω ότι κανείς δεν με καταλαβαίνει, και ότι αν βγω θα αισθανθώ χειρότερα ακούγωντας τους να λένε πόσο ωραία περνάνε, και νιώθωντάς τους όλους εντελώς ξένους. Αυτό όμως μου έχει δημιουργήσει φοβίες. Φοβάμαι να μείνω μόνη, φοβάμαι να κοιμηθώ.. Δεν έχω όρεξη για τίποτα. Τι μ συμβουλεύεται να κάνω;
Παιδια γειά σας εμαι 17. Χρόνων και εδώ και ένα χρόνο ζω σε ένα δικο μου κοσμο μακριά από όλα ,το καλοκαίρι που μας περασε είχα καπιες. Διαταραχες σκέψεως και ακόμα τα τα εχω άλλα πλεον εγινα σαν ένα ρομποτ χωρίς απόψεις χωρίς ενδιαφέροντα με δυσκολία μνήμης και το χειρότερο από όλα τρέχω από γιατρό σε γιατρό ημικρανίες διαταραχές στο φως έκανα τα πάντα μέχρι και μαγνητική δεν ξερω τη εχω αν γινόταν να εχω μια βοήθεια…επίσης είχα οικογενειακές κατάστασης όπου μετά από αυτές δεν άντεξα
fg
kalhspera….onomazomai maria kai eimai 25 xronwn…to 2010 exasa ton patera mou,meta apo mia maxh me ton karkino pou dihrkhse 2,5 xronia….perasa asxhma sthn arxh,exasa to nohma tou na oloklhrwsw tis spoudes mou,genika aisthanthika na eimai sta xamena…wstoso h mhtera mou kai h aderfh mou htan oi aities pou eniwsa kai pali dunath kai oti gia xarh tous prepei na sunexisw…xairomoun pou evlepa thn mama mou dunath,na mhn kleinetai ston eauto ths kai sthn mizeria kai na sunexizei…antlousa kouragio kai dunamh apo thn sumperifora ths…oi stigmes pou pernousame pia ws oikogeneia htan akomh pio shmantikes gia mena..panta eniwtha thn parousia tou mpampa dipla mas,alla me ton kairo ola pia eixan mpei stous ruthmous tous…vrhka thn dunamh kai thn thelhsh na teleiwsw thn sxolh m pou htan kai h 1 mou epilogh kai agapaw kai genika ola alla arxisn na leitourgoun kanonika…wspou etsi ksafnika kshmerwmata 6/4/2013 kai enw den eimai sto patriko m,alla sto meros opou spoudazw,mou thlefwnei h aderfh mou klaigontas….m leei oti epathe kati h mama kai einai sto nosokomeio….xanetai h gh katv apo ta podia mou…mou leei na paw gt mporei na einai sovaro…apo thn fwnh ths omws katalavaina oti ta pragmata einai akomh xeirotera..eklaige astamathta….ourliazontas egw apo to thlefwno thn pieza na mou pei ti sunevh….kai etsi ksafnika m leeii «h mama epathe emfragma,thn ferame sto nosokomeio..pethane..»ekei ola xanontai…ola ksafnika sto kefali mou ginontai anw katw….niwthw oti apla vlepw oneiro…den dexomai oti einai alitheia///akolouthoun friktes stigmes enw ftanw sto patriko mou…exei perasei enas mhnas apo tote kai akomh nomizw oti ola einai psemata…oti ta exw oneireutei….den einai dunaton etsi ksafnika na thn exasa …den ginetai na einai alitheia…den kserw pia ti na skeftw,ti na pistepsw…duo goneis oi opoioi mporousan na dwsoun kai thn zwh tous gia ta paidia tous…duo goneis pou htan se ola dipla mas…thn mama mou thn eixame kai egw kai h aderfh mou ws filh…vgainame mazi…piname ta kafedakia mas…milousame…polu adikh h zwh ….anarwtiemai giati na sumvainoun auta ta pragmata…auta ta anapanthta giati mou tha ithela na luthoun…
Γειά σου είδα με μεγάλη προσοχή γτ που γράφεις και ήθελα να σε πω να είσαι δυνατή γιατί όλα έχουν.ένα νόημα στη ζωη ,να μην τα βάλεις κάτω ποτε να δήξεις ότι κα χωρίς αυτούς αντεχεις…
se euxaristw polu…thelw na tous kanw perhfanous…apla h adikia ths zwhs einai apisteuth…auto einai pou me talaipwrei…adiko na xasw kai tous duo se toso kontino xroniko diasthma,toso neous…. 😥
Καταλαβαίνω
Geia sas me lene Iwanna kai eimai 17 xronwn to provlhma pou exw einai oti erwteuthka prwth fora alla eimai pl dropalh kai dn borw na tu to pw kai apo thn allh fovamai oti an tu to pw enw exei kapoio desmo kai ginw rezili… dn 3erw ti na kanw …ti lete na kanw??
Γεια σας ονομάζομαι Μαρία κ έχω σχεδόν όλα τα παραπάνω συμπτώματα κατάθλιψης από τότε που γέννησα το δεύτερο μου μωρό….το έψαξα τυχαία γιατί !κυρίως με απασχολεί το θέμα της σεξουαλικής επαφής με τον άντρα μου… Θα τον χάσω στο τέλος κ θα έχει δίκαιο πόσο να αντέξει…. Τι να κάνω να αντιμετωπίσω όλα αυτά τα συναισθήματα; Βοήθεια!!!!!
Καλησπέρα σας .Ειμαι περίπου 19 ετών και νιώθω οτι εχω μια πολυ σοβαρή μορφή κατάθλιψης.Περισι έδινα πανελλήνιες για πρώτη φορά και δυστυχώς δεν πέρασα κάπου καθώς πέθανε η γιαγια μου την ίδια περίοδο και επιρεαστηκα παρα πολυ. Φέτος είπα να ξανάπροσπαθήσω αλλα το θέμα ειναι οτι τον τελευταίο μήνα νιώθω πολυ περίεργα και βλέπω οτι δεν εχω όρεξη και αντοχεσ για διάβασμα .Αισθανομαι απαίσια και δεν ξέρω τι να κάνω .Καθε μέρα νιώθω μια διαρκή κούραση ,δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά το βράδυ ,δεν μπορώ εύκολα να απομνημονευσω πληροφορίες και γενικά κάθε μέρα δυσκολεύομαι να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου.Μηπως μπορείτε να μου πείτε πως μπορώ να πράξω .Βρισκομαι σε αδιέξοδο !!!
Γειά σας.Λέγομαι Μαρία και είμαι από μια πόλη της επαρχίας.Ήθελα να ρωτήσω αν γνωρίζετε κανέναν καλό ψυχολόγο στην Αθήνα και πόσο κοστίζουν οι συνεδρίες.Θα ήθελα να κάνω κάποιες συνεδρίες, αλλά ντρέπομαι να πάω στην πόλη μου για να μη γίνει γνωστό.
Kalhspera sas
Mporeite na mou exigisete pos antimetopizete to parapano provlhma?
exo thn mhtera mou h opia exei arketa apo ta parapano symptomata
Ας με βοηθήσει κάποιος τι να κάνω?έχω ένα άντρα που τον φοβάμαι ενώ ήταν πολύ καλός τρυφερός.τώρα έχει νεύρα παρά πολλΆ με χτυπάει βέβαια και παλιά είχε νεύρα αλλά όχι τόσα δεν κάνουμε τίποτα εκτός την καθημερινότητα είναι με της ώρες στον υπολογιστή με κατηγορειγιατί να μιλήσω στο τηλέφωνο του λέω ότι θέλω με κάποιον να μιλήσω με κατηγορεί ότι φταίω εγώ που δεν έχει όρεξη να κάνει τις δουλειές του και τον έχω κάνει άχρηστο δεν θέλει τους δικούς μου ούτε κουμπάρους μόνο τους δικούς του μου είπε και την πληρώνουν και τα παιδιά γιατί προσπαθώ να ασχοληθώ και δεν έχω όρεξη αυτός στον κόσμο του εντελώς δεν θυμάμαι ποτέ μου έκανε Τελευταία φορά χάδι με αγκάλιασε τι να κάνω που έχω δύο παιδιά πως να χωρίσω αλλά και πως θα ζήσω με αυτό τον άνθρωπο ας με βοηθήσει κάποιος.
Καλησπερα. Εδω και ενα χρονο βλεπω τον εαυτο μου να εχει αλλαξει. Θελω να κοιμαμαι συνεχεια τρωω γιατι πρεπει να φαω. Ενω κοιμαμαι ενα γεματο 8ωρο οταν ξυπναω μετα απο δυο ωρες νιωθω κουρασμενη. Νιωθω οτι δεν εχω καθολου ενεργεια ειμαι σαν ζομπι. Δεν εχω ορεξη για τιποτα. Με το μονο που νιωθω καλητερα ειναι οταν ειναι ξυπνιο το παιδακι μου αλλα ακομα και τοτε νιωθω οτι δεν μπορω να ανταπεξελθω. Συνεχεια νιωθω οτι κατι κακο θα γινει σε εμενα η σε αυτους που αγαπαω και φοβαμαι τα παντα. Δεν ζω ετσι. Δεν ξερω αν ειναι καταθλιψη ανασφαλεια υπερπροστασια. Θα ηθελα τη βοηθεια σας. Ευχαριστω
geia sas…to teleutaio kairo eimai xalia psuxologika…exw upostei endono anxos kai asxhmes idees m erxodai st mualo sunexws kai den br n ts elenxw…tromaza gt m erxotan st mualo oti 8a kanw kako st agaphmena m proswpa…tr afto t xeperasa omws niw8w mia apa8ia pleon kai den m noiazei tipota…to agori m pada m edeine nohma sth zwh m kai tr o0te kai tr dn br na xarw pragmata mz t…den ta epidiwkw kiolas…niw8w oti den 8elw na kanw tipota kai anxwnomai g na mhn t t deixw…t m sumvainei???o upnos m einai anhsyxos xupnaw 2-3 wres nwritera apo oti xupno0sa me taxikardia kai nomizw pws xanw t mualo m..den exw dia8esh na peripoih8w tn eayto mou kai genika na niwsw gynaika opws ais8anomoun prin apo afto t 2mhno ths talaiporias m…ais8anomai oti den exw sunais8hmata pleon..gt m kyriarxei h apa8eia g ta pada…sas parakalw voh8iste me me ta logia sas…arage 8a ginw opws prin???
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟ….σας παρακαλω…
Γεια σας, δε χρειαζεται και δε θα ηθελα να πω το ονομα μου αλλα θελω να σας πω οτι ειμαι 14 ετων και τον σεπτεμβριο θα παω 3η γυμνασιου..
Καθε καλοκαιρι ζω το ιδιο δραμα που θα σας πω σε λιγο!!..
Δεν αντεχα αλλο και ειπα να ψαξω στο google.. εψαξα λοιπον κατι σχετικο με αυτα που περναω και μου βγηκε πρωτη-πρωτη η σελιδα σας!! δεν ειχε περασει καν απο το μυαλο μου οτι μπορει να εχω καταθλιψη.. και ανησυχησα πολυ!! Οπως σας προειπα καθε καλοκαιρι τα ιδια μου συμβαινουν…δηλαδη: κλεινομαι στον εαυτο μου, ολη μερα ειμαι στο δωματιο μου με το λαπτοπ και την τηλεοραση, και μετα κοιμαμαι πολυ αργα το βραδυ!! καθε φορα σχεδον στις 4μισι με 5παρα..!! και ξυπναω μεσιμερι!!
Γενικα ειμαι πολυ αντικοινωνικη!!! ποτε δεν μπορουσα να φτιαξω καλες φιλιες ή ακομα και εστω ΦΙΛΙΕΣ, και απο το δημοτικο..δηλαδη νηπιαγωγιο(!) κανει δεν με ηθελε!! Δεν πιστευω πως ειμαι ΧΟΝΤΡΗ-ΧΟΝΤΡΗ αλλα δεν ειμαι και ευχαριστημενη με το σωμα μου..! Εχω περασει τα ΤΕΡΑΤΑ με οσες φιλες εχω σταυρωσει!!! δε φανταζεστε τι πραγματα μου εχουν συμβει και πιστευω θα συνεχισουν να μου συμβαινουν τοσο γκαντεμω που ειμαι και ΑΝΤΕ ΜΗ ΠΩ!!!… απο τοτε που πρωτοηρθα στο γυμνασιο δεν ειχα καθολου φιλες απο τα παλια στο δημοτικο! αρα και δεν ειχα κανενα στηριγμα για αυτην τη καινουργια αρχη σε ενα νεο κτηριο με περισσοτερες απαιτησεις και δυσκολιες!! μετα εγινε κατι..αλλα με κατι δολοπλοκιες μιας παλιας μου «φιλης» που τωρα δεν ειμαστε μαλι πλεον, την εχασα κι αυτην!! Τελος παντων… καθε καλοκαιρι ετσι οπως σας ειπα ειμαι.. μια μουροχαβλη ξενερωτη χωρις φιλους που μενει ΣΥΝΕΧΙΑ στο σπιτι!! πολλες φορες ακουω τους γονεις μου τους καημενους να ψιθηριζουν λεγοντας κατι τετοια..οτι ανησυχουν για μενα που κλεινομαι στο δωματιο μου και δε με βλεπει ο ηλιος, οτι γιατι δε πηγαινω βολτες και τετοια…. τη μαμα μου καμια φορα που μου μιλαει την βλεπω σα να βουρκωνει!! αλλα κανω οτι δεν καταλαβαινω και παντα τους λεω οτι ειμαι μια χαρα με ενα ΟΛΟΨΕΥΤΙΚΟ χαμογελο!!!:(
ΠΑΝΤΑ με κοροιδευαν οι γυρω μου στο σχολειο!! ολη η ταξη μου συνεχια!!!..
Δεν ηθελα. δεν θελω, και ποτε δε θα θελησω ΚΑΝΕΙΣ μα ΚΑΝΕΙΣ να με λυπαται..γι’αυτο και απ’οτι περναω και νιωθω δεν λεω τιποτα σε κανεναν..ποσο μαλλον στους γονεις μου.. που ξερω ρε γαμωτο ποσο θα στεναχωρηθουν για μενα και ΦΥΣΙΚΑ θα με ΛΥΠΗΘΟΥΝ!! και αυτα τα 2 με σκοτωνουν!!..
Δεν ξερω τι να κανω..προσεξα οτι εχω καποια απο τα συμπτωματα της καταθλιψης και ανησυχησα!! πχ:
Αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις
Συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο
Αισθήματα λύπης, ευερεθιστότητας ή έντασης
Απομόνωση, κλείσιμο στον εαυτό
Αρνητικές σκέψεις(πολλεεεςς)
Ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες
Διαταραχές στη διατροφή(αυτο ειναι που με ανησυχει περισσοτερο!! απ’οτι σας ειπα ειμαι σχετικα μια ευσωμη 14χρονη κοπελα! παλιοτερα ετρωγα πολυ συχνα!! ΠΟΛΥ μεγαλες μεριδες φαγητου και επαναλειμμενες!! ενω τωρα δεν εχω ΚΑΘΟΛΟΥ ορεξη, τρωω δλδ ενα κανονικο πιατο μεσιμεριανο(και αργα το μεσιμερι δλδ) και μετα δεν ξαναπειναω καθολου!! αν φαω κατι μετα θα ειναι απο πιεση των γονιων μου και της μαμας μου πιο πολυ δλδ, που ενδιαφερονται ΤΟΣΟ πολυ για μενα και με αγαπανε..κι εγω δεν μπορω να τους προσφερω καμια ευχαριστηση(ή τουλαχιστον ετσι νιωθω!)..ολη την ωρα τους ακουω να αναστεναζουν συνεχια μα συνεχια ομως!!!και δε μπορω να το ακουω αυτο:'((((.. και ειμαι σιγουρη περισσοτερο για την κατασταση μου(γιατι υπαρχουν και αλλα πολλα προβληματα λογω της κρισης κλπ!!!!!ααααχχχχ)
Ανησυχία και απαισιοδοξία(ΠΟΛΥΥΥ).
Δεν ξερω τι αλλο να σας πω..νιωθω πολυ αχριστη και πολυ περισσοτερω ανωηφελη και απογοητευμενη απο τον ευαυτο μου!!!:'(
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ..Και οχι μονο για την καταθλιψη..(να μου πειτε την ΑΛΗΘΕΙΑ αναλητικα σας παρακαλω παρα πολυ γι’αυτο!!!) αλλα και για την κατασταση μου (με τους γονεις μου και γενικα…) και βαζοντας ομως υποψιν και κατανοωντας ολα αυτα που σας ειπα!!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ αναγκαστικα ομως να βγαινω εξω απο δω και περα ομως, και να αλλαξω ετσι ξαφνικα!!δε μπορει να μου το επιβαλλει ΚΑΝΕΝΑΣ αυτο!!!
Εκτος αυτου.. ακομα κι αν πιστευω πως πρεπει να μιλησω και να τα πω σε καποιον επιτελους(βαρεθηκα να μιλαω μονη μου!!) δεν πιστευω πως μπορω να τα πω σε κανεναν απο αυτους που γνωριζω..ποσο μαλλον στους γονεις μου που θα στεναχωρηθουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ και αυτο θα ειναι το τελιωτικο χτυπημα για μενα.!!!ΟΧΙ στην οικογενεια μου!!με ΤΙΠΟΤΑ!!!!
δε μπορω ομως απο τωρα να πα σε ψυχολογο..δε ξερω και αν θελω δλδ!! αλλα ειναι και λογο της ηλικιας μου.. δε γινεται..ΔΕΝ μπορει να γινει αυτο(εντωμεταξυ εμενα μαρεσει παραπολυ η ψυχολογια δλδ θα θελα παρα πολυ να γινω ψυχολογος..αν και ειναι νωρις για τετοια..αλλα δεν μπορω κιολας γτ δε σκεφτομαι ΚΑΝ να δωσω οταν μεγαλωσω πανελληνιες και να περασω πανεπιστιμιο!!αφου δλδ δεν ειμαι και καλη μαθητρια!!!)!!!!πφφφφ δεν αντεχω αλλο δε ξερω τι να κανω!!!ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩΩΩ ΓΡΗΓΟΡΑΑΑΑΑ:'(
επειδη ειμαι 14 μη με θεωρησετε μικρη και μην περασετε τα λεγομενα μου στο ντουκου..εχω πραγματικα προβλημα ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
To ikseres oti me ta skilia pernas xrono kai afieronis tin zoi sou se afto kai episis ine kai kali fili opote ama paris ena tha ta ksexasis ta perosotera ala prepi na exis ipomoni episis min les i gonis mou den me afinoun pestous oli tinistoria sou kai oti thelis ena skili mpori kai na sou parouun kai episis kati pou ksexasa ta skilia boithane stin psixologiki katastasi kai amA briskis mono akriba pigene stin fiilozoiki kali tixi
γεια σας ειμαι 13,5 χρονων και στο παραπανω αρθρο διαβασα πως η καταθλιψη ειναι κατι που μπορει να συμβει σε ολες τις ηλικιες. Τωρα τελευτεα νιωθω συνεχεια οτι θελω να πεθανω, οτι καθε πρωι που ξυπναω δεν εχει νοημα να σηκωθω απο το κρεβατι και πως δεν θα λειψω σε κανεναν αμα εξαφανιστω. Σκεφτομαι συνεχεια αρνητικα και αυτοκτονιλες ιδεες οπως λεει πιο πανω δλδ σκεφτομαι πως κλτρα να παθω καποιο σοβαρο ατυχημα ή κατι τετοιο. Επισησ πολλεσ φορεσ νιωθω τελειωσ εξαντλενη χωρισ να εχω κανει κατι ιδιετερο ολη μεραα. Γενικα η διαθεση μου ειναι ολο σκαμπανεβασματα και πολυ συχνα απο και που ειμαι σχετικα καλα χωρος να συμβει κατι ιδιετερο αρχιζω και νιωθω φριχτα. Καποια στογμη μαλιστα μου ηρθε και να χαρακοθω. Βοηθεια, εχω καταθλιψη?
ειμαι 28 ετων απο που μου βρηκαν την επιλυψια επαθα καταθλιψη αλλα τις τελευταιες μερες κλαιω χωρις λογο,μηπως τελικα να δεκτω τα φαρμακα
geia sas eimai 17 xronwn kai anisuxw para poli. sto telos tis triths gumnasiou eixa tsakw8ei me to agori mou kai nomiza oti 8a to xasw kai otan piga spiti bgeika ektos elenxou kai xarakosa to xwri mou xwris na to 3erei kanenas kai xwris na to dei kanenas. apo tin stigmi pou egine meta to metanoiwsa kai nomiza oti den 8a to 3anakanw kai mexri simera den eixe ginei to idio pragma. prin 1 bromada to 3anaekana, kai pali simera kai auto ginetai mono otan tsakwnomai me to agori mou. autin tin 1 bdomada noiw8w poli moni, kai klinomai olo kai pio poli ston eauto mou. noiw8w oti allazw, ka8omai kai klaiw apo to mesimeri pou 8a gurisw apo to sxoleio mexri to bradu pou 8a koimi8w… noiw8w oti den me katalabenei o an8rwpos, simera itan i pio simantiki mas mera kai auto bgike e3w me allous kai me paratise.den mporw na katalabw gt ta noiw8w ola auta
ta sumtwmata pou exw einai ta e3is :
· Διαταραγμένος ύπνος-συχνοί εφιάλτες
· Σωματικά συμπτώματα
· Δυσκολία στη συγκέντρωση
· Αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις
· Συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο
· Αισθήματα λύπης, ευερεθιστότητας ή έντασης
· Απομόνωση , κλείσιμο στον εαυτό
· Αρνητικές σκέψεις
· Διαταραχές διατροφή
· Ιδέες ενοχής
· Αυτοκτονικές ιδέες
· Ανησυχία και απαισιοδοξία
Γεια σας..λεγομαι Μαρία είμαι 18 ετών και νομίζω πως είμαι στις αρχές κατάθλιψης ..φέτος δίνω 1η φορά πανελλήνιες ..δυσκολευομαι γενικά να μαθω πράγματα απέξω και μου περνει τεράστιο χρονο..νιώθω τρομερά εξάντληση ..δεν έχω ενδιαφέροντα ποτέ δν πήγαινα εξοσχολικες δραστηριότητες ..βγαίνω αλλα δεν βρίσκω τον λόγο ..δεν περνάω καλά παρόλο που χω παρέα..κάθε βράδυ κλαίω αλλιωσ νιωθω κενη..οτι δεν αισθανομαι …τελευταία κάνω ανυσηχο ύπνο..ξυπναω γτ νομίζω πως έχω αργήσει η σκέφτομαι πράγματα όταν κοιμάμαι νιώθω άσκηση και κάθε φορά που σκέφτομαι τα 3 χρόνια του λυκείου νιώθω ότι είμαι κενή ότι πέρασαν χωρίς να χω κάνει τίποτα ..να σιμειωσω πως είμαι υπερβολικά αδύνατη έχω ανεμια κληρονομικό ..και έχω ξαναπερασει πιστεύω κατάθλιψη όταν χωρησα με ένα παιδί προς 1η λυκείου
Με το παιδι αυτο έχουμε ιστορικό 3μισι χρόνια ..πως μπορώ να το ξεπεράσω; Μήπως να σταματήσω Πανελλαδικές ;
Εξαντληση..* ή Μήπως να επισκεφθώ ψυχολόγο; Σκέφτομαι ποσά περνει και αν το κάνω δν θα πω σε κανέναν τίποτα
Καλησπέρα!!!Ονομάζομαι Ε. και ειμαι 24 ετων.Απο μικρη σπανια με θυμαμαι να υπηρξα ευτυχησμενη.Ζουσα σε μια οικογενεια με αλκοολικο πατερα (κατι που εχει ξεπεραστει πλεον εδω και 10 χρονια).Αυτος ειναι ο λογος που αρχισα να ειμαι με συμπτωματα καταθλιψης εδω και 3 χρονια.Πριν 2 χρονια τελειωσα κομμωτικη κατι που τσαμπα επελεξα διοτι λογω κρισης δν ειναι ευκολο να το ακολουθησεις και ετσι το σιχαθηκα.Μετακομισα επισης τον ιδιο καιρο σε γκαρσονιερα με τους γονεις μου λογω του οτι τα ενοικια για 2αρια εχουν φτασει στα υψη.Ο πατερας μου ειναι συνταξιουχος πλεον λογω του προβληματος που ανεφερα παραπανω δν μπορεσε εκαστοτε να εργαστει.Η μητερα μου δν μπορει να εργαστει λογω πιεσης και σωματικης κουρασης.Ολα τα βαρη πεφτουν πανω μου,αλλα ελα που ειμαι ανεργη 1 χρονο τωρα…Το εχω παρει πολυ στα σοβαρα,αγχωνομαι καθημερινα,κλαιω,καταριεμαι την ζωη μου μεχρι και να αυτοκτονησω εχς σκεφθει.Ολα αυτα τα εχω συζητησει μονο με τον φιλο μου αφου δεν εχω και πολλους φιλους.Σκεφτομαι καθε μερα ποσο ακομα μπορω να αντεξω ετσι.Μου δινονται ευκαιριες και πανω που χαιρομαι χανονται ως δια μαγειας.Αισθανομαι πολυ μονη και πως δν εχω κανεναν να με καταλαβει.Κουραστηκα να αγωνιζομαι για το καθε τι χωρις αποτελεσμα.Αρρωσταινω χωρις να εχω λογο να πολεμαω για κατι.Αν μπορει να με βοηθησει καποιος θα το εκτιμησω 🙂
KOYRAGIO KAI MHN TA PARATAS.PANTA YPARXEI LOGOS NA PROSPATHOYME,SKEPSOY OSO PIO ESIODWXA MPOREIS,KANTO ESTO K ME TO ZORI,EXE PISTH…
ονομαζομαι ιωαννα κ είμαι 29 ετών. Είμαι παντρεμένη εδώ και δύο χρόνια. Τον άνδρα μου τον ερωτεύτηκα στα 19 μου αλλά τα τελευταία χρόνια δεν νιώθω το ίδιο πάθος. Εδώ και 15μέρες περίπου μετά τα γενέθλια μου κάνω συνεχώς άσχημες σκέψεις. Σκέφτομαι συνεχώς τον θάνατο και ότι θα έρθει κάποια στιγμή. Βλέπω τους παπούδες μου που μεγαλώνουν και τους γονείς μου που αποκτούν μικρα προβλήματα υγείας και αγχωνομαι, σκέφτομαι πως όσο γρήγορα πέρασαν τα 29 μου χρόνια τόσο γρήγορα θα περάσουν κ τα υπόλοιπα χρόνια. Δεν μπορώ να χαμογελασω και να βγάλω τον κόμπο που εχω στον λαιμό μου όλη τη μέρα. Ακόμη και στη δουλειά δεν μπορώ να ξεχαστω. Το εχω συζητησει κ με τον άντρα μου ο οποίος ασχολείται πολύ με την ψυχολογία που πάντα χλευαζα κ στενοχωριεται κ αυτός που δεν με βλέπει ευτυχισμένη κ προσπαθεί με τη συζήτηση να βγάλει από μέσα μου ότι κακό σκέφτομαι. Νομίζω όμως ότι γίνομαι χειρότερη γιατί θέλω να κλάψω όταν είμαι μαζί του η όταν προσπαθώ να το συζητώ με κάποιο κοντινό μου πρόσωπο. Δεν μπορώ ούτε ταινία να παρακολουθήσω ούτε να διαβάσω ένα βιβλίο.
Εχω ένα συνεχόμενο άγχος το οποίο ξεκίνησε τόσο ξαφνικά,φοβάμαι ότι δεν θα ηρεμήσω πότε ξανά κ φοβάμαι περισσότερο. Επίσης υπάρχει περίπτωση να εχω μείνει έγκυος κ δεν ξέρω αν ψυχολογικά θα με βοηθήσει η θα πάθω κάτι χειρότερο. Χρειάζομαι τη συμβουλή σας, θα το ξεπεράσω μόνη μου, η χρειάζομαι τη βοήθεια κάποιου ειδικου.
Καλησπερα στον κοσμο της τεχνολογικης αλληλοϋποστηριξης! Εγω ειμαι μια μαθητρια 17χρονων, που δεν εχει.αισθηση της ηλικιας της. Τα συμπτωματα της καταθλιψης: ολα εκτος απο αυτα που εχουν να κανουν με την υγεια! Ευτυχως! Παρολα αυτα το ολο κλιμα που επικρατει, το αγχος για τις πανελληνιες καθως και το σχολειο στο οποιο πηγαινω με εχουν οδηγησει σε προοιμη καταθλιψη. Το ξερω και το καταλαβαινω. Χειροτερο μου συμπτωμα, δεν μπορω να παω σχολειο. Το σχολειο μου ειναι τοσο αθλιο. Δεν αντεχω καν τα παιδια. Δεν ειναι οτι ειμαι αντικοινωνικη αλλα αντιθετως τα πηγαινω πολυ καλα με ολα τα παιδια. Αλλα πλεον κ αυτους θελω να τους απομακρυνω. ΝΙωθω οτι ειναι στην κοσμαρα τους. Απο την αλλη, η περιοχη που μενω αν και στην Αθηνα, θυμιζει το απολυτο χωριο. Τυγχανει να πηγαινω φροντιστηριο στον Πειραια. Εκει ολα οσα παιδια γνωριζω ειναι τελειως διαφορετικα. Εχουν αλλη κοσμοθεωρια. Αλλη σταση ζωης. Κοντα σε αυτους αισθανομαι πιο χαρουμενη και αισιοδοξη. Ειναι αλλης παστας παιδια. Που ξερουν να ζουν. Ομως δεν μπορω να παω εκει σχολειο. Νιωθω οτι στο σχολειο μου ολα ειναι χειροτερα. Απο το συστημα που λειτουργει (οχι εκδομες κτλπ) μεχρι τα παιδια που ειναι σε μια μοναχικη φαση ο καθε ενας με τα δικα του προβληματα. Και επειδη νεο κοριτσι ειμαι, εδω που ειμαι δεν εχω βρει κανεναν που να μου τραβα την προσοχη. Μα κανεναν. Και σχεσεις εχω κανει αλλα ηξερα οτι δεν ηθελα. Το εκανα κατα καποιο τροπο να ξεσπασω. Λαθος μεγαλο το ξερω. Ημουν πιο μικρη. Και τωρα ομως που το Στον Πειραια βεβαια βλεπω τις εκει φιλες μου που ειναι μια χαρα με τις σχεσεις τους. Και πραγματικα ολα οσα αγορια απο εκει ξερω μου φαινονταιν ενδιαφεροντα. Αλλα λογω αποστασης δεν μπορω να βγω με καποιον απο αυτους. ε και το χειροτερο ουτε καν με τα κοριτσια αυτα. χω καταλαβοτι δεν εδω που μενω δεν υπαρχει προοπτικηκαι εχω σταματησει να ασχολουμαι και το εχω ριξει στο διαβασμα. Και εφτασε η στιγμη οπως τωρα που ψιλοκουραστικα χωρις λογω να κανω κατι που πρεπει χωρις ενα ενδιαφερον. Ακομα και ε τις φιλες μου. Ειμαστε μαζι εδω και 5χρονια. Αλλα αισθανομαι πως εχουμε βαρεθει τα παντα. Ολη αυτη τη ρουτινα εχουμε βαρεθει. Εχουμε βαρεθει να μην αλλαζει κατι. Γνωριζουμε τα παντα η μια για την αλλη και απο τη στιγμη που δεν αλλαζει κατι δεν εχουμε θεματα να συζητησουμε. Κατανοουμε οτι ειναι κριση της εφηβειας ολο αυτο. Προσωπικα το εχω ψαξει και ειναι επειδη ειμαστε σε μια τοσο κρισιμη ηλικια.. Αλλα δεν ειναι και πολυ λογικη η ολη αντιπαθεια για το παρον μου σχολειο. δεν αντεχεται αλλος ενας χρονος. Κρατω ολες μου τις δυναμεις για τη ζωη ωσ φοιτηρια, αλλα ως τοτε τι; Καταθλιψη; Ακουγονται τσο μπερδεμενα αλλα και στο κεφαλι μου ετσι ειναι.
Γεια σας με λενε λια και εδω και πολυ καιρο αντιμετωπιζω ενα ρκετα μεγαλο προβλημα.Δεν ξερω αν εχω καταθλιψη αλλα με πιανει αρκετες φορες αγχος ακομη και αν ειναι κατι ασημαντο το προβλημα μου ειναι οτι εχω συχνα επισκεψεις στον γιατρο οδοντιατρο και τετοια.Πολλες φορες σκεφτομαι γιατι να ειμαι εγω ετσι και ολοι οι αλλοι χαμογελαστοι μερικες φορες ριχνω τα αιτια στον εαυτο μου και οτι εγω φταιω που ειμαι ετσι!!
Κα Ψούνη θα έλεγα ότι όλοι οι παραπάνω χρήζουν κάποιας απάντησης – βοήθειας αφού για το λόγο αυτό δημιουργήσατε το εν λόγω forum. Εκτός αν ο λόγος είναι να μιλούν απλά μεταξύ τους και να ανταλλάξουν τις απόψεις τους και τα συναισθήματά τους.
kalispera sas
geia sas me lene lena eimai 25 xronwn k edw k 3 xronia nomizw oti pasxw apo katathlipsi exw ola ta symptwmata eimai se mia sxesh einai ena yperoxo paidi alla egw san lena niwthw anikanopoiti, niwthw oti den aksizw tpt oti eimai ena tpt , exw polu xamili aytoektimisi enw den mou leipei tpt parolo ayta egw thewrw oti den aksizw tpt , oti eimai baros ston sintrofo mou ktl ktl.menoume mazi k otan einai sto spiti prospathw na to paizw aneti k oti ola einai kala polles fores omws to blepei k o idios oti kati den paei kala. exw monimos arnitikes skepseis ta blepw ola maura xwris kanena noima.den kserw ti ftaei k eimai etsi.
Καλημερα..Ονομαζομαι Εφη κ πριν ενα χρονο εχασα τον μπαμπα μου απο καρκινο.ημουν πολυ δεμενη μαζι του αλλα τον πρωτο καιρο μετα τον θανατο του ημουν στεναχωρημενη εως ενα λογικο βαθμο.οσο ομως περνα ο καιρος ειναι πιο δυσκολο,κλεινομαι στον εαυτο μου,εχω απομακρυνθει απο την σχεση μου[η οποια κανει μεγαλη υπομονη καθως δεν εχουνε ερωτικη επαφη εδω κ 8 μηνες περιπου κ ειμαστε απλα συγκατοικοι κ οφειλεται σε εμενα αυτο},δεν εχω ορεξη να βγω ή γενικα για κοινωνικες συναναστροφες.προτιμω να τελειωνω την δουλεια μου κ να κλεινομαι στο σπιτι μονη μου,νιωθω πως κανεις δεν με καταλαβαινει κ ετσι δεν μιλαω σε κανεναν,νιωθω μονη καθως νιωθω πως εχασα τον μονο ανθρωπο που με καταλαβαινε κ τον καταλαβαινα,κατηγορω ανθρωπους κ εμενα για πραγματα του παρελθοντος που ισως να στεναχωρησαν τον μπαμπα,νιωθω ενοχες γιατι ισως δεν ημουν κοντα του οταν με χρειαζοταν,που δεν μπορουσα να τον βοηθησω τις τελευταιες του στιγμες στο νοσοκομειο αλλα κ γενικα οταν πονουσε…πριν πεθανει με κοιταξε στα ματια κ μου ειπε οσα δεν μπορουσε να μου πει με το στομα κ αυτο το βλεμμμα του το τελευταιο δεν μπορω να το βγαλω απο την σκεψη μου,κλαιω σε ασχετες στιγμες ,εχω συνεχως νευρα κ δεν θελω να βρισκομαι με πολυ κοσμο,προιτμω να καθομαι μονη στο σπιτι….νιωθω πω τιποτα δεν εχει σημασια δεν ενδιαφερομαι να κανω κατι ή μονη ή με παρεα,δεν με συγκινει τιποτα,αδιαφορω για πραγματα που συμβαινουν γυρω μου ή στους ανθρωπους..δεν ημουν ετσι…η αδερφη μου με ελεγε χαζοχαρουμενο για να με πειραξει κ τωρα ειμαι το εντελως αντιθετο..ειναι κ αλλα πολλα που νιωθω αλλα τι να πω πρωτο…τους εχω απομακρυνει ολους συνειδητα κ ενω ξερω πως δεν πρεπει αυτο θελω να ειμαι μονη εφοσον δεν εχω τον μπαμπα μου…τιποτα δεν εχει νοημα χωρις αυτον!!!ευχαριστω
καλησπερα ονομαζομαι μαρια και θα ηθελα να μοιραστω καποια πραγματα. εδω και ενα χρονο εχουν γινει καποιες θετικες και καποιες αρνητικες αλλαγες στην ζωη μου. Εγω δυστυχως εχω κρατησει μονο τις αρνητικες και τις θετικες δυστυχως τις εχω κανει και αυτες αρνητικες.
Εχω απομακρυνει ολους μου τους φιλους,εχω βαλτωσει μεσα στην δουλεια μου η οποια ειναι και δικια μου χωρις να προσπαθω.
Πολλες φορες κλαιω χωρις λογο και οταν δεν κλαιω εχω ανεξηγητα νευρα σε σημειο να καιγεται το κεφαλι μου.
Ο υπνος ειναι πολυ λιγος και διαταραγμενος και στο ενδιαμεσο ξυπναω απο τα διαφορα ψυχοσωματικα προβλαματα που με ταλαιπορουν τα τελευταια τεσσερα χρονια.
Οταν με ρωτανε τι ειναι αυτο που θα με εκανε ευτυχισμενη δεν βρισκω κατι να πω περα απο το οτι θα ηθελα απλα να κοιμηθω χωρις να με ξυπνησει κανενας.
Ευχαριστω για το χρονο σας.
Πιστευετε οτι θα ηταν προτιμοτερο να μιλησω με καποιον ειδικο απο κοντα.
NAI NA VREIS KAPION NA MHLAS,EINAI POLU SUMANTIKO..VGALE OLAYTA POU EXEIS MESA S ETSI OPWS AKRIVWS EINAI…KAI GW TO IDIO SKOPEYW NA KANW…DEN EIMASTE OLOI OI ANTHRWPOI IDIOI,ALH EINAI PIO EUESTHITH KAI ALH PIO SKLIROI…SYGOYRA DEN EISAI MONH SOY,YPARXOYN TOSH POY PERNANE TO IDIO AKRIVWS K ALH PY PERNANE XEIROTERA K ALH KALHTERA…EMEIS FTIAXNOYME TH ZWH MAS..TA LEW GIA NA TA AKOYW KIOLAS….OSO THETIKOTERA THA SKEFTOYME TOSO THETIKOTERA THA MAS ERTHOYN TA PRAGMATA…EYXOMAI TA KALHTERA…
Μαρία γειά σου,καταλαβαινω πραγματικα πως νιωθεις εισαι σε μια φαση που πιστευεις πως δεν σε καταλαβαινει κανενας και θελεις τον χρονο σου την ψυχικη σου ηρεμια να ηρεμησεις απο ολα και να τα βαλεις σε μια ταξη!Σπουδαζα 4 χρονια σε νησι εδω στην Ελλαδα και ημουνα μεχρι το 3ο ετος μονη μου τελειως ομως η σχολη μου πολλη δυσκολη ταξιδια ενδιαμεσα για πρακτικη εκπαιδευση και ολα μου φαινοτανε τεραστια!Εκλαιγα συνεχεια οι γονεις μου μενανε μακρυα και οι 2 ανεργοι και δεν μπορουσανε να με βοηθησουνε ουτε και ψυχολογικα γιατι ποτε τους μεχρι και σημερα δεν με καταλαβαινουνε που ειμαι στο σπιτι μου και μαλωνουμε συνεχεια για το παραμικρο λεω την αποψη μου και παλι ειμαι λαθος,με ριχνει ψυχολογικα πολυ και νιωθω πραγματικα αχρηστη ενω εχω περασει ποσα που δεν ξερουν!!οπως σου ειπα στο 3ο ετος γνωρησα το αγορι μου ειμαστε 2χρονια μαζι και ειμαι πραγματικα ευτυχησμενη ειμαστε απο αποσταση και μου λειπει πολυ!!θελω να μιλησω σε καποιον πολλες φορες οταν δεν ειναι εδω, και να με καταλαβαινει αλλα δεν ειναι κανεις κι εγω δεν κοιμαμαι τα βραδια καθολου,προσποιουμαι πως ολα ειναι καλα, απο τοτε που ηρθα 1χρονο τωρα νιωθω κουρασμενη ενω δεν δουλευω ακομη,λογω οικονομικων ειμαστε χαλια και υπαρχουν ξεσπασματα απτους γονεις και δεν νιωθουν εγω πως ειμαι!και εισαι τυχερη που σε ρωτανε τι ειναι αυτο που σε κανει ευτυχησμενη γιατι ουτε αυτο μπορω να εχω την ερωτηση καν!οχι πως οι σκεψεις μου ειναι αρνητικες,αλλα δεν εχω καν σκεψεις,πριν φυγω για σπουδες δεν υπηρχανε αυτα δεν εχω συμπαρασταση πλεον καθολου και οι γονεις μου αναπολουν ταχρηματα που ξοδεψαν σε φροντηστηρια για να σπουδασω!!!περιεργα πραγματα δεν εχω ηρεμια και κλεινομαι συνεχεια στο δωματιο μου!πρεπει προσωπικα εσυ να αποδεχτεις αυτες τις αλλαγες στη ζωη σου γιατι ειναι καλο να υπαρχουν αλλαγες.Με ηρεμια μια ισορροποιημενη σταση ζωης να μην στεναχωριεσαι και να βγαινεις πολυ με φιλες σου να ξεσπας τα παραπονα σου δεν ειναι καλο να κραταμε μεσα μας πραγματα!εχεις την δικη σου δουλεια κι ολα θα πηγαινουν οπως εσυ θα προγραμματησεις!Ευχαριστω για τον χρονο σου!
Egw eimai 13 xronon. Eimai edw kai 1 xrono sthn Germania tous teleuteous 2 mines kathome sinexia monh mou sto domatio mou akouo mousiki kai kitao to tabani den eimai katholou kala apo ola ta simpomata dld 16 egw exw ta 13. Den thelo na niotho allo etsi (adinami). Twra exw kai problikata me tous gonis mou. Ti na kanw
kalh spera 8a y8ela thn shnmvoulisas se kati pou pernaw edw kai 3 mhnes kAI kati.loipon enw eimoun k eimai ena poly drastirio atomo kai eixa ena full programa pou ksekinage apo thn 7:30 to prwi kai polles fores eftane mexri thn 23:00 to vradi ta eferna volta olla poly kala.wspou mia mera epa8a yperkoposh peftodas katw me entona tremoula se olo mou to kormi san na eixa kriades.afto mou pire peripou ena mhna gia na syner8w kapws .alla aytos o mhnas emena logo oti eimai apo 5melhs oikogenia kai doulevw mono egw kai sths meres mas olla trexoun mou prosefere entono stress se olla kai idika gia thn ygeiA mou giati argousa na siner8w kai twra pou eimai stous treis mhnes meta apo to proto shmptoma yperkoposhs nomizw oti to stress mou exei vgalei psixosomatika.giati exw entonous ponokefalous sxedwn ka8hmerana edw kai mia evdomada.kai genikos niw8w to stomamou teleiws stegnw kai oti me pnigei o lemos mou kai shn ths allhs poles vores adynamia.ollo ayto me stresari perisotero na fantastite exw paei sxedwn se olous tou giatrous(kardiologo/mikroviologo/pnevmonologo/pa8ologo/)kai oles oi eksetaseis einai ka8ares alla agw akoma den exw shn er8ei teleiws kai ka8emera lew ante avrio 8a eimai kala kai paly tpt.eyxaristw pou me akousate kai sas parakalw an mporite na mou dwsete mia apantish.eyxaristw ektwn proterwn.
Γεια σας θελω να με βοηθεισετε για ενα προβλημα.Εχω ερωτευτει αλλα δεν μπωρω να το μοιραστω με κανεναν νοιοθω για πρωτη μου φορα τοο διαφορετηκα και δεν μπωρω να ανοιχτο σε κανεναν σας παρακαλω βοηθιτε με
Επισεις ξεχασα να σας πω οτι καθε βραδυ που βγενω με της φιλες μου αυτος ειναι εκει μεσα στο γηπεδο του ποδοσφαιρου και καμια φορα με κοιταει εντονα χθες ηταν με καποιους φιλους του και μας σιμαδευαν με το λεηζερ για πλακα με εναν φιλο του σας παρακαλω απαντηστε μου σιντομα!!! =(
Σας παρακαλω απαντηστε μου γρηγορα ειμαι χαλια!! 😦
Καλημερα…… Με λενε Ράνια κ ειμαι 24 χρονων….. Το 2010 περασα κριση πανικου αλλα πολυ εντονα….. Το 2011 ημουν μια χαρα….. κ ξαφνικα στα μεσα ιουνιου αρχισε να με ποναει το στομαχι μου [λογω παλινδρομησης.} κ φοβαμουν να φαω με αποτελεσμα απο 52 κιλα να ζυγιζω 47. Δν ηθελα να βγαινω απο το σπιτι, την μια γελουσα κ την αλλη εκλαιγα….. Εβλεπα το φαγητο κ νομιζα πως θα μου σταθει στον λαιμο….. Μολις παω να καταπιω με πιανει ταχυκαρδια κ τρεμουλα…… Με αποτελεσμα να μην τρωω….. Συν οτι μου εβαλαν ιδεες πως εχω καρκινο στο οισοφαγο κ αυτο με αποτελειωσε…… Κ κοντευω να τρελαθω…..
Καλημερα σας ονομαζομαι αγγελος και ειμαι 29 ετων.
Τον τελευταιο μηνα περναω μια παρα πολυ δυσκολη φαση νιωθω οτι ολος ο κοσμος με απορριπτει και πως ολοι με αγνοουν..νιωθω συνεχως πιεσμενος ειτε απο φιλους ειτε απο το συγγενικο μου περιβαλλον.Μενω σε μια περιοχη οπου δεν εχω κανεναν ανθρωπο που θα μπορεσω να βγω και να μιλησω και αυτο με ενοχλει παρα πολυ.Μου εχει περασει απο το μυαλο και η σκεψη του να αφησω τον κοσμο αυτο αλλα ειναι απλα σαν αναλαμπη..δεν ξερω νιωθω μονος παρα πολυ μονος και εχω συνεχεια μια θλιψη μεσα μου.Δεν ξερω τι να κανω γι’αυτο και απευθηνθηκα σε σας..
Καλησπέρα.Με λένε Βασίλη είμαι 20 ετών και είμαι φοιτητής .Απο την εφηβεία μου μέχρι τώρα παρατηρώ μια τάση καταθλίψεις.Ενώ έχω πόλους γνωστούς και κολλητούς φίλους δεν μου αρέσει να βγαίνω με αυτούς, κάποιες φόρες. Συνήθως όσους καινούργιους φίλους κάνω μετά από μια περίοδο αρχίζω και του βαριέμαι ,χάνω επαφή μαζι τους, αν πάω για καφέ με την παρέα μου θα νιώθω άβολα βλέποντας τους τριγύρω μου τους άλλους και συγκρίνοντας τους με την παρέα μου κι εμενα .ολοι οι φίλοι μου, γενικά είναι μια χαρά παιδιά άλλα εγώ νιώθω έτσι και δεν ξέρω τον λόγο. Εξωτερικά είμαι κοινωνικός έχω χιούμορ(γενικα ειμαι ευχάριστος ), και με αυτοπεποιθηση,ενω εσωτερικα μου είμαι ενα «ΤΟ ΑΚΡΩς ΑΝΤΙΘΕΤΟ » ΑΠΟ μικρός έτσι ένιωθα όταν ειμουν με την οικογενεια είτε με την ταξη μ σε κάποια εκδρομή ετσι αισθανόμουν και ακόμα το αισθάνομαι μερικές φόρες.Έχω κάνει 5 σχέσεις στην ζωή μ που η μεγαλύτερη κράτησε μέχρι 3 μήνες.Μέτα από κάποιο χρονικό διάστημα βαριόμουνα που ήμουν στην σχέσει αυτή και μετάνιωνα που την είχα αρχίσει.Όταν βγαίναμε έξω με την κοπέλα μου δεν αισθανόμουν καλά μαζί της χωρις να εχει κανει κατι αυτη .Όταν καθόμασταν σε μια παρέα είχα τον φόβο πως θα πει βλακεία και τα λοιπά.Θελω να μένω μόνος μου και μετά νιώθω ασχημα Όλα αυτά δεν τα έχω πει πουθενά σε κανεναν και ουτε νομιζω πως θα τα πωω….ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ;; {έχω ακόμα ενα μικρο ελάττωμα τα ορθογραφικά}
Γεια σας..αποφασισα να σας γραψω γιατι δε ξερω τι εχω πια..εδω και 3 χρονια ειμαι σε σχεση τωρα ειμαι 18 χρονων η σχεση μου ξεκινησε πολυ απλα σαν ολες τις προηγουμενες δε πιστευα σε ερωτες με τον καιρο με το παιδι ερωτευομασταν παραφορα ωσπου απο τους 8 μηνες και μετα τα πρααγματα γινοντουσαν περιεργα μεχρι κ τρομακτικα…δε τον αφηνα να μιλαει με κοπελες ουτε αυτος με αφηνε για να μη πολυλογω εξαφανιστημε απο γνωστους και φιλους και ζουσαμε καλες αλλα και κακες στιγμες δυστυχως ζηλευαμε απιστευτα και αντιδρουσαμε διαφορετικα αυτπς με ακουμπουσε…γιατι δε μπορουσε να το ελενχει και εγω τον κατεστρεφα ψυχολογικα και μετα κλαιγαμε αγγαλια κ υποσχομασταν οτι δε θα το ξανακανουμε και αυτο γινεται μεχρι και σημερα δε ξερω δε εχω ορεξη να βγαινω με τις φιλες μ εχω τασεις αυτοκτονιας τη μια μερα ειμαι τελεοα και την αλλη σκοτωνω ανθρωπο δε ξερω αν φταιει η σχεση μας εγω δε αντεχω μακρια του τρελενομαο αλλα δε μπορω να μου φερεται σαν να ειμαι ιδιοκτησια του αλλα εχει και αυτο το γουστο του τον αγαπω ππλυ και τωρα φευγω γοα σπουδες και εχουμε τρελαθει δε ξερω εχω χασει τον ευατο μου δε μπορω αλλο πειτε μου τι εχωωω…ευχαριστω
περνα ω ακριβως τα ιδια δεν ξες πως σε καλαβαινω 😦
γεια σας 8α ξ8ελα να σας πω για το δικο μου το προβλημα. πηγα και εκανα ε3ετασεις για hiv και hcv μετα απο 7,5 μηνες σε3ουαλικης επαφης. βγηκαν φυσικα αρνητικες αλλα εγω ακομα αγχωνομαι. φυσικα οταν πηγα στον γιατρο και του το ειπα μονο π δεν με διαολοστειλε ο αν8ρωπος και μου ειπε οτι δεν υπαρχει καμια περιπτωση και αν εχω τετοιες εμμονες να παω σε ψυχολογο…τι μπορω να κανω για να μ φυγει η ιδεα?. ειμαι 20 χρονων και οπως μου λενε οι κοντινοι μου αφου ειμαι υγειης ειναι κριμα να σκεφτομαι τετοια και πρεπει να συνεχισω την ζωη μου…
Γεια σας με λενε νεφελη και ειμαι 15. Εδω και 2-3 μηνες η διαθεση μου εχει αλλαξει τελειως. Δεν θελω να βγαινω απ το σπιτι ή να βλεπω τους φιλους . Ειναι πολλες μερες που μισω τους παντες. Εχω ξεσπασματα νευρων και κλαιω χωρις λογο… σκεφτομαι σχεδον καθε βραδυ οτι απο μερα σε μερα μπορει να πεθανω εγω ή καποιος απο τους δικους μου..
EXO OLATA PARAPANO SIMPTOMATA KE AYTES TIS MERES SKEFTOME SINEXIA THN PITANOTITA NA VALO TELOS STI ZOI MOY .IME 40 XRONON , IME PANTREMENI KE EXO 3 PEDIA .KSERO OTI EXO KATATLIPSI EDO KE XRONIA APO GIATRO.STO PARELTON EXO KANI APOPIRA AYTOKTONIAS ,PRIN 18 XRONIA .TO MONO POY ME KRATA PROSTOMPARON INE I SKEPSI GIA TA PEDIA MOY KE OMOS TI NA TIN KANOYN MIA AXRISTI MITERA.DEN KSERO POY NA VRO VOITIA .DISTIXOS DEN EXO KE LEFTA GIA NA PAO SE ENA IDIKO KE DEN EXI KE STO NOSOKOMIO TETIO GIATRO .DEN VLEPO KANENA TROPO GIA NA BGO APO AVTI TI KATASTASI.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ.ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ 19 ΧΡΟΝΩΝ.ΠΕΡΝΑΩ ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 10 ΕΤΩΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΟΥ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ.ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΚΕ ΜΕ ΜΙΖΩΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΚΕ ΜΕ ΑΓΧΩΔΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΩ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ.ΕΧΩ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΒΓΑΖΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΕΚΕΙ.ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΧΩΡΗΣΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ.ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΠΛΗΓΩΝΟΜΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΕΙΔΙΚΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ.ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΑ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ(ΤΟΤΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΝΑΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ)ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 24,ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΗΜΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚΛΑΙΓΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΕΒΓΑΙΝΑ ΣΕ ΚΟΣΜΟ ΕΝΙΩΘΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΔΥΝΑΤΑ ΕΝΙΩΘΑ ΑΒΟΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΥΡΝΑΩ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ.ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΟΝΟ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΥΓΑΔΙΖΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 27 ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΓΙΝΑ ΕΓΩ ΣΑΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΑΓΕΙΡΕΥΩ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΩ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΠΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ.ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΜΕ ΕΠΑΙΡΝΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΒΓΑΙΝΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΕ.ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ.ΟΤΑΝ ΚΑΥΓΑΔΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΕΒΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΡΙΖΩ,ΤΣΙΡΙΖΩ ΧΤΥΠΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,ΠΕΤΑΩ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ ΤΟ ΚΛΕΙΝΩ ΣΤΗΝ ΜΟΥΡΗ.ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΙΣΩ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΠΑΘΩ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ.ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΠΕΣΑΝ ΠΑΝΩ ΜΟΥ.ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΩ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ..ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΜΕΛΛΟΝ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ..
eimai efivi kai ime eortevmeni me ena trgodisit ton eroteftika otn ton ida pao koda m lipi apistefta kai sinexai kleo kai den exw oreksi gia to to ksero oti se merikous pou ine megliteri ilika to theroun kati gelio kai astio ala emna me ponai pou dne boro na ime dipla tou (einai elinas trgoudisit koda sitn ilikaa m)
Είμαι 18 ετών όταν πήγαινα σχολειό δεν διάβαζα δεν έχω ενδιαφέρον για τίποτα δεν κοιμάμαι τα βράδια αν κοιμηθώ δεν βλέπω όνειρα και γι`αυτό ξυπνάω νωρίς δεν πολύ ενδιαφέρομαι για να έχω κοπέλα και γενικά δεν πολύ έχω όρεξη για τίποτα αυτό , είναι λίγο ψυχοφθόρο και δεν μου αρέσει άλλα δεν ξέρω και πως να το αντιμετωπίσω . Τι να κάνω ? Αν και όλοι μου λένε να πάω φαντάρος μπορεί να μου περάσει και να βρω τι θέλω να κάνω.
Kalhspera onomazomai xrhstos eimai 25 kai ola arxisan prin polla xronia.apo ta 16 m empleksa me ta elafria narkwtika logw pareas xwris kanenan logw kathara gia magkia.ekana tin proti m sxesi ekeinh thn xronia kai krathse 4 xronia kai o logos poy teleiwse einai oti emathe gia mena apo dithen filous m to ti kapno foumaro .eixa mpleksei asxima dn lew alla iksera oti tha tin xasw an tis to pw. Na min polylogo ola teleiwsan tin mera poy efeyge foititria pou eno eixame sunanthsh ego eixa mpleksimata me tin astinomia k dn mporesa na pao. Apo ekeino to brady k meta empleksa akoma xeirotera eixa ola ta symptomata k gnoriza oti katastrefo ton eayto m. Prospathousa omws na ftiakso tin zwh m douleya kanonika apla ta bradya gimomouna allos anthropos. Eixa para poli entoni seksoualiki zwh omws meta apo ayto mipos k ksexasw alla ayyto dn egine pote. Apla plhgwsa polles gynaikes panw sthn frikh m. Molis arxisa k siniditopoiusa ti kanw prospathisa sta 22 na ksekopso gt tha katastrefomoum me apotelesma na min ta katafero k na kleisto ston eayto m na xatho apo olous kai na zw monos koitontas mono tin douleia m . 2 xronia frikhs k monaksias paro ola ayta omws pira tin oristiki apofasi na allakso k exo edw k 5 mhnes pou eimai katharos.dn blepo kamia diafora omws akoma sta sunaisthimata m. Ayto pou thelw na matho apla einai an mporw na ta katafero monos gt dn einai kai liga ta lefta pou xreiazontai oi psuxologoi k dn m trexoun apo ta mpatzakia .eyxaristo gia ton xrono sas kai gia thn eykairia pou mporw na to moirasto me kapoion. Perimeno mia apantisi.
Σε νιωθω ολους τοσο πολυ!Ειμαι 21 ετων και απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου διεφερα απο τους υπολυπους,παντα ειχα μια θλυψη στα ματια..σκευτομουν λιγο διαφορετικα ημουν πολυ ευαιστιττη και υπερβολακα φοβιτσιαρα..εχω περασει δυσκολα παιδικα χρονια και αυτο με εκανε ακομα πιο ευαλοτει!ξεκινησα να παθενω κρισης πανικου πριν δυο χρονια αν κ οταν σκεφτομαι τα παιδικα μου χρονιαπιστευω οτι απο τοτε το παθενα απλα δεν ηξερα τι ηταν..το καλοκαιρι του 2014 ειχα φυγει για δουλεια και τα ειχα ξεχασει ολαα αυτα..τον οκτωμβρη ολο αυτο μου ηρθε μαζεμενω!ξερω οτι εχω καταθληψη εδω κ 4 μηνες,ειναι ενα απεσιο συναισθημ. που δεν λεει να φυγει..δεν βγαινω εξω ολη μερα ξαπλωνω δεν τρωω με αποτελεσμα να εχω αδυνατηση πολυ δεν θελω να μηλαω κ να βλεπω κανεναν,νομιζω πως αν βγω εξω απο το αγχος μου θα κανω εμετο κ θαγινω ρεζιλι!απο την οικογενεια μου κ απο τους φιλους ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ..δεν θελουν να πιστεψουν οτι εχω καταθληψη..τους «φωναζω» να με βοηθησουν με ολη την δυναμη της ψυχης μου γιατι κοβτεβω να τρελαθω κ κανεις δεν μου δινει σημασια..υπαρχει καποιος που με νιωθει;;;
τον τελευταιο μηνα ειμαι σκατα. συνεχεια κλαιω και αγχωνομαι παρα πολυ με τα διαγωνισμα, αν και παλια δεν ημουν ετσι. δεν ξερω τι να κανω πιαα!! ενα ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ μου προσωπο φευγει και ξερω οτι θα μεινω μονος/μονη μου! σκεφτομαι την καθημερινοτητα μου μετα αφου φυγει το αγαπημενο μου προσωπο και κοντευω να τρελαθω! δεν μπορω αλλο πια.
Geia sas me lene Dhmhtrh Kai eimai 14 xronvn nimizv exv simpntoma kata8licis,diladi arnitikes skecis,aujimeno anxos Kai klinome ston eauto mou.
Gia na to jexasv paizv kanena game sto PC p.x(lol,mortal kombat).
An mporouse kapoios na mou pei Kati na estan8o kalitera na to chekarv sto e-mail mou.
Euxaristv anipomonv Gia tis apantisis
Γεια σας με λένε Βικτώρια και είμαι 19 χρονών. Συνέβησαν πολλά πράγματα στην ζωή μου, τα οποία με ωρίμασαν πολύ και νιώθω πολύ μεγαλύτερη απ’ότι είμαι. Έχασα πολλά χρόνια απο την ζωή μου παλεύοντας με κάτι που μου συνέβη. Λέω να μην αρχίσω να γράφω γι’αυτό γιατί το κείμενό μου θα γίνει πολύ μεγάλο και βαρετό.
Είχα στερηθεί πολλά, κουράστηκα από την ζωή που έκανα και άρχισα να αλλάζω την ζωή μου κάνοντας πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Χαιρόμουν πραγματικά για το ότι καινούριο έκανα, άρχισα να τρέχω και προσπαθούσα να αναπληρώσω όσα έχασα. Αλλά παρατήρησα πως ότι και να κάνω δεν ένιωθα πλήρης, πολλές φορές σαν να προσποιούμουν συναισθήματα τα οποία δεν ένιωθα μέσα μου. Νιώθω πως τίποτα δεν μπορεί να με γεμίσει με συναισθήματα αληθινά, έχω χάσει το ενδιαφέρον που είχα για πολλές ασχολίες.
Επίσης έχω χάσει την ευαισθησία μου, έχω καιρό να κλάψω να ξεσπάσω παρόλο που θέλω αλλά τίποτα δεν με συγκινεί. Τίποτα πλέον δεν με σοκάρει και οτιδήποτε συμβαίνει είμαι σε μια κατάσταση αδιαφορίας. Νιώθω ψυχολογική κούραση και ένα κενό μέσα μου. Σαν ζωντανή νεκρή παρόλα αυτά κανένας δεν το βλέπει γιατί πάντα χαμογελάω και δείχνω δυνατή και αισιόδοξη. Είμαι αλλά έχω κουραστεί, αλλά δεν το βάζω κάτω. Απλά θέλω να βρω γιατί νιώθω σαν να μην νιώθω τίποτα? Είναι κάποιο είδος κατάθλιψης? Τι πρέπει να κάνω για να αρχίσω να νιώθω συναισθήματα?
ΓΕΙΑ ΣΑΣ!ΜΕ ΛΕΝΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ 28 ΧΡΟΝΩΝ.ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΤΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΕ ΕΝΑ FORUM ΚΑΘΩΣ Η ΟΠΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΝΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΒΑΣΣΑΝΙΖΕΙ.
ΕΙΜΑΙ ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΕΝΤΟΝΟ ΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΧΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΩΣ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ.ΕΝΩ ΒΛΕΠΩ ΠΟΣΟ ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΙΣΩΣ ΓΙΝΟΜΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΙΣΩ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΕ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΟΛΟΙ.ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΤΟΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΜΑΙ ΣΕ ΕΝΤΟΝΑ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ. Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΗΦΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΕΝΑΝ ΝΑΥΤΙΚΟ ΕΠΤΑ ΜΗΝΕΣ ΑΝΕΧΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΤΟΝΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΧΩΡΗΣΑΜΕ ΜΕ ΑΣΧΗΜΟ ΤΡΟΠΟ ΕΝΩ ΜΟΥ ΕΤΑΖΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ Τ ΑΣΤΡΑ Κ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΣΕ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΤΡΩΩ ΕΝΙΩΘΑ ΠΩΣ ΤΠΤ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΟ ΧΩ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ.ΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΕΧΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 8 ΜΗΝΕΣ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΟΜΟΡΦΑ ΟΜΩΣ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΦΤΑΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΖΟΥΣΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟ ΟΙΚΟΓΕΝ.ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΚΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΕΣΗ ΠΑΝΩ ΤΟΥ(ΟΡΚΩΤΟΣ ΛΟΓΙΣΤΗΣ).ΕΔΩ ΚΑΙ 1,5 ΧΡΟΝΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΟΠΟΥ ΕΝΩ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ.ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΤΟΝ ΦΕΡΩ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΟΝ ΑΠΕΛΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΜΗΝΕΣ ΥΣΤΕΡΑ ΠΑΟ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.ΟΣΕΣ ΦΟΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΛΩΣΕΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΥ ΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΔΕ Θ ΑΝΤΕΞΩ Γ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΠΩΣ ΘΑ ΧΑΣΩ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΧςΣΗ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΜΩΣ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ.
ΑΓΧΟΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ.ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΒΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ?
geia sas me lene maria kai eimai 32 xronon…edw kai peripou 3 xronia exw mia sxesh pou omws den htan pote statherh gt panta autos gurnouse sthn prohn tou kai meta pali se mena kai ton sugxorousa opws kai h prohn tou to idio…twra xwrisame gia trith fora kai exw xash ta muala mou den koimami den trw den mporw na hremhsw…eksetias tou exw meinei kai xwris filous exw metakomisei se allh polh den mporw na ginw kala oso kai na prospathisw…skeftomoun na paw se psixologo…den kserw an tha me kanei kalutera omws…niwthw oti tzampa zw apla…
Μαρία.να πας σε κάποιον ψυχολόγο,για να σε βοηθήσει.θα σου πει πράγματα ,και διαφορετικούς τρόπους σκιέψης,που θα μείνεις αφωνη,πως δεν τα είχες σκεφτεί εσύ!!!!!
Τόσο απλά πράγματα,που μπορεί όμως να σου αλλάξουν τον τρόπο σκέψης.
Υπάρχουν και τα κέντρα ψυχικής υγείας ενηλικων
Καλή συνεχεια
Μαρία το κενό που αισθάνεσαι είναι ίδιο για όλους μας είτε είμαστε μόνοι ή με παρέα, είτε παριστάνουμε τους ευτυχισμένους. Μην στηρίζεις τη ζωή σου σε έναν άνθρωπο, δεν τον έχεις ανάγκη. Την ηρεμία που ψάχνεις μπορείς να τη βρεις μέσα σου. Δε χρειάζεσαι ειδικούς αν και δε βλάπτει να δοκιμάσεις αν αυτό αισθάνεσαι ότι θα σε βοηθήσει. Θα σου πρότεινα να απελευθερώσεις το μυαλό σου από τη φυλακή που το έχεις κλείσει και θα δεις ότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχεις ανάγκη. ‘Ενας άμεσος τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να πειραματιστείς με ψυχεδελικές. Και να θυμάσαι, «Δεν είναι δείγμα υγείας να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία.» Jiddu Krishnamurti.
Geia sas me lene Renia kai eimai 32 xronwn.To provlima mou einai oti exw katathlipsi .To exw xronia afto to provlima alla twra exei sovarepsei.Den kserw pou na ksekinisw.Einai tosa polla afta pou niwthw .Niwthw oti to mialo mou tha me trellanei.Thimamai pragmata pou eixa kanei pou imoun mikri kai niwthw ntropi kai polles tipseis.eidika twra pou exw ginei mitera.Skeftome sinexeia arnitika gia olous kai ola.Niwthw oti oloi theloun oloi na me vlapsoun kai kleinomai sinexeia ston eafto mou.exw npolles fovies kai anasfaleies gia ta panta.Kai sinexeia skeftomai kai paranow kai klaiw .den kserw ti na kanw allo.exw kourastei na niwthw sinexeia etsi kai na min mporw na to elegksw olo afto. Mexri kai gia ton antra mou eftasa sto simeio na niwthw oti den prepei na me agapa giati einai ipervolika kalos gia emena.aftos einai kalos anthrwpos kai agnos enw egw oxi.kai den mporw na xarw tin agapi mas.mexri kai sto mwro mou pou to latrevw ,niwthw ntropi apenanti tou.Pragmatika den kserw ti na kanw.Kserw oti se afto ton kosmo iparxoun poli pio sovara provlimata.Den ftaiw pou niwthw etsi kai pou kouvalw mesa mou ola afta.Eimai poli arnitikos anthrwpos kai anasfalis kai olo afto me katastrefei .Voitheiste me sas parakalw .Efxaristw
Ρένια.το όλο κλειδί για σένα,το ειπες προς το τέλος .ΑΝΑΣΦΆΛΕΙΑ. κοιτά να βρεις ποτέ,και από ποιους σου δημιουργήθηκε αυτό.Κάποτε ήμουν 127 kg,τώρα 90 .φαντάζεσαι ΑΝΑΣΦΆΛΕΙΑ?????παρόλαυτά αυτό μου άφησε σημάδια …και τώρα ψαχνομαι!!!! Είμαι πολύ μεγαλύτερος από σένα,και σε πληροφορω ότι πολλές φορές ,ευγνομωνω την ζωή ,που έχω δίπλα μου κάποιον άνθρωπο που με αγαπά,γνωρίζοντας τα προβλήματα μου!!!!!!
Καλή συνέχεια,και υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγιεινής ενηλίκων,για να πας να μιλησεις
Γεια σας, ειμαι η αθανασια ειμαι 15 και θελω να σας πω καποια πραγματα, και αν μπορειτε να μου πειτε τι θα μπορουσα ν ακανω, και αν σας φαινεται για καταθλιψη
Οι γονεις μου δεν μενουν μαζι ειναι ενα πραγμα σααν χωρισμενοι μονο που δεν εχουν παρει διαζυγιο…οταν πηγαινω το καλοκαιρι στην μανα μου, παντα τσακωνομαστε και με »προσβαλλει» λεγοντας μου πως πρεπει να ειμαι μαζι της(γιατι εγω κατοικω με τον μπαμπα μου) και πως ολα τα κοριτσακια μενουν μαζι με τις μαμαδες και πως θα το μετανιωσω καποια μερα ολο αυτο , αλλα θα ειναι πολυ αργα.συνεχως αυτο μου λεει, ξερω καθε φορα που τσακωνομαστε τις ατακες τις…μετα εγω αρχισα να μεγαλωνω και της ελεγα και εγω πραγματα που ισως την στεναχωρουσαν…και οταν της ελεγα να μου ζητησει συγγνωμη μου ελεγε »σαν δεν ντρεπεσαι;» ε και εγω πηγαινα στο δωματιο μου και εκλαιγα και ελεγα πως θελω να πεθανω και πως αν δεν θα ζουσα θα ηταν καλυτερομετανιωνω αυτα που λεω γιατι αγαπαω την ζωη μου και δεν θα ηθελα να πεθανω..επισης..μερικες φορες κοιταω τα αλλα παιδια που ειναι μαζι με τους γονεις τους,με τις μαμαδες τους και ειναι τοσο ευτυχισμενοι…και μου ερχονται παλι τα κλαμματα..επισης μερικες φορες σκεφτομαι οτι δεν θελω να αρρωστησω ποτε στο μελλον σοβαρα(πχ καρκινο η κατι τετοιιο)ωστε να μου προκαλεσει θανατο…γιατι εγω θελω να ζω θελω να κανω κατι σπουδαιο στην ζωη μου, και θελω να συμπεριφοερομαι ομορφα στα παιδια μου…οχι οπως μου συμπεριφερεται η μανα μου σε εμενα.αν και ξερω πως μαγαπαει…με βαζει σε σκεψεις με ολα αυτα που μου λεει..δεν μιαλω σε κανεναν γι αυτο ολα τα περναω μονη μου.αλλα δεν θα ελεγα πως εχω καλαθλιψη αφου θελω να βγαινω εξω να ξεσκασω αλλα ενω ειμαι εξω δεν εχω ορεξη να κανω κατι…θελω απλα να καθομαι
Γεια σας με λένε Λυδία και το τελευταίο διάστημα ίσως και ένα μεγάλο διάστημα βασικά είναι λίγες οι φορές μου θα χαίρομαι και θα βγαίνω και θα νιώθω καλά. Μετά ξανά κλεινομαι στον εαυτό μου και νιώθω ότι δεν θέλω να επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους προτιμώ να κάθομαι σπίτι και μου είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθω στις δραστηριότητες της καθημερινότητας μου και σε αυτά που πρέπει να κάνω. Θέλω να αλλάξει αλλά δεν ξέρω πως
Γεια σας Με λενε Μαρια και ειμαι 18 χρονων. Η ζωη μου εχει χαρισει πολυ εμπειρια ευτυχως απο δικες μου καταστασεις και απο των κοντινων μου. πιστευω πως το μονο που πρεπει να εχω σε αυτον τον κοσμο ειναι η αγαπη και τυχαινει να ειμαι πολυ ερωτευμενη με το αγορι μου. εχουμε δυο μιση χρονια σχεση συνολικα συν ενας χρονος που ειχαμε χωρισει. εγω το ειχα κανει και το μετανιωνω τωρα γιατι εχει αλλαξει πολυ και υπεφερε απο τον χωρισμο. εχει πια δοξα και χρημα και οι δουλειες του πανε καλα χαιρομαι για αυτον και τον στηριζω αυτο δεν του φτανει ομως και η αλλαζονεια του δεν εχει ορια. με βγαζει στην απ’εξω και δεν εχουμε πια ονειρα μαζι. γενικα ομως νιωθω πολυ χαλια και αυτο ειναι που με κανει ακομα χειροτερα. η μαμα μου ειναι παντρεμενη με εναν αγριο και πολυ κακο ανθρωπο ο μπαμπας μου εχει πεθανει και δεν τον εχω γνωρισει ποτε γιατι δεν ηθελε. η μαμα μου δεν ειναι πολυ καλα στα μυαλα της ειναι σε εναν δικο της κοσμο. εχω και μικρα αδερφια που ειναι πολυ σπαστικα και κακομαθημενα. δεν εχω οικονομικη ανεση και μενω με τη μαμα μου και τον πατριο μου καθως αυτος με βριζει και μου φαιρεται ασχημα. ειμαι πολυ δυσκολα και καμια φορα σκεφτομαι οτι ισως καλυτερα εινια να σταματησω να ζω. ισως να μην ειναι και το πιο τελειο πραγμα να γραφω ενα τετοιο κατεβατο στο ιντερνετ αλλα να παω στον ψυχολο δεν μπορω αυτη τη στιγμη και ηθελα πολυ καπου να τα πω. νομιζω πως αρχιζω και τα χανω.. Σας ευχαριστω πολυ αν με απαντησετε περιμενω πολυ!
νομιζω.χρειαζομαι.βοηθεια.τον.τελευυταιο.καιρο.αυτο.το.καλοκαιρι.πο.περασα.απομονοθηκα.στον.εαυτο.μου.δεν.ειχα.ορεξη.να.βγω.νιωθω.συνεχεια.εξαντλημενη.νιωθω.οτι.κανεις.δεν.με.καταλαβαινει.πριν.απο.ενα.χρονο.ημουν.γεματη.ζωντανια.ειχα.ορεξη.να.κανω.τα.παντα.αγαπουσα.τους.παντες.ενω.τωρα.εχω.αρχισει.να.ενοχλουμε.απο.της.συμπεριφορες.τον.αλλον.συνεχεια.μαλωνω.με.την.μαμα.μου.και.συναιχεια.κοιταζομαι.στον.καθρευτη.αρχιζω.να.κλεω.με.τις.ορες.καθε.βραδυ.ξυπναω.τα.χαραματα.και.δεν.με.παινει.ο.υπνος.συνεχεια.σκευτομαι.ποιος.ειναι.ο.καλυτερος.τροπος.να.παιθανω.αυτα.ειναι.τα.μισα.απο.αυτα.που.σας.γραφω.πειτε.μου.την.γνωμη.σας.πρεπει.να.παω.σε.ειδικοο
και.ειμαι.14.χρονων
Σκέφτομαι να αυτοκτονήσω δεν.αντέχω αλλο
Καλημερα Αθανασια !!! Δεν μπορω να σου δωσω συμβουλες πως θα λυσεις αυτα που νοιωθεις αλλα μπορω να σου πω οτι μπορεις να ξεκινησεις γυμανστικη να βγαζεις ολη την ενταση που εχεις με αυτα που σου συμβαινουν κ μεχρι το καλοκαιρι θα εισαι φετες 🙂 , ειδες κ εγω πιο κατω πως νοιωθω αλλα πρεπει να χαρουμε την ζωη μας, μια ειναι κ ας μην την χαραμισουμε θα πρεπει να παλευουμε κ να την περναμε οσο πιο ομορφα γινεται, κ πανω απο ολα ανηκει σε εμας κ δεν την χαριζουμε σε κανεναν! :)))
Καλημερα, ονομαζομαι Κωστας ειμαι 35 κ δεν ξερω τι ειναι αυτο που μου συμβαινει! Εδω κ κανα μηνα ημουν σε εναν χωρο συναντησεις στην δουλεια κ ενοιωθα πολυ αβολα ηθελα να φυγω αλλα πιεζα τον εαυτο μου να μεινω κ απο εκεινη την μερα εχω ταχυκαρδια να μην μπορω να κατσω σε ηρεμια εαν βρισκομαι με ξενο κοσμο η με γνωστους, να με πιανει τρεμουλο καμια φορα κ εντονο, εχω τα συμπτωματα του υπνου ξυπναω νωρις το πρωι αλλα μπορω να πω οτι οι ωρες που κοιμαμαι ειναι συνηθως 8, ειναι ισως οτι το τελευταιο διαστημα δουλευω 12 κ 13 ωρες την ημερα , αλλα το εχω ξαναπερασει να δουλευω τοσες ωρες κ απλα ειχα μονο κουραση! Τελος παντων ολα αυτα μου προκαλουν σκεψεις να μην θελω να δω γνωστους γιατι δεν θελω να με ρωτανε απλα το τι κανεις? Εκει σκεφτομαι θα καταρευσω , οποτε αποφευγω αυτο το διαστημα να παω οπου με καλουν δεν μπορω να κατσω κιολας κ σε ενα τραπεζι να φαω θα με πιασει τρεμουλο κ θα νοιωθω τρελαμενος! Νοιωθω καλα εαν δεν δουλευω καποια μερα κ παω για τρεξιμο κ περασω την ημερα μου χαλαρα, με ενα περπατημα με το να χαζεψω βιτρινες κ να ειμαι με πολυ κοντινους φιλους που τους εχω πει το θεμα μου, αυτα! Ευχομαι σε ολη την παρεα εδω καλη δυναμη κ με χαμογελο κ θεληση για ζωη να το ξεπερασουμε! Κ αυτο που εχω καταλαβει επισης οτι πρεπει να μιλαμε για το προβλημα μας για να βοηθησουμε κ αλλους που το περνανε! Η ζωη ειναι μια κ δυστυχως δεν πρεπει να την αφηνουμε να περναει ετσι !!!
γεια σας! με λενε σασα καιι την φλη μου κατια! ειμαστε 17 χρονον! φετος δινουμε παννεληνιες! η φιλη μου η κατια ειναι η μιση μου η καρδια! την αγαπω! παντα ειμαστε μαζι στα ευκολα και στα δυσκολα! τον τελευταιο εναμιση χρονο εχει χασει 4 ατομα. τον πατερα της την θεια της και δυο παππουδες τησ! τον εναν σημερα! ειναι πολυ δυνατη και το εχει αποδηξει! μετα απο το σημερινο ανυσηχω ιδιαιτερα! τι να κανω? δεν θελω να παθει κατι! δν ειναι σε καταθληψη αλλα φοβαμαι μην πεσει! δεν εχει την οικονομικη δυνατοτητα να παει σε ψυχολογο! τι να κανω βοηθειστε με σας παρακαλω..την στιρηζω παντα την κανω να χαμογελαει! αλλα μου φαινεται πως μαζευτηκαν παρα πολλα! τι να κανω? πως θα καταλαβω αν εχει κατι? αν μπορει ας με βοηθησει καποιος που να ξερει! ευχαριστω.
μπορειτε να μου απαντησετε εδω εαν γινεται..
Γεια σας είμαι η Αναστασία είμαι 14 ετών και θα ήθελα τη γνώμη σας για κάτι. Εδώ και αρκετό καιρό δεν αισθάνομαι καλά και αποφάσισα να κάνω ένα τεστ κατάθλιψης και ναι έχω όλα τα συμπτώματα η οικογένεια μου δεν έχει καταλάβει τίποτα, έχω σταματήσει και το σχολείο τι να κάνω να τους το πω και πως θα καταπολεμήσω τη κατάθλιψη???
Γεια σας ειμαι 20 χρόνων και εχω μια σχεση. Είμαστε σχεδόν 3 χρόνια μαζι αλλα τους τελευταίους 9 μήνες είμαστε σε σχεση εξ αποστάσεως διότι εγω σπουδάζω στο εξωτερικό και αυτός γύρισε να κανει το στρατό. Όλους τους μήνες μου ηταν πολυ δύσκολο αλλα παντα έβρισκα την άκρη, αλλα τον τελευταίο μηνα εχω πιάσει δουλειά εδω στην Αγγλία πραγμα πολυ δύσκολο και με πολυ στρες διότι ειμαι ολομόναχη εδω και το αγόρι μου δεν ξερει αν θέλει να ξαναέρθει Αγγλία.. Απο τοτε συν το θέμα με το αγόρι μου και την απόφαση του, συν την δουλειά, συν το οτι έπρεπε να μετακομοισω σε μικρό διάστημα συν το οτι ειχα πολλές εργασίες για το κολέγιο μου. Εχω στρεσαριστει παρα πολυ και όποτε γίνει κατι πολυ μικρό δεν μπορώ να αναπνεύσω και πονάω πολυ στο στήθος. Ορισμένες φορες νιωθω οτι θα πάθω καρδιακή προσβολή και δεν ξερω αν ειναι ψυχολογικό ή αν οντως εχω κατι.. Φοβάμαι πολυ για τον εαυτό μου. Νομίζω γενικα πως τα χάνω.. Κανω και λεω πραγματα που ποτε δεν θα έκανα.. Εχω γίνει επιθετική και εχω αρχίσει να μιλαω πολυ άσχημα… Κλαίω με το παραμικρό χωρίς λόγο.. Και όποτε αγχώνομαι τρέμει ολο μου το σώμα στους χτύπους της καρδιάς μου.. Τι μπορεί να εχω;;
γεια σας παιδια ειμαι ο στελιος και ειμαι 15 χρονών εχουν γινη διαφορα μεχρι τωρα και θελω να μοιραστώ μαζι σας αυτο το συνβαντων τελευταιο 1 χρονο μου αρεσε μια κοπελα στην ιδια ηλικια με εμενα ομος αυτη τα ειχε με των κολλητο μου και καναμε πολυ παρεα με αυτην την κοπελα τελος παντον εμενα οσο περνουμσε ο καιρος μου αρεσε περισσότερο και καποια μερα το εμαθε ο κολλητο μου και εχασα ολους τους φιλους μου και ημουν σπιτι ολοι μερα μετα απο λιγο καιρο εκανα καινουριους φιλους και εβγενα εξω κανονικα οπως παλια και δεν ταιριάξαμε με τους καινουργιους φιλους και σπασαμε γιατι ημουν ολοι μερα μεσα στα νευρα και την συγχυση και γενικα δεν ηθελα να βγενο απο το σπιτι αλλοτε ερτωγα παρα πολυ αλλοτε δεν ετρωγα καθολου ολοι μερα μεσα στα νευρα ειμουν αλλα δεν ειναι μονο αυτο μπορει μια μερα να κοιμομουν απο τις δεκα και την αλι να μην κοιμομουν καθολου ολο αυτο γινοταν για πολλους μηνες περιπου 7 και γνωρισακαινουργιους φιλους και με αυτους δεν θελω να βγαινουμε καθόλου ολοι μερα μεσα στο σπιτι μου καθομαστε και κανουμε το οτιδηποτε για να περασει η ωρα τωρα γινετε το ιδιο πραγμα εδω και αρκετο καιρο δεν τροω πολυ η αλες μερες τροω παρα πολυαμα κοιμηθω δεκα λεμε τρ μπορει να ξυπνησω στις δυο απο καποιον εφιαλτι και σκευτομε μηπος εχω καταθλιψη αν μπορειτε να με βοηθήσετε παρακαλω περιμενω της απαντησης σας απο κατο
ξεχασα να αναφερω οτι δεν την αφήνει να κανει παρεα μαζι μου απο τοτε αρχησαν τα μεγαλα προβληματα
Δεν ξέρω για κατάθλιψη, σίγουρα έχεις ανορθογραφία.
Καλησπέρα σας.
Όλα είναι υπέροχα στην προσωπική μου ζωή. Το μόνο μελανό σημείο είναι η δουλειά. Δεν είναι ότι δε βρίσκω κάτι, αλλά αδυνατώ να νιώσω καλά σε κάποιο εργασιακό περιβάλλον. Αναζητάω ιδανικές συνθήκες και ωράρια και τελευταία τα χρήματα, γιατί απλά δε νιώθω καλά. Έχω όλα τα συμπτώματα κατάθλιψης, κυρίως μετά τις 6 το απόγευμα. Δεν έχω λόγο να μη νιώθω καλά. Το πρωί όλα μου φαίνονται τέλεια και λογικά και είμαι γεμάτη αισιοδοξία, ενώ το βράδυ κλαίω χωρίς λόγο και τα βλέπω όλα μαύρα. Δεν ξέρω τι να κάνω και φοβάμαι μη χαλάσω το μόνο όμορφο πράγμα που έχω στη ζωή μου με τη συμπεριφορά μου….
Καλημέρα ειμαι παντρεμένος με μια καταπληκτική γυναικά 23 χρονια έχουμε 3 παιδιά
πριν 6 χρονια άρχισε εντελώς ξαφνικά η γυναίκα μου να μη θέλει να βγαίνει έξω από το σπίτι
λέγοντας ότι την κοιτάνε και γελάνε μαζι της πριν ένα χρόνο έκανε ολική υστερεκτομή έκτοτε η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως σίγουρα χρειάζεται βοήθεια αλλά όποτε της το αναφέρω μου άπαντα ότι δεν ειναι τρελή έφτασε στο σημειο να νομίζει οτι πάσχει από σοβαρή νόσο και ότι εγώ παρεμβαίνω στα διαγνωστικά κέντρα και στους γιατρούς για να παρουσιάζουν αρνητικά τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν ξέρω τι να κάνω σίγουρα πάσχει από μορφή βαριάς καταθλιψη και δεν μπορω να τη βοηθήσω ……..
Γεια σας είμαι 11 και εχω όλα τα συμπτώματα .νιώθω ότι οι φίλες μου με αποφεύγουν .Τι να κανω;
Γεια σας.. Είμαι 24 χρονών και θα ήθελα να δημοσιεύσω κάποιες σκέψεις πριν επισκεφτώ κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.. . Σπούδαζα μακρια απο το σπιτι μου και πριν 2 μηνες επεστρεψα στην οικογενειακη βαση.. Τότε ξεκινησαν ολα.. Απο τη στιγμη που επεστρεψα ολα πηραν την κατω βολτα. δεν μπορω να σκεφτω καθαρα , δεν μπορω να αντιμετωπισω καταστασεις (απο τις πιο μικρες μεχρι και τις πιο μεγαλες), εχω απομονωθει, αισθανομαι ξενη απεναντι σε φιλους που τους γνωριζω χρονια, αισθανομαι ξενη απεναντι στον ευατο μου, εχω συνεχως αρνητικες σκεψεις, νοιωθω ανηποφορη στους γυρω μου και γενικα βιωνω μια εντονη αρνητικη ψυχολογικη κατασταση,, Πολλα απο αυτα τα συζηταω με φιλους και οικογενεια αλλα αισθανομαι οτι κανεις δεν μπορει να καταλαβει το μεγεθος του προβληματος και κατα συνεπεια αισθανομαι ανικανη να το αντιμετωπισω μονη μου. Φοβαμαι οτι θα χασω ολους τους κοντινους μου ανθρωπους καθως δεν μπορω να προσφερω απολυτως τιποτα.. Γνωριζω οτι η κατασταση μου χρηζει βοηθεια και πρεπει να γινει αμεσα… απλως φοβαμαι την απαντηση του ειδικου.
γεια σας με λενε δαναη και ειμαι 15. παλια εκανα πολλες διακρισεις στο αθλημα που , ημουν παντα στα κιλα μου και δε εχανα καθολου προπονησεις. εδω και 1μιση χρονο εχω παρει υπερβολικα πολλα κιλα χανω απιστευτα πολλες προπονησεις και εχω ολα τα συμπτωματα εκτος απο δυο. θα μιλησω ανοιχτα …ποια με τους γονεις μου δεν μιλαω..πολλες φορες κανω λες και εχω ψυχολογικα , βασικα αν με εβλεπε καποιος την ωρα που μαλωνω με τους γονεις μου θα ελεγε οτι ειμαι για τρελαδικο. εξω δεν το δειχνω καθολου. εχω πολλες φιλες και για να το πω να καταλαβεται ειμαι απο τα cool παιδια. αλλα αυτο το κανει πιο δυσκολο γτ οταν κρυβω μπροστα στους αλλους αυτο που συμβαινει μετα οταν μενω μονη μου σπιτι ποναω πιο πολυ μεσα μου και αισθανομαι πολυ χαλια. μπορω να ειμαι μονη μου ολη την εβδομαδα και να μην μιλησω σε κανεναν και δεν θα με μπειραξει καθολου. οτι εχω καταθλιψη το ξερω γτ εχω βαλει κατω αυτα που μου συμβαινουν και τα εχω αναλυσει και ηταν ασχημα τα πραγματα. νομιζω πως δεν παιζει πολυ η εφηβια γιαυτο. παλια επαζε μεγαλυτερο ρολο τωρα πια ειμαι χεροτερα απο πριν γτ το καλοκαιρι μου ειχε τυχει κατι που με καταστρεφει οταν το σκεφτομαι. δεν προλαβαινω να σας τα πω ολα βασικα ουτε τα μισα δεν εχω πει αλλα ξερω οτι υπαρχει ενα μεγαλο προβλημα. απλα θελω να μαθω πως να το ξεπερασω.
Γεια σας, ονομάζομαι Νεφέλη και ειμαι 20 ετών.Πριν από ένα χρόνο εμαθα ότι ο πατέρας μου διατηρεί παράνομη σχέση με την γυνάικα του αδερφού του τα τελευταια 29 χρόνια και ότι έχει χτυπήσει την μητέρα μου αρκετές φορές στο παρελθόν. Από τότε έχω πάρει 30 κιλά χωρίς καλά καλά να το καταλάβω. Δεν έχω ορεξη να μιλήσω σε κοντινά μου ατομα και οταν με παιρνουν τηλεφωνο τους λεω οτι εχω δουλεια ωστε να μιλησω μαζι τους οσο το δυνατόν λιγότερο. Νιώθω συνέχεια κουρασμένη ενω κοιμαμαι υπαρβολικά πολυ (10 ωρες τουλαχιστον το βράδυ και 4 ωρες το μεσημερι) ενω υπάρχουν και φάσεις που μπορει να μην κοιμαμαι και μερες ολοκληρες ουτε λεπτο (μεγαλυτερος καιρος που έχω μεινει αϋπνη ειναι 7-8 μερες).Ενω θελωνα κανω πράγματα στην καθημερινότητά μου :ναδιαβασω , να καθαρισω το σπιτι, να παρακολουθησω τις διαλεξεις της σχολης μου… δεν κανω τιποτα απο αυτά αλλα παραμένω κουρασμενη. Επιπλεον εδω και1 χρόνο παθαινω κρισεις πανικου αλλα η συχνοτητά τους ειναι αρκετα αραιη και δεν επηρεάζει την καθημερινότητά μου. Γενικά νιώθω μουδιασμένη και οτι δεν αισθάνομαι τιποτα.. το απολυτο κενό! Οταν βρισκομαι με κόσμο προσποιούμαι με μεγάλη επιτυχια οτι ειμαι καλά χωρις κανενας να το αμφισβητεί. Δεν έχω αυτοκτονικές τάσεις αλλά ανησυχω με το γεγονός πως οταν σκεφτομαι τον θανατό δεν σοκάρομαι ούτε φοβάμαι όπως παλιότερα .Με βάση αυτά που σας είπα πιστευετε οτι πάσχω από κατάθλιψη;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Giasas eimai i elena ime 40 eton pantremeni kai exo pente paidia kai alla duo pou einai xaderfia ton koron mou kai menoun mazi mas logo oikogeneiakon provlimaton ine san kores m diladi kores m i kori m i pio mikri 17 eton einai oli mera sto domatio tis peftei trwei den koimate suxna ebale bara polla kila thelei na paraggeli sinexeia fagita kai bazei mousikes oloi mera sto domatio tis i dio mikres pane sto domatio tis tin rotoune an thelei na faei an thelei na tin boithisoun. O antras mou o pateras tis kapote tis leei pos egines etsi gimnastou ligo kane kati den eisai kala prepi na kinithis kai istera kleei aman tis pi kati. Ti mpori na tin apasxola.euxaristo
Γεια σας. Λέγομαι Βαγγέλης, έχω πρόβλημα κατάθλιψης εδώ και 25 χρόνια. Το έχω δεχτεί και συνυπάρχω με αυτό. Λαμβάνω μισό Seroxat την ημέρα (από 1 που λάμβανα τα πρώτα 5 χρόνια) ενώ από το 2014 λόγω περιπέτειας υγείας της γυναίκας μου, πρόσθεσα από μόνος μου και 1 Xanax του 1mg τη νύχτα. Αυτό που με αποσχολεί όμως αφορά τη γυναίκα μου. Άκρον άωτον δύναμης και αισιοδοξίας, μετά την περιπέτεια της το 2014 στα 53 της τότε, εμφάνισε κάποια προβλήματα που τα περισσότερα συμπίπτουν με εκείνα που περιγράφετε. Αν της πω πως υποψιάζομαι κατάθλιψη και την έχει, φοβάμαι ότι θα την επιδεινώσω. Αν πάλι δεν την έχει, ίσως να της προκαλέσω την πιθανότητα να αμφιβάλλει για την ψυχική της υγεία. Να της πω να πάμε σε ειδικό δεν υπάρχει περίπτωση λόγω των αμτιλήψεων της. Είναι πεποισμένη ότι δεν έχει τίποτα ψυχολογικό αλλά ότι εγώ το πιστεύω επειδή είμαι επηρεασμένος από το δικό μου πρόβλημα. Μπορεί και να είναι έτσι. Όμως μπορεί και όχι. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει σε καθημερινή βάση είναι:
• Το πρωί λόγω καφεϊνης, υπερένταση που μετά από 4 με 5 ώρες φεύγει και ύστερα νιώθει κόπωση.
• Εξάντληση (κουράζεται εύκολα)
• Διαταραγμένος και ακατάστατος ύπνος – ξύπνημα πρωινές ώρες
• Είναι γενικά κλειστή ενώ η εικόνα που βγάζει προς τα έξω είναι πρόσχαρη και ξεγελάει
• Αναβλητικότητα
• Ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες (δεν της αρέσει να πηγαίνει στη θάλασσα ή να βγει να πάει κάπου και αν το κάνει θα είναι για να ευχαριστήσει εμάς. Παρ όλα αυτά, θα πάει Σ. Μαρκετ και Λαϊκή, θα ασχοληθεί με τη μαγειρική, θα φάει νοστιμιές και αν έχει διάθεση, θα πάει και μία βόλτα με το αυτοκίνητο κάπου εξοχικά).
Ελπίζω να μην είναι κάτι όπως αυτό που έχω εγώ γιατί αν είναι, θα χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή και κάτι τέτοιο δεν θα το δεχτεί εύκολα. Αν έχετε να προτείνετε κάτι προκειμένου να γίνει το σωστό. Ευχαριστώ που με ακούσατε ή μάλλον… με διαβάσατε.
Γεια σας… Είμαι 31 χρονών και πριν 4 μήνες έδωσα κάποιες γραπτές εξετάσεις και με έπιασε άγχος και αυτό μετά δημιουργησε πολλες διαρροιες. Δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν 1 έψαχνα έκανα εξετάσεις να δω τι είναι δε μου βρίσκανε τίποτα αλλά εγώ άγχος και αυπνιες… Τελικά μοθ είπαν πως είναι ευαιρεσθητο έντερο και θέλω διατροφή… Από αυτό ηρέμησα μου εχουν μεινει οι αυπνιες μπορεί καποιες μέρες να παρω κάποιο χαπάκι για υπνο αλλες οχι αλλά οι αυπνιες δε περνανε νιώθω εξάντληση κάνω άσχημες σκέψεις πεφτω στο κρεβάτι με άγχος αν θα κοιμηθω και λέω να κάνω αυτό πχ να δω τηλεόραση να με παρει ο υπνος η να διαβάσω κατι να με παρει ο υπνος η να πεσω στο κρεβάτι και να ζορισω τον εαυτό μου να μείνει ακίνητος να μη στριφογυρίζει μπας και κοιμηθώ αλλά τίποτα….. Τι μπορεί να είναι όλο αυτό και τι να κανω
Γειά σας είμαι 17 χρόνων και εδώ και 2 χρόνια έχουν χωρίσει οι γονείς μου με επιβαρυνε αρκετά ψυχολογικά η στάση του πατέρα μου εχω να μιλήσω μαζί του 7-8 μηνες από επιλογή μου μετα από ένα συμβάν. οσο ήταν πρόσφατος ο χωρισμός τους και κατά τη διάρκεια του γάμου τους αυτοτραυματιζομουν γιατι με μειωνε μ έλεγε ότι είμαι άχρηστη και τέτοια, πλέον εχω θέματα αυτοπεποίθησης και κάποιες φορές θυμάμαι καταστάσεις και κλαιω πιστεύω ότι εχω κατάθλιψη γιατι εχω καποια συμπτώματα από αυτά που προαναφέρατε
Εξάντληση
· Διαταραγμένος ύπνος
· Σωματικά συμπτώματα
· Δυσκολία στη συγκέντρωση
· Αυξημένο άγχος και ανήσυχες σκέψεις
· Συναισθηματική ανισορροπία πολλές φορές χωρίς λόγο
· Αισθήματα λύπης, ευερεθιστότητας ή έντασης
· Απομόνωση , κλείσιμο στον εαυτό
· Αρνητικές σκέψεις
· Ελάττωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες
· Μειωμένη ενεργητικότητα και αργές κινήσεις
· Ιδέες ενοχής
· Αυτοκτονικές ιδέες
· Ανησυχία και απαισιοδοξία
Δεν νιώθω καλά με τον εαυτο μου και ενώ έχω παρέες νιώθω μονη μου και στο σπίτι πάντα καθομαι μονη μου στο δωμάτιο και βγαινω ελάχιστες φορές δν εχω τοσο επικοινωνία πλέον και με τη μητέρα μου εξαιτίας του ότι δ βγαίνω από το δωμάτιο μου προτιμώ να κάθομαι να ακουω μουσικη γιατι με κανει να ξεχνιέμαι
Αγαπητή Αμαλία,
Θα πρέπει αρχικά να αλλάξεις την στάση σου προς τον μπαμπά σου και να επισκεφθείς ψυχολόγο. Υπάρχει δωρεάν μέσω του ασφαλιστικού ταμείου της μαμάς σου και υπάρχουν και δωρεάν επισκέψεις στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας κάθε περιοχής. Υπάρχουν και άριστοι επαγγελματίες στον ιδιωτικό τομέα.
Όσον αφορά τον μπαμπά σου, είναι επιλογή κάθε ανθρώπου τόσο ο γάμος όσο και το διαζύγιο. Άνθρωποι που δεν είναι ευτυχισμένοι στον γάμο τους, καλύτερα να χωρίζουν. Δεν θα πεί αυτό οτι ο μπαμπάς σου σε αγαπάει λιγότερο. Όταν υπάρχουν παιδιά, συνεχίζουμε να τα αγαπάμε όσο και πρίν.
Όταν μεγαλώσεις, θα καταλάβεις οτι μόνο εσύ μπορείς να επιλέξεις τον άνθρωπο που θα ζείς μαζί του.
Οτι σε μείωνε, ήταν σημάδι οτι ο ίδιος ένιωθε δυστυχία. Έτσι συμβαίνει με όλους όσους προσβάλλουν τους άλλους. Δεν νιώθουν καλά οι ίδιοι. Τούς συγχωρούμε. Συγχωρούμε τους άλλους για να νιώσουμε καλύτερα πρώτα εμείς.
Μετέπειτα, θα πρέπει να κοιτάξεις το μέλλον σου. Ποιό επαγγελμα θα ήθελες να ακολουθήσεις; Τί πρέπει να σπουδάσεις για να έχεις τα προσόντα; Για την καθημερινότητα σου όσον αφορά την υγεία σου και την διάθεση σου θα σού πρότεινα μισή ώρα jogging ή γρήγορο βάδισμα την ημέρα. Για να διατηρηθεί υγιές το πνεύμα σου, μπορείς να διαβάζεις λογοτεχνικά βιβλία που σε ενδιαφέρουν. Οι παρέες και οι φιλίες θα έρθουν όταν εσύ θα νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Θα έρθουν στην ώρα τους.
Με φιλικούς χαιρετισμούς, σού εύχομαι γρήγορα να νιώσεις καλύτερα.
Γεια σας. Με λένε Με….α ακόμα δεν μπορώ να το πω είμαι λίγο μικρή και θέλω άδεια που δεν θέλω να πάρω. Anyways. Πηγαίνω Γυμνάσιο και θα ήθελα βοήθεια. Λίγα πράγματα για εμένα: Έχω 5 αδέρφια και είμαι η μικρότερη, από bulling ευτυχώς δεν έχω περάσει. Από πολύ μικρή δεν με πολυσυμπαθουσαν
οι συμμαθητές μου ( δεν ξέρω γιατί ) και το κατάλαβα τέλοι Δημοτικού. Έχω προσπαθήσει να βρω φίλους αλλά Τζιφος τίποτα. Νιώθω σαν να πηγαίνω Δημοτικό ακόμα. Έχω ζήσει πολλά άσχημα πράγματα αλλά ευτυχώς όχι θανάτους. Αυτές είναι ελάχιστες πληροφορίες από το ιστορικό μου. Η μαμά μου δεν ξέρω αν με αφήνει να πάω σε ψυχολόγο και γι’αυτό το γράφω αυτό. Η αδερφή μου από το εξωτερικό που της λέω σχεδων τα πάντα από αυτά που νιώθω λέει να πάω σε ψυχολόγο έχει καλή εμπειρία πιστέψτε με. Και απλά για μια έξτρα γνώμη. Έχω κάνει γιγάντια λάθη που μετανιώνω απίστευτα πολύ. Οι αδερφοί μου με προσβάλουν και πιο πολύ ο ένας. Μου αρέσει πολύ ένα αγόρι είναι πολύ ευγενικό και καλοψυχο όμως δεν θέλω να κάνω έβδομο λάθος 😥. Άσε που αν με δουν μαζί του όλοι θα γίνουν κατηνες και θα υπαρχει bulling μετά λογικά.( Μου αρέσει αυτό το αγόρι 4 μήνες ) Αυτή η καραντινα μου έχει καταστρέψει την ζωή και κοιμαμε 4 με 5 ώρες. Τα μάτια μου στην κυριολεξία είναι σαν γριάς no joking. Σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά θέλω δεν θέλω και νιώθω σαν να είμαι ένα ρομπότ. Νιώθω τελείως μόνη και ξεσπάω στην μουσικη. Μήπως μου αρέσει αυτό το αγόρι επειδή νιώθω μόνη και έχω ανάγκη από παρέα; Αυτό συμβαίνει περίπου ένα χρόνο και η καραντινα με έχει κάνει χώμα. Τα σχολεία ακόμα δεν ανοίγουν. Θέλω να μάθω πολύ τι έχω και τι μπορώ να κάνω η μαμά μου λέει ότι απλά πρέπει να βρω μια φίλη και ότι χρειάζομαι να ανοίξουν τα σχολεία. Σας παρακαλώ πάρα πολύ αν μπορείτε να βοηθήσετε δεν αντέχω άλλο. Είμαι στα όριά μου. Ευχαριστώ πάρα πολύ άμα τα διαβάσατε όλα αυτά χαρούμενο 2021 ❤️
γιατι δεν του στελνεις μηνυμα … και γω ειχα τετοια εμπειρια αλλα εβαλα τα θελω μου πανω απο ολα και απο ολους. Φροντισε τον εαυτ σου και θα δεις ολα θα πανε τελεια !
καλησπέρα ονομάζομαι Κυριάκος εχω τάσεις φυγείς ηταν να μην μπω σε αυτο το φορουμ! Η γυναίακα μου έμαθε για την εξωσυζηγηκή μου σχεση. θελει να μου παρει τα παιδια . Τι κανω??? ειμαι λαθος ?? νομιζω επεσα σε καυαθλιψη χαρουμενο 2021
Γαία σας, είμαι η Καλλιόπη και είμαι 16 χρόνον, εδώ και 8 μήνες νιώθω πολύ χάλια συναισθηματικά νιώθω εξακτληση δεν έχω όρεξη να βγω έξω να περάσω ωραία, μια φορά στο τόσο περνάω καλά και πάλι κάτι γίνεται με αποτέλεσμα να φοβάμαι για το αύριο. Νιώθω ανασφαλής και ντρέπομαι να βγω έξω,όλα αυτά ξεκίνησαν με ένα παιδί που γνώρισα είχαμε για ένα χρονικό διάστημα μια σχέση αλλά δεν κράτησε πολύ χωρίσαμε πριν 10 μήνες προσπαθούσα με το κάθε αγόρι να προχωρισω αλλά η σκέψη μου επέμεναν σε εκείνον, μαθαίνω λοιπόν πως είναι με άλλη και εκεί άρχισαν όλα έγινα ανασφαλής, απομακρύνθηκα από πολλά άτομα διότι δεν έβγαινα έξω, κλαίω κάθε βράδυ χωρίς να υπάρχει ένας ιδιαίτερος λόγος και γενικότερα νιώθω μια τεράστια αδιαφορία κάθε βράδυ ξυπνάω στης 3 και μετά αφού προσπαθώ να ξανά κοιμηθώ ξυπνάω στης 6 και νιώθω κάτι πολύ περίεργο μέσα μου νιώθω άδεια και πως δεν υπάρχει κανένα απόλυτος νόημα να υπάρχω γτ δεν προσφέρω τίποτα, παρά μόνο κάθομαι, κλαίω και κλίνομαι στον εαυτό μου σε κάποια φάση άρχισα να γίνομαι καλύτερα ψυχολογικά αλλά μετά ξανά πάλι η ίδια ιστορία δεν ξέρω πραγματικά τι μπορεί να έχω και για ποσό όλος αυτός ο εφιάλτης θα κράτηση
Γεια σας!
Ονομάζομαι Νίκη και τον τελευταίο καιρό νιώθω πως περνάω πολύ δύσκολα. Χώρισα μετά από 6 χρόνια σχέσης και ο πρώην σύντροφός μου βρήκε μέσα σε μια εβδομάδα την επόμενη. Μου είπε να χωρίσουμε χωρίς βασικό λόγο ενώ σχεδιάζαμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Εγώ από τότε προσπαθώ να συγκεντρωθω στην δουλειά μου και να σταθώ στα πόδια μου αλλά συνειδητοποίησα πως έχω χαθεί με όλους τους φίλους μου και έχω επαφή μόνο με δύο φίλες και αυτή όχι κανονική. Δεν έχω όρεξη για καμία δραστηριότητα και θέλω να κλαίω συνέχεια. Νιώθω πως δεν έχω φίλους και μου λείπει ο πρώην σύντροφός μου. Ενώ προσπαθώ να προσεγγίσω παλιούς φίλους νιώθω πως έχω αποτύχει παταγωδώς σε όλα.
Γειά σου, Νίκη
Αρχικά να σού πώ οτι περνάω το ίδιο με εσένα. Για τρία χρόνια είχα συνεργασία με τον Γιάννη και με αντικατέστησε σε μία μέρα. Εφόσον ο πρώην σου σε αντικατέστησε εντός ολίγων ημερών, σημαίνει οτι σκεφτόταν για πολύ καιρό να σε αφήσει. Για ‘μένα είναι έντονα οδυνηρό διότι είχαμε συνεργασία πολύ πέραν του προσωπικού και διότι ανακατεύτηκαν πολλοί άσχετοι άνθρωποι. Επίσης, ο Γιάννης δεν μού είπε ποτέ ούτε καν οτι έληξε η συνεργασία, απλά πήγα στο πόστο μου και βρήκα την αντικαταστάτρια μου. Δεν θέλουμε τέτοιους ανθώπους κοντά μας. Θέλουμε ανθρώπους που είναι ειλικρινείς και που εκτιμούν όσα τούς δίνουμε. Τέτοια άτομα αφήνουν πάντα τραύματα, αλλα τα τραύματα μας θα επουλωθούν.
Μια φιλική συμβουλή για το μέλλον, δεν κόβουμε τους φίλους όταν κάνουμε σχέση. Μού το έχει κάνει ο φίλος μου ο Γιώργος και ήταν σκληρό. Ήθελε λέει φίλους που να βγαίνουν ζευγάρια. Κανένας φίλος του δεν είχαμε σχέση τότε, οπότε μάς έκοψε όλους. Ο Γιώργος μετά χώρισε και τώρα κυκλοφορεί μόνος του.
Για τους φίλους σου, σε αυτούς που βρισκόσασταν τακτικά οφείλεις να ζητήσεις συγνώμη. Κάποιοι θα ξαναγυρίσουν. Τους φίλους που δεν βρισκόσασταν τακτικά, κάλεσε τους απλά για καφέ. Να είσαι ανοιχτή σε καινούριους ανθρώπους. Φιλικά, Ευαγγελία.
Καλησπέρα σας , είμαι σε σχέση παλι με ένα παλικάρι που είχαμε χωρίσει στους πρωτους μηνες της σχέσης μας ,χωρίς κάποιον σοβαρό λόγο απλά θεώρησε πως δεν ήθελε να το πάμε σοβαρά και πως θα προτιμούσε την ελεύθερη σχέση μαζι μου αλλά χωρίς να ξενοκοιταμε και οι δυο ή το οτιδήποτε άλλο με άλλα πρόσωπα, εν τέλη του έδειξα ότι εγώ δεν το δέχομαι αυτό και πως εγώ θέλω κάτι σοβαρό αλλά συνέχισα να του μιλάω κανονικά,τώρα πρόσφατα βγήκαμε και ενώ περάσαμε τέλεια όταν με γύρισε πριν βγω από το αμάξι φιληθηκαμε ,ανέβηκα σπίτι μου μετά γρήγορα γιατί φοβήθηκα ότι θα μπαίναμε στο τρυπάκι της ελεύθερης σχέσης κάτι που δεν ήθελα, έπειτα έφτασε σπίτι του και εκείνος, μου έστειλε μυνημα και συζητήσαμε το συμβαν…μου ζήτησε να το ξαναπροσπαθησουμε για σοβαρη σχεση παλι του είπα πως θέλω αλλά επειδή είχα πληγωθεί που με είχε χωρισει του είπα πως θέλω να βγούμε πάλι για έναν καφέ να τα πούμε από κοντά, ενώ βγήκαμε την επόμενη μέρα περάσαμε πολύ όμορφα, δέχτηκα να το προσπαθήσουμε και είμαι πολύ χαρούμενη με αυτόν τον άνθρωπο και μου είναι ποθητός, τώρα έχει πάει φαντάρος η αλήθεια είναι ,έχει λίγες μέρες που ειναι μέσα φανταρος …ωστοσο μέσα σε αυτό το διάστημα πριν φύγει περνούσαμε υπέροχα Και βγαίναμε καθημερινά κάτι που δεν είχαμε την τύχη την πρώτη φορά που είμασταν μαζί και δεθηκα περισσότερο μαζί του πλέον…
Αλλά συνέβη κάτι σε μένα πολύ άσχημο που δεν με βοηθάει ψυχολογικά καθόλου και με έχει ρίξει όσο δεν πάει …προχθές βγήκα με τον καλύτερο μου φίλο για να του ζητήσω να μιλήσει στον πρώην μου που είναι φίλοι να μην με ενοχλεί διότι εγώ η ίδια με οσα μου είχε κάνει αυτός ο άνθρωπος δεν θα ήθελα να έρθω σε επαφή μαζί του να μιλήσουμε γιατί κάθε φορά μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο και με κάνει να νιώθω άσχημα, εφόσον λοιπόν ζήτησα αυτή την χάρη από τον κολλητό μου και με γύρισε με το αμάξι σπίτι μου κάτι έπαθα και δεν θυμάμαι καθόλου και τίποτα από την διαδρομή,ούτε τι συζητούσαμε, ούτε εικόνες,ούτε τίποτα….εφόσον το έπαθα αυτό και λειτουργούσα εντελώς μηχανικά δλδ τον φίλησα σταυρωτά, τον χαιρέτησα και έφυγα αυτά τα δευτερόλεπτα εγώ δεν τα θυμόμουν και ένιωσα πολύ άσχημα που έχασα την μνήμη μου για 2 λεπτά…Σήμερα τον ζαλισα στα τηλέφωνα και του ζήτησα να μου επιβαιβεωσει τις κινήσεις μου μήπως έκανα κάτι που δεν κατάλαβα ή μήπως είπα κάτι που δεν επρεπε και μου είπε πως συμπεριφερθηκα ως συνήθως,δηλαδή του εξηγούσα τι θα ήθελα να πει στον πρώην μου για να μην με ενοχλεί και πως όταν φτάσαμε τον φίλησα ως συνήθως σταυρωτά, τον ευχαρίστησα για την βοήθεια του και πως του είπα να ξανακανονισουμε…
Εγώ ένιωσα όμως πολύ άσχημα και τύψεις, μην τυχόν τον φίλησα καταλαθος οπως τον φιλησα σταυρωτά που εβγαινα απο το αμαξι, ενω στην ουσια τον φιλησα σταυρωτα οπως μου επιβαιβεωσε και εν τελη ψιλοθυμηθηκα μετα, φυσικα αν γινοταν κάτι τέτοιο θα το καταλάβαινα εκείνη την στιγμή ότι έγινε λάθος και θα τον επιανα να του ζητησω συγννωμη ή θα το ελεγα σε καποιον δικο μου ανθρωπο οτι εχω απιστησει πχ … επίσης σκεφτηκα και δεν θυμομουν μην τυχόν δεν τον χαιρέτησα ή μήπως φέρθηκα με αγένεια γιατί εκείνο το διάστημα των 2 λεπτων το θυμάμαι πλέον με αδυναμία και την απώλεια μνήμης μου την κατάλαβα το ίδιο βραδυ…με τα πολλα και με τα λιγα εκείνος μου είπε σήμερα που μιλήσαμε πως είναι όλα εντάξει και ότι δεν έκανα τίποτα τέτοιο, σιγά σιγά προσπαθώντας να ανακτησω την μνήμη μου θυμήθηκα ελαφρώς ότι όντως δεν έγινε κάτι τέτοιο αλλά συνεχίζω να νιώθω τύψεις και ενοχές ενώ θεωρητικά δεν έκανα τίποτα…Σήμερα εφόσον ο κολλητός μου μου τα επιβαιβεωσε όλα αυτά τα είπα και στο αγόρι μου που ήθελα να είμαι ειλικρινής μαζί του και μου είπε κι εκείνος όπως και όλοι όσοι το έχω συζητήσει ότι ειμαι υπερβολικά αγχωμένη…το θέμα μου είναι όμως ότι εγώ νιώθω υπερβολικές ενοχές και τύψεις για κάτι που δεν εκανα όπως ψιλοθυμαμαι και μου επιβαιβεωσε ο κολλητός μ αλλά νιώθω σαν να έχω απιστησει…Δηλαδή νιωθω υπερβολικά ασχημα και τονίζω ότι είμαι πολύ καλά με τον άνθρωπο μου δηλαδή μου φαιρεται υπέροχα και ότι με τον κολλητό μου δεν υπήρχε ποτέ κάτι ερωτικό…Δηλαδή σε αυτό το θέμα ξέρω ότι θέλω τον άνθρωπο που είμαι και ότι με γεμίζει και πως δεν θα ξενοκοιτουσα….τι μου προτείνετε να κάνω για τις ενοχές αυτές που με έχουν καταβάλει? Διότι η μνήμη μου δεν είναι ξεκάθαρη και δεν με βοηθάει όλο αυτό και νιώθω απαίσια που έχασα και τα 2 λεπτά εκείνα και νιώθω ότι έχω κάνει κάτι υπερβολικά άσχημο προς τον άνθρωπο μου…
Δεν είμαι καλά. Δεν είμαι καλά. Έχω χάσει το νόημα στη ζωή μου. Νιώθω απέραντη μοναξιά. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους. Δεν μπορώ πλέον να δω ζεστασιά σε καμία γυναίκα. Κάθε γυναίκα που βλέπω νομίζω ότι στο τέλος θα θέλει να μου κάνει κακό.
Είμαι παντρεμένος με 2 παιδιά στην εφηβεία. Είμαι σε διάσταση με τη σύζυγο. Μου το ζήτησε αυτή με την δικαιολογία ότι την απάτησα. Της ζήτησα να μου το τεκμηρίωση και δεν πήρα ποτέ απάντηση παρά μόνο ανόητες δικαιολογίες. Έχει πολύ ασύμμετρη συμπεριφορά. Έχω νοικιάσει σπίτι μακρυά και δια ζώσης επαφή με τα παιδιά μου δεν υπάρχει. Έχω ανοιχτεί οικονομικά τώρα με το νέο σπίτι και δεν έχω τη δυνατότητα να βοηθήσω τα παιδιά. Όμως τώρα φάνηκε ότι η σύζυγός είχε κρυφό πορτοφόλι ενώ κατηγορούσε εμένα ότι έτρωγα τα λεφτά μου με τη γκόμενα κάτι πέρα για πέρα μη πραγματικό αφού είναι μισθωτός και δεν έχω πολλά περιθώρια να κρύψω λεφτά αλλά έτσι κι αλλιώς αγαπάω την οικογένεια μου και δε θα έκανα κάτι τέτοιο. Μου έλεγε τρέλες και ανυπόστατα πράγματα και με προβλημάτισε ότι κάτι δε πάει καλά με τη συμπεριφορά της. Την αγαπάω αλλά είναι ανένδοτη. Δεν εργάζεται και αυτό της έχει στοιχίσει. Έχει επίσης χάσει από λάθος χειρισμούς περιουσιακά στοιχεία και εξαρτάται οικονομικά από εμένα και δεν της αρέσει. Οπότε τα φέρναμε λίγο δύσκολα βόλτα και αυτό τα έκανε χειρότερα. Μου τράβηξε τη γη κάτω από το πόδια. Είμαι εντελώς μόνος μου σε μια τρύπα και είμαι στη δουλειά μέχρι το βράδυ γιατί δε θέλω να γυρίσω στο σπίτι και πιάσουν τα κλάματα. Δεν νομίζω ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου. Όλη μου η ζωή ήταν η οικογένεια μου και τώρα μου τη στερεί χωρίς να εξηγεί. Της λέω ότι την αγαπάω και θα αρρωστήσω με όλο αυτό που συμβαίνει και μου λέει ότι την κοροϊδεύω. Με ξεπερνάει όλο αυτό.
Καλημέρα, Κώστα.
Πρέπει να νιώθεις καλά για όλα όσα έχεις καταφέρει. Επίσης, να βλέπεις όλα τα καλά που έχεις. Έχεις εργασία, έχεις πού να κοιμηθείς. Άλλοι δεν έχουν. Έχεις παιδιά στην εφηβεία, άλλοι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά.
Δεν καταλαβαίνω όμως, για ποιό λόγο η εν διαστάσει σύζυγος σου εξαρτάται οικονομικά απο εσένα. Έχει ζήσει ποτέ ανεξάρτητη; Ή πήγε απο το πατρικό σπίτι στο σπίτι του συζύγου;
Για τις αντιδράσεις και τις αποφάσεις της, ευθύνεται η ψυχική της κούραση. Ανέφερες περιουσιακά στοιχεία δικά της που δεν υπάρχουν πλέον, μα δεν είπες ούτε πόσο καιρό δεν δουλεύει ούτε αν έχει σπουδάσει. Η σύζυγος σου χρειάζεται ηρεμία.
Ένας ψυχολόγος θα σάς βοηθούσε και τους 2. Εάν δεν υπάρχουν χρήματα για ιδιώτη ψυχολόγο, υπάρχουν τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας όπου εργάζονται καταρτισμένοι ψυχολόγοι βοηθούν τους πολίτες. Οι συνεδρίες είναι εβδομαδιαίες, δωρεάν στον πολίτη, για όλο το διάστημα που έχει ανάγκη.
Καλημέρα/καλησπέρα σας.
Με λένε Εύα και είμαι 33 ετών. Μένω σε μικρή πόλη. Έχω διαγνωσμένη μανιοκατάθλιψη εδώ και 12 χρόνια. Είμαι μακροχρόνια άνεργη με 3 πτυχία, ζώ με τα 3 σκυλιά μου, με έδιωξαν απο τη Φιλοζωική, δεν μπορώ να αποτανθώ σε κέντρο ψυχικής υγείας διότι θεωρώ οτι δεν είχα καλή επικοινωνία με τους κοινωνικούς λειτουργούς του ΚΨΥ. Με παρακολουθούσε ψυχολόγος του ΚΨΥ επί σειρά ετών. Ακόμη με χαιρετάει έξω.
Όλα ξεκίνησαν ότα ο πατέρας μου κακοποιούσε σωματικώς την μητέρα μου μπροστά μου, μετά αυτή πέθανε και κακοποιούσε την γιαγιά μου μπροστά μου. Μετά η γιαγιά μου πέθανε και κακοποιούσε εμένα σωματικώς. Παράλληλα μέσα στο σπίτι είχαμε τις εφήμερες ερωτικές σχεσεις του πατέρα μου καθώς και κάποιους αλκοολικούς υπερήλικες. Σαφώς στο σχολείο ήμουν στόχος για όλους τους νταήδες αρσενικού και θηλυκού γένους. Σαφέστατα ήθελα να φύγω μακριά.
Το δράμα συνεχίστηκε όταν μετά το λύκειο θέλησα να σπουδάσω μια περιζήτητη ειδικότητα σε ιδιωτική σχολή με τα λεφτά που μου είχαν αφήσει οι παππούδες μου. Μού έφαγαν την περιουσία μου και 2 χρόνια απο τη ζωή μου. Πτυχίο ούτε πήρα ούτε πήρε κανένας απο αυτή τη σχολή. Πέρασα απο πολλές σχολές δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας. Πήρα 3 πτυχία μη περιζήτητα και ιδίως στις μικρές πόλεις.
Απο εργασία, δράμα. Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησα να δουλεύω ως βοηθός φωτογράφου. Αυτήν την εβδομάδα ο φωτογράφος τα παράτησε και έγινε εργάτης. Πρόπερσι εργάστηκα για τη Φ. Την 3η μέρα, ο ηλικιωμένος συνεργάτης μου μού ζήτησε να κοιμάται τις νύχτες στο σπίτι μου και να του δίνω τον μισό μισθό μου γιατί λέει οτι αυτός δουλεύει περισότερο. Τα είπα στην πρόεδρο της Φ. η οποία δεν έκανε τίποτε και έφυγα.
Άλλη χρονιά, πήγα να βοηθάω έναν ηλικιωμένο στο σπίτι του. Απο την 1η μέρα έβαλε τα χέρια του σε απόκρυφα μέρη μου. Το αστείο είναι οτι με είχε συστήσει ο ανιψιός του με τον οποίο μάλιστα διατηρούσα σχέση. Τα είπα στον ανιψιό και έφυγα. Μετά αποκαλύφθηκε οτι το είχε σύστημα με όλες τις οικιακές βοηθούς. Έχω πέσει τόσες φορές θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, που πλέον με ενοχλεί ακόμη και να ακούω τις λέξεις δουλειά, δούλεψα, θα δουλέψω.
Την τελευταία τριετία ήμουν εθελόντρια της Φιλοζωικής. Μεγάλωνα τα εγκαταλελειμένα κουταβάκια και γατάκια και και είχα έναν σκοπό στη ζωή. Έβγαζα βόλτα τα σκυλιά που δεν έβγαζαν τα άτομα τα οποία πληρώνονται γι’αυτό, και ένιωθα πλήρης. Συνεργαζόμουν με τον κομμωτή που στο καταφύγιο εκτελεί χρέη βοηθού κτηνιάτρου, και ένιωθα πως κάπου ανήκω….. Συνεργαζόμασταν 3 έτη, το τελευταίο πιό πολύ. Πέρασαν τα 3 χρόνια, λογομάχησα με πρώην μέλος του ΔΣ για ένα περιστατικό. Αυτή είπε στον κωμμωτή να σταματήσει να συνεργάζεται μαζί μου και αυτός σταμάτησε χωρίς καν να μου το ανακοινώσει…… Δύο Κυριακές μετά που το κατάλαβα, σταμάτησα να είμαι το φάντασμα του καταφυγίου. Το παλιό μέλος του ΔΣ με κατηγορεί επίσης σε τρίτα πρόσωπα οτι φλέρταρα τον κομμωτή με σκοπό να βάζω πιό πολλά ζώα στο καταφύγιο.
Πήρα 23 κιλά με σκοπό να είμαι λιγότερο ελκυστική. Τις προάλλες ήμουν με μια φίλη στο αμάξι της εν κινήσει. Η φίλη μου κοίταξε δεξιά και μού είπε Κλωτσάνε μια γάτα! Δεν γύρισα καν να κοιτάξω.
Καλησπερα με λενε δημητρα και πριν 1 μηνα έκλεισα τα 18, απο το γυμνασιο συγκεκριμένα τη τριτη γυμνασιου νιωθω απαισια ειχε φυγει καπως αυτο το ασχημο συναίσθημα που νιωθω το καλοκαιρι του 19 αλλα οταν αρχισα φροντιστήριο για θερινα περσυ πηγα παλι να χασω τον εαυτο μου και για αυτο σταμάτησα μετα απο καποιους μηνες διότι δε ειχα και κάποια σχολη που να μου αρεσει.Αυτο το καιρο δηλαδη εδω και κατι μηνες νιωθω παλι χαλια αλλα δε εχω και ορεξη να βγω ενω παλια εβγαινα και ένιωθα καλύτερα τωρα απλα δε εχω ορεξη να κανω τιποτα ολα ξεκίνησαν απο ανθρώπους και καταστάσεις τοξικες, εχω ασχημες σκεψεις στο μυαλο μου, ειχα πει στη μητερα μου στο γυμνασιο να με παει ψυχολογο αλλα δε με πηγε ποτε δε ξερω τι να κάνω πλεον
Γεια σου Δήμητρα, μπορεις να συμβουλευτείς κάποιο ψυχολόγο στην περιοχή σου, όπως επίσης να καλέσεις στη Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη: 1034. Να θυμάσαι ότι είναι στο χέρι μας όλα και με την ανάλογη προσπάθεια μπορουμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Έχω κατάθλιψη από είκοσι ετών .
Είμαι σαράντα πέντε.
Έχω πάει είκοσι πέντε χρόνια σε διάφορους γιατρούς ψυχιάτρους πολύ γνωστούς καθηγητές πανεπιστημίων επί είκοσι χρόνια χαλάσα ολόκληρες περιουσίες πήρα τόνους ψυχοφαρμακα σε καθημερινή βάση.
Εκτός από ψυχολογικά έχω και άλλα προβλήματα σωματικά που με αποκλείουν από τον κοινωνικό περίγυρο.
Επίσης τα ψυχολογικά προβλήματα που έχω έχουν γίνει αιτία να κάνω μεγάλες προσπάθειες να σπουδάσω να δουλέψω.
Μακροχρόνιες προσπάθειες που στο τέλος οδήγησαν να παραιτούμαι.
Κάποτε τα κατάφερνα αλλά μετά αργά η γρήγορα το πρόβλημα εμφανιζόταν με αποτέλεσμα να μην στεριωνω σε δουλειά και να αντιμετωπίζω και θέμα οικονομικής επιβίωσης.
Επίσης όσο μεγαλώνω και λόγω της πολύχρονης χρήσης φαρμάκων πιστεύω ότι αρχίζουν οι παρενεργειες οι αρνητικές.
Οι γιατροί όλοι καθηγητές πανεπιστημίου σηκωσαν τα χέρια ψηλά.
Εικοσιπέντε χρόνια είναι αυτά που τρέχω.
Η ζωή μου έφυγε εντελώς χωρίς να υπάρχει τίποτα ούτε να δουλέψω δεν μπορώ παρόλο που έκανα μακροχρόνιες προσπάθειες μαζί με τους γιατρούς μου.
Εικοσιπέντε χρόνια στεναχώριας πόνου αποτυχίας.
Όσες προσπάθειες έκανα από το πιο σοβαρό μέχρι το πιο ασήμαντο πράγμα είχα αποτυχίες και αυτό έκανε ακόμα χειρότερη την κατάσταση.
Ήμουν μικρό παιδί και τώρα πλησιάζω τα πενήντα και δεν αντέχω πια πόνος στεναχώρια αρρώστια αποτυχία.
Τα φάρμακα πια ύστερα από εικοσιπέντε χρόνια δεν μου προσφέρουν τίποτα μόνο τις αρνητικές παρενέργειες βλέπω ιδίως όσο μεγαλώνω.
Δεν έζησα τίποτα στην ζωή μου λόγω της ασθενείας και κάποιων άλλων πραγμάτων κληρονομικών που και αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν ότι και να κάνω.
Μάλιστα οι γιατροί λένε ότι η κληρονομικότητα είναι η μεγάλη αιτία για τα θέματα που έχω.
Απορώ πως δεν έχω τρελαθεί τόσα χρόνια.
Ποια κουραστικά όμως πάω στα πενήντα και η κατάσταση χειροτερεύει.
Πριν ένα χρόνο πάλι προσπάθησα να δουλέψω ενάμιση χρόνο το πάλευα δούλευα αλλά τελικά δεν άντεξα μετά από ενάμιση χρόνο καθημερινής πίεσης λογω της ασθενείας μου.
Τόσα χρόνια φυσικό είναι να έχουν ισοπεδωθεί ολα μέσα μου δεν υπάρχουν γιορτές αργίες διακοπές τίποτα.
Όλα αυτά τα χρόνια με ισοπέδωσαν.
Πια δεν έχω ούτε το κουράγιο ούτε την υπομονή και φυσικά ούτε την ελπίδα άλλωστε τα καλύτερα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου από όλες τις απόψεις εμένα μου έφυγαν σε πόνους στεναχώρια γιατρούς απογοητεύσεις αποτυχίες.
Δεν μπορώ να κάνω ούτε πράγματα αυτονόητα και σε λίγα χρόνια θα αντιμετωπίζω και πρόβλημα οικονομικής επιβίωσης με ότι αυτό συνεπάγεται σε κοινωνικό ψυχολογικό επίπεδο.
Πια σταμάτησα να πηγαίνω και στους γιατρούς. Εικοσιπέντε χρόνια τίποτα από αυτούς.
Δεν ξέρω παρακαλώ να τελειώσει η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα και όσο σκέφτομαι ότι σε λίγο θα αντιμετωπίζω και πρόβλημα βιοπορισμού και θα μεγαλώνω ακόμα περισσότερο τόσο χειρότερα γίνομαι.
Παρακαλώ τον Θεό να με λυπηθεί επιτέλους και να μεν πάρει όπως ακριβώς την μητέρα μου που σχετικά νέα απλά την βρήκαμε πριν λίγο καιρο πεθαμένη ενώ μέχρι την προηγούμενη μέρα ήταν κανονικά χωρίς κανένα θέμα υγείας.
Γειά σου, Γιώργο.
Πρέπει να σε ενημερώσω οτι η κατάθλιψη έχει να κάνει με την απομάκρυνση μας απο τον Θεό. Πρέπει να πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην εκκλησία, να εξομολογείσαι, να κοινωνάς. Χωρίς την επαφή με τον Θεό, κανένας δεν νιώθει καλά.
Στην ζωή της Εκκλησίας, θα αντιληφθείς οτι δεν είναι το παν τα λεφτά και δεν θα έχεις τόσο άγχος. Την Κυριακή μάς μιλούσε ο ιερέας στο Κήρυγμα του για μια αποθήκη τροφίμων Ιεράς Μονής η οποία γεμίζει χωρίς κάποιος να πληρώνει τα τρόφιμα.
Μαζί με την εκκλησία, θα βοηθούσε πολύ για την ψυχολογία σου να ασχοληθείς με εθελοντισμό. Όπου θές εσύ. Κακοποιημένες γυναίκες, ορφανά παιδιά, αδέσποτα ζώα, σισιτια ενοριών, κοκ. Αν ασχολείσαι ενεργά με τον εθελοντισμο, θα νιώθεις την ψυχή σου γεμάτη. Μην πάρεις παράδειγμα τί έγινε με τον δικό μου εθελοντισμό, έπεσα σε τέρατα.
Καλησπέρα σας.θελώ να σας πω και εγώ μια ιστορία. Ήμουν με μια κοπελα και ήμασταν Καλά για 5 μήνες. Και κάπου εκεί της στελνει ο πρωην ένα γράμμα ότι την θέλει ακόμη και τέτοια διαφορά. Μου το έδειξε το γράμμα.!έιχέ στεναχωρηθεί αυτή για αυτό που έγινε. Μετά από λίγο καιρό ήρθε σπίτι της και εγώ ήμουν μέσα και κοιμόμουν και της είπε να μιλήσουνε και πήγε να μιλήσουν. Εγώ έφυγα πήγα στο σπίτι μου μένουμε και κοντά .έιχα πολλά νεύρα. Μετά από κάποια ώρα πήγα σπίτι της και ήταν χάλια. Και της λέω τι έγινε. Και μου είπε ότι δεν πίστευε ότι κάποιος άνθρωπος μπορεί να με αγαπάει τόσο πολύ και ότι της έλεγε ήταν πολύ αληθινό. Ε και από τότε ξεκίνησαν και τα τηλέφωνα και τα μυνήματα. Του έλεγε ότι είναι με εμένα Αλλά δεν την άφηνε σε ησυχία. Ε και μετά από κάποιο καιρό μου είπε ότι θέλει να μείνει μόνη της γτ δεν θέλει να με στεναχωρεί άλλο και ότι με αγαπάει πολύ αλλά πρέπει να μείνει μόνη της.δεν θέλει να στεναχωρεί κανέναν από ότι μου έχει πει.και πρόσφατα ξεκίνησε συνεδρίες για αυτό το θέμα ότι δεν θέλει να στεναχωρεί κανέναν. Αν είχατε την καλοσύνη να μου δίνατε μια άποψη. Ευχαριστώ πολύ
Καλημέρα, Θοδωρή.
Η πρώην σύντροφος σου δεν βάζει όρια στον δικό της πρώην, οπότε μην ασχοληθείς ξανά. Μπορεί να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Για να διαλύθηκε η σχέση τους, κάποιοι λόγοι υπήρχαν. Δεν επιτρέπουμε στους πρώην να χαλάνε την τωρινή ζωή μας.
Το να ξεκινήσεις να πηγαίνεις σε ψυχολόγο, θα σε βοηθούσε πολύ. Βγές με καινούριους ανθρώπους διασκέδασε, γέλα. Όταν έρθει ο καιρός, θα γνωρίσεις μια κοπέλα που θα θέλει μόνο τα δικά σου μηνύματα.
Καλησπέρα έχω από της 10 Ιουλίου μετά από έναν έντονο τσακωμο με τν πατέρα μ μετά από 2 μέρα μ. Ξέσπασε ανεξηγειτο άγχος για μια εβδομάδα κόμπος στο στομάχι χωρίς ν ξέρω γτ έχω άγχος… Είμαι νευρικός άνθρωπος γενικά… Ημουν η χαρά της ζωής…. Συγκάτοικω 1 χρόνο και λίγο όλα ήταν τέλεια… Ξαφνικά μετά από αυτό τν τσακωμο νιώθω χάλια με τ σχέση μ νομίζω ότι δν μπορώ να δώσω πραγματα κάνω μ τ ζόρι βόλτες με φίλους αλλά τις κάνω κ μ τν σύντροφο μ γ να μην πέσω τελείως. Ξυπνάω τ πρωί κ λέω ωχ θεέ μ πάλι από την αρχή τ κάνω τώρα δν έχω όρεξη να κάνω δουλειές δν έχω όρεξη ούτε στη δουλειά μ Ν πάω π οπαω π πήγαινα με τρελή χαρά ενώ οι συνθήκες είναι πλ καλές…. Έχω γονέα π έχει περάσει βαριά κατάθλιψη κ η αδερφή μ… Αλλά δν πίστευα ποτέ ότι μπορεί ν επιρεασει αυτό κ εμένα γτ είμαι δυνατός χαρακτήρας κ γενικά γελάω πάντα στη ζωή μ.. Νιώθω ενοχές απέναντι στον σύντροφο μ π είμαι έτσι κ νομίζω ότι δν έχω την όρεξη π ειχα γενικά να κάνω πράγματα.. 1μιση μήνα τώρα…. Τ βράδυ ηρεμώ αρκετά κ σκέφτομαι πλ θετικά… Υπάρχει περίπτωση να είναι κατάθλιψη?
Και κάτι π ξέχασα η αδερφή μ πάθαινε πολλές κρίσεις πανικού έχουμε περάσει δύσκολα μ τη μέρα τ μεγάλου τσακωμου με τν πατέρα μ έπιασε κ την αδερφή μ κρίση πανικού κ εκεί μ πήρε πλ από κάτω γτ έφευγα εκείνη τ μέρα Ν γυρίσω στη πόλη όπου ζω κ μετά άρχισα να τ βλέπω όλα χάλια μετά τ άγχος π μ ξέσπασε.. Άρχισα τς αρνητικές σκέψεις γ τα πάντα ακόμη κ γ τη σχέση μ κ πλέον πιστεύω οι αρνητικές σκέψεις κ έχουν κάνει πλ κακό.
Γεια σας ειμαι η Ρ.
Ειμαι διαγνωσμενη με OCD και διαταραχη πανικου απο τα 19 μου. Συνηθως παρουσιαζονταν ιδεοληψιες 1 φορα τον χρονο ή 2 πηγαινα σε μια ψυχιατρο μου εδινε ανθοιαμα και συνηθως περνουσαν μετα απο 1 μηνα. Δεν εχω κανει ποτε συστηματικη ψυχοθεραπεια. Μεγαλωσα σε μια οικογενεια οπου με εδερναν και μου φωναζαν πολυ. Προσφατα τσακωθηκα με μια φιλη μου και σταματησαμε να μιλαμε. Δεν το αφησα να με επηρεασει και εδωσα κανονικα εξεταστικη. Νομιζω πλεον οτι κανω σχεσεις εξαρτησης απο φιλες. Το τελευταιο διμηνο δεν ειμαι καθολου καλα. Ξεκινησαν οι ιδεοληψιες, φοβαμαι για τα παντα, εχω μονιμως αγχος, παιρνω ζαναξ, με ποναει το στομαχι δοβαμαι να φαω μηπως κανω εμετο. Εχω χασει κιλα και εχω πανικοβληθει που χανω κιλα. Η ψυχιατρος μου λεει πως αυτο ειναι καταθλιψη. Εγω οποτε δεν τρωω αγχωνομαι επειδη δεν τρωω και φοβαμαι επειδη χανω κιλα. Φοβαμαι πολυ οτι δεν θα το ξεπερασω και θα πεθανω απο υποσυτισμο. Δεν στεναχωριεμαι για εμενα αλλα για τους γονεις μου με τους οποιους δεν εχω καλες σχεσεις αλλα μου λειπουν πολυ και για την αδερφη μου. Φοβαμαι να φαω επειδη ποναει το στομαχι μου και φοβαμαι να κανω εμετο επειδη ετσι ξερω οτι θα χασω κιλα. Φοαβαμαι που χανω γιατι αυτο ειναι κατι που δεν θελω και ξερω οτι θα οδηγησει στο θανατο αλλα δεν ξερω τι να κανω. Σας ευχαριστω
γεια σας είμαι 24 ετων και έχω ένα πρόβλημα, λοιπόν όλα ξεκίνησαν με το εμβόλιο, αρχικά 2 μέρες ήμουν καλά, στη δεύτερη μέρα ένιωσα κάπως ποιο βαρύ το ένα πόδι δεν θυμάμαι ποιο, πήγα στο σπίτι κοιμήθηκα για να ξαναπάω στη δουλειά, πήγα την άλλη μέρα κ άρχισα να νιώθω πιο βαριά τα σακιά που κουβαλάω εκεί, δεν 3δωσα σημασία και πήγα στη μεγάλη αποθήκη π εκει γίνεται όλη η δουλειά (δλδ κουβαλάμε σακια των 40κιλων) κάποια στιγμή άρχισα να κουράζομαι υπερβολικά δλδ ένιωθα ότι δεν μπορώ να κουβάλησω τα σακιά κι άρχισε να μουδιαζει το αριστερό μου ποδι (επειδή λένε για θρομβωσεις) εγώ πήγα στο νοσοκομείο, δεν βρήκαν κάτι έφυγε το μούδιασμα την άλλη μέρα, πήγα στη δουλειά πάλι τα ίδια μουδιασμα πήρα άδεια να κάτσω για λίγες μέρες (να πω πως τη πρώτη φορά που πήγα στο νοσοκομείο είχα κ κάτι συσπασεις), με έπιασε το μουδιασμα την πρώτη φορά από κάτω μέχρι την λεκάνη, τισ επόμενες μέρες με έπιανε μουδιασμα από κάτω μέχρι την γάμπα και μ έκανε ένα κάψιμο στην γάμπα κ μετά από μερικά λεπτά έφευγε εγώ πήγα 3-4 φορές στο νοσοκομείο κ μ είπαν ότι είναι ψυχολογικό, τα μουδιάσματα φύγαν μετά από μερικές μέρες αλλά οι συσπασεις όχι, κάθε φορά που πηγενα να ξαπλώσω στο κρεβάτι με έπιανε αυτό το μουδιασμα σκευτομουν ότι όταν πάω να ξαπλώσω θα το πάθω, μερικές μέρες αργότερα πήγα να κάνω μπάνιο, έκανα βγήκα πήγα να ξαπλώσω και με έπιασε ένα ρίγος κ αρχησα να σπαρταραω, λέω κρίση πανικού θα είναι περίμενα 3 4 λεπτά κ τελείωσε, από τότε με έπιασε μια σύγχυση και μια αναστάτωση, με πιάναν στο κεφάλι μια αίσθηση καυσου και σαν συνεφου στο κεφάλι ένα βαρύ κεφαλι, ξαπλωνα κ ένιωθα σαν να ζαλίζομε, άρχισα να ψάχνω στο ίντερνετ για τα συμπτώματα και έγινα χειρότερα έτρεξα σε αρκετούς γιατρούς και δεν βρήκαν ακόμα κάτι, για να μη τα πολυλογώ με πιάναν εφιδρωσεις και τέτοια νόμιζα ότι δεν κοιμαμε 3 μέρες κ κοιμόμουν, τώρα αυτό που νιώθω είναι οι συσπασεις ένα αίσθημα σαν να με σφίγγει το κεφάλι η τον κρόταφο κ προς το μάγουλο και ένα βαρύ κεφάλι, να πω ότι είχα κ μια κρίση πανικού μετά την πρώτη 3 4 μέρες πιο μετά (που ίσως ήταν κάτι άλλο κ το μετέφρασα εκείνη την ώρα κάπως αλλιώς) έπαθα κάτι σαν νευραλγια, δλδ ένιωθα λες κ τα νευρα από μπροστά από το κεφάλι πηγεναν με έναν τόνο προς τον αυχενα, αυτό κάθε φορά για μερικές μέρες με το που σκευτομουν κάτι με έπιανε ένιωθα στον αυχενα αυτά τα νευρα, τώρα αυτά που νιώθω είναι οι συσπασεις και μια αίσθηση σαν ιλιγγο, λες και είμαι μεθυσμένος, σαν αστάθεια, κανω να κάτσω σε διάφορα μέρη και δεν έχω την ίδια αίσθηση όταν κάθομαι και νιώθω ότι γερνω προς το περιβάλλον η ότι με τραβάει η γη κ όταν περπαταω και βλέπω κάτι μια αίσθηση σαν σε βάρκα και στο οπτικό πεδίο όταν κοιτάω κάποιον είναι λες και αντί να δίνει έμφαση ο εγκέφαλος σε αυτόν που βλεπω να προχωράει δίνει έμφαση στο περιβάλλον ότι κουνιετε ναι μεν κουνιέται αλλά δίνει στο περιβάλλον την έμφαση κ όχι σε αυτόν που κοιτάω, κ νιωθω οτι έχω φάει σκάλωμα με αυτή την αστάθεια, σκευτομε συνέχεια ότι με το που σηκωθώ από το κρεβάτι θα με πιάσει, το σφιγμενο κεφάλι και βαρύ το έχω όλη μέρα κάθε μέρα ωπος και την αστάθεια νιωθω βαρύς τα πόδια μου μια ελαφριά μια βαριά λες και δεν μπορώ να τα σηκώσω με το ζόρι κάνω να πάω στη δουλειά για να μη την χάσω, είναι όντως ψυχολογικά όλα αυτά και τι πρέπει να κάνω η υπάρχει κάτι που δεν βλέπω εγώ
Παιδιά καλησπέρα ονομάζομαι Μανώλης και έχω μία σχέση από πέρσι τον Ιούνιο είμαι τώρα μαζί της σχεδόν θα κλείσω δύο χρόνια είναι 49 στα 50 και εγώ είμαι 28 στα 29 το πράγμα πριν ήταν πολύ καλά δεν μέναμε μαζί βλεπόμασταν που και που σε κάποια φάση ήθελα να φύγω εγώ από αυτή τη σχέση είχα απομακρυνθεί άλλα κορίτσια έφευγα με τις μέρες χωρίς να με βρίσκει κλειστό το κινητό τέλος πάντων ήτανε και η κατάστασή μου χάλια δεν είχα που να μείνω έμενα σε ξενοδοχεία είχα μεγάλη ταλαιπωρία με βοήθησε με στήριξε μέχρι που στάθηκα στα πόδια μου βρήκα δουλειά μου πήρε μηχανάκι αυτή έχει παιδάκι είναι στην ηλικία μου είναι το 93 γεννηθείς όπως και εγώ τον γνώρισα είναι πολύ καλό παιδί απλά μίλησα μαζί του και του είπα ότι η μητέρα σου δεν έχει κανέναν αυτή δεν είναι από την Ελλάδα είναι ξένοι είχε μόνο τη μητέρα της και η μητέρα της πέθανε και τώρα δεν έχει κανέναν έχει μόνο τον γιο της και εγώ που είμαι μαζί της με τον γιο της έχουμε έρθει κοντά είναι πολύ καλό παιδί δεν τον έχω σαν αδερφό μου και αυτήν είναι η οικογένειά μου τη βλέπω δηλαδή σε αυτό το λίγο τον καιρό τη βλέπω σαν οικογένεια μου είναι τα πάντα για μένα είναι μαμά Μπαμπά αδερφός είναι όλα αλλά εγώ είμαι 29 χρονών θέλω να κάνω τη ζωή μου να παντρευτώ να κάνω παιδιά να κάνω λάθη να γνωρίζω πολλά κορίτσια έχω ζωή μπροστά μου να κάνω και σε αυτή την κατάσταση που είμαι τώρα δεν έχω κανέναν παρόλα αυτά και δεν κάνω και την κερατώνω δεν ξενυχτάω δεν λείπω από το σπίτι είμαι δουλειά σπίτι από την ημέρα που συζητήσαμε μαζί και είπα ότι εντάξει θα βάλω μυαλό θα ησυχάσω για να μην τη στεναχωρώ για τη στεναχώρια της έκανα κακό και εγώ την αγαπάω σαν άνθρωπος είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στα 29 μου χρόνια που ζω προσπάθησα να φύγω μακριά της αλλά δεν με άφηνε δεν με αφήνει και ο Θεός δεν με αφήνουνε και οι καταστάσεις και τώρα έχω φτάσει σε ένα σημείο που αυτή έχει πέσει σε κατάθλιψη απλά δεν το καταλαβαίνει της φαίνονται όλα άσχημα της φαίνονται όλα προβλήματα ότι τις κάνω μόνο κακό επειδή μπορεί να μην τη σηκώσει το τηλέφωνο μόνο κακό της κάνω εγώ είμαι δουλειά σπίτι σπίτι δουλειά για να με έχει εμπιστοσύνη και να καταλάβει ότι είναι άνθρωπος μου εκεί που δούλεψα στο μαγαζί πήγα έκανα την κάρτα της πληρωμής στην τράπεζα και στο όνομά μου και στο όνομά της και τα λεφτά της τα δίνω τα παίρνει όλα αυτή εγώ ζω με τα tips και μου καλύπτει τις ανάγκες μου άμα χρειάζομαι τσιγάρα να θέλω να πάρω ένα καφέ θέλω να χω 10 ευρώ ποτέ δεν μου λέει όχι ούτε τώρα ούτε πριν δηλαδή ούτε τώρα που δουλεύω ούτε πριν δουλέψω αλλά με έχει κάνει και νιώθεις ότι νιώθω τύψεις με έχει κάνει και νιώθω πολλές τύψεις ούτε εγώ της κάνω κακό okay και εγώ τη φέρνω πίσω δεν ξέρω τι να κάνω δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά έχω τρελαθεί από τη μία είναι ο άνθρωπός μου είναι η οικογένειά μου είναι τα πάντα για μένα από την άλλη δεν με αφήνει ούτε να πάω για ένα καφέ έξω δηλαδή αν λείψω έξω μισή ώρα έξω από το σπίτι με έχει πάρει 100 τηλέφωνα άμα δεν της το σηκώσω με διώχνουν από το σπίτι μου λέει φέρε μου τα πράγματα φέρε μου τα κλειδιά από το σπίτι φύγε δεν θέλω με διώχνει με κάνει πέρα και εγώ έχω μπερδευτεί πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω δεν ξέρω τι να κάνω από τη μία αυτή δεν έχει κανέναν και εγώ αισθάνομαι ότι είμαι μητέρα της ότι είμαι πατέρας της ότι μπορώ μπορώ έχω τη δύναμη και μπορώ να τη συντηρήσω μέχρι να μέχρι να πεθάνουμε αλλά αυτή δεν με αφήνει να ζήσω τη ζωή μου που η ζωή μου είναι τα νιάτα μου είναι τα πάντα μπορείτε να με βοηθήσετε με κάποιο τρόπο έστω και με μία γνώμη τι να κάνω αυτή τη στιγμή έχω τρελαθεί πραγματικά κάθε μέρα τσακώνεται μαζί μου χωρίς λόγο πάω να συζητήσω μαζί της βγαίνουμε από το θέμα και μπαίνουμε σε άλλο θέμα και φεύγουμε από αυτό το θέμα που μιλάγαμε και ξανά τσακωνόμαστε και της ξαναλέω συγνώμη εντάξει αγάπη μου μη στεναχωριέσαι Όλα καλά την ξανακάνω καλά μετά μου λέει είσαι το πρόβλημα ξανά πρόβλημα μετά ξανά δεν βγάζω άκρη τι να κάνω παιδιά βοηθήστε με ευχαριστώ πάρα πολύ
Εχασα τον Αγγελο μου τον άντρα μου 11/12/21 42,χρόνον απο καρκίνο . νιώθω ότι μαζί με τον άντρα μου Πέθανα κ εγώ. Εχω 3 παιδιά μαζί του 17 14 κ. 9 δεν έχω τι δύναμη …….δεν μπορώ να τα βοηθεισο …δεν έχω πιά κανέναν νιώθω τόσο μόνη που πολλές φορές θέλω να πεθάνω κ εγώ να πάω δίπλα στον άντρα μου. Είταν τα πάντα για μένα …..μάνα πατέρα αδελφό φίλος τα πάντα . έχω χάσει τους γονείς μου σε πολύ μικρή ηλικία κ γατζοθικα σε εκείνον είταν τα πάντα για μένα ….δεν ξέρω τί να κάνω …..δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μού …. Ολά είναι μαύρα ….πεθενω για τα παιδιά μας αλλά νιώθω πολύ αδυναμί για να τα βοηθήσω. Δεν ξέρω έχω χαθεί
Γεια σας κυρια σιλβα απλα διαβασα τι γραψατε και ηθελα να σας πω ενα πραγμα.. εγω εχασα τον μπαμπα μου πολυ μικρη απο καρκινο και εχω αλλα δυο μεγαλυτερα αδελφια η μαμα μου οταν πεθανε ο μπαμπας μου μας παρατησε εντελως οχι επειδη δεν μας αγαπουσε απλα επειδη ηταν χαλια ψυχολογικα (φυσικα ακομα μαγειρευε και εκανε δουλεις του σπιτιου αλλα μετα παλι κλεισμενη στο δωματιο της) δεν ειμαι ειδικη για να δωσω συμβουλη αλλωστε ειμαι μονο 18 .. απλα μην κανετε το ιδιο λαθος με την μαμα μου.. τα παιδια σου σε χρειαζονται ειναι πληγωμενα και αυτα ασχολεισου μαζι τους και δωσε τους αγαπη οπως ειμαι σιγουρη κανεις ηδη.. απλα πιστευω αν αφοσιωθεις σε αυτα και σε καποιο χομπι ισως με τα χρονια θα νιωσεις καλυτερα.. συλλυπητήρια και κουραγιο.
Γεια σας με λενε κατερινα ειμαι 18 ετων και περναω πολυ δυσκολη περιοδο εδω και κατι χρονια διαβασα τα συμπτωματα και ειπα μηπως.. εμμ.. τα τελευταια χρονια δεν εχω ορεξη για τιποτα ουτε να βγω με φιλους μου ουτε να κατσω να ζωγραφησω οπως εκανα παλια, νιωθω συνεχεια κουρασμενη πιο παλιο κοιμομουν 12 ωρες την ημερα και τωρα πια με το ζορι 6.. νιωθω πως το λενε.. σαν να θελω να κοιμηθω αλλα να μην μπορω, επισης νιωθω οτι εχω αγχνος αλλα δεν ξερω καν γιατι απλα νιωθω περιεργα.. απο την μια ειμαι κομπλε απο την αλλη τοσο λυπημενη που θελω να βαλω τα κλαματα και απο την αλλη πολυ θυμωμενη.. αλλες φορες δεν νιωθω κανενα συναισθημα και νιωθω σαν φυτο.. τωρα πια οταν ειμαι λυπημενη μου ερχεται να λιποθημησω μαυριζουν τα παντα γυρω μου και νιωθω λες και θα πεθανω.. επισης παθαινω πολυ ασχημες κρισης πανικου οταν κατι με εχει πληγωσει πολυ, και επισης εχω προσεξει οτι απο τοτε που πεθανε ο μπαμπας μου (στα 7 μου) το μονο που σκεφτομαι ειναι αρνητικά πραγματα παλια στο δημοτικο μεχρι το γυμνασιο απλα σκεφτομουν πως ειναι ο θανατος.. βασικα ελπιζω να εχω καταθληψη και αυτο να ξεπεραστει με καποια χαπια αν παω σε ενα ψυχολογο αλλιος μετα θα ζησω με αυτο σε ολη μου την ζωη ετσι? σας ευχαριστω πολυ απλα ηθελα την συμβουλη σας και το τι εχετε να μου πειτε πανω σε ολα αυτα που σας ειπα.
Καλησπέρα σας. Μπαίνω στο ψητό. Οικογενειακώς έχουμε κόψει επαφές με την οικογένειά του θείου μου εδώ και πολλά χρόνια για λόγους εμπάθειας και εμμονών τους. Ωστόσο, πέρσυ με αφορμή κληρονομικά, εμφανίστηκε ο θείος μου με τον γιο του ο οποίος γιος του αποφοιτά φέτος από την ιατρική σχολή εκτοξεύοντας μας και οι δύο βαρύτατες απειλές/Θα σας σκοτώσουμε /θα σας γαμήσουμε /θα γίνουμε ο εφιάλτης σας. Ο γιος του έχει τις ίδιες εμμονές με τον πατέρα του και επειδή σπουδάζει ένα επάγγελμα από το οποίο αύριο θα εξαρτώνται ζωές από αυτόν , δεν ξέρω πού να απευθυνθώ και πώς για την προστασία μελλοντικών ασθενών του καθώς είναι επικίνδυνος να ασκήσει το λειτούργημα . Μιλάμε για ένα άτομο που έχει μεγαλώσει σε ένα άκρως τοξικό περιβάλλον από δύο εμμονικούς γονείς, με τον μεγάλο του αδερφό ήδη να παρακολουθείται από ψυχίατρο λόγω αυτοκτονικών τάσεων. Πώς είναι δυνατόν να δέχεται ασθενείς και να συνταγογραφεί φάρμακα κάποιος που φωνάζει μαζί με τον πατέρα του «θα σας σκοτώσουμε» και η μητέρα του να συγκαλύπτει τα γεγονότα αναφέροντας «κανείς δεν θα σας πιστέψει γιατί όλοι εκεί έξω ξέρουν τί καλό παιδί είναι ο …. » ;
Γεια σας είμαι η Δήμητρα ,21 και νιώθω πως όλα είναι ουδέτερα και άχρωμα. Γενικά μπορείς να πεις ότι δεν είμαι ευτυχισμένη , το αντίθετο θα έλεγα. Όταν είμαι μόνη σκέφτομαι πως ίσως εγώ φταίω για όλη αυτή την κατάσταση ή πως κάτι πάει λάθος μαζί μου. Δεν γίνεται να έχω όλα όσα χρειάζομαι, οικογένεια , φίλους ,μια μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου και πάλι να μην νιώθω ούτε ολοκληρωμένη ούτε ευτυχισμένη. Άλλοι δεν έχουν τίποτα και βρίσκουν τρόπους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, εγώ που έχω τα πάντα δεν εκμυστηρεύομαι σε κανεναν αυτά που νιώθω , με αποτέλεσμα μερικες φορές να πνίγομαι στις ίδιες μου τις σκέψεις και συναισθήματα. Υπάρχει πιθανότητα όλα αυτά που αισθάνομαι να ειναι μια μορφή κατάθλιψης, την οποία δε θα καταφέρω ποτε να την ξεπεράσω μόνη μου ;
Σκέφτηκες, μήπως απλά νιώθεις μόνη; Οι φίλοι σου έχουν ταίρι; Μήπως νιώθεις έτσι επειδή εσύ δεν έχεις; (το λέω αυτό, επειδή δεν ανέφερες σχέση). Δεν είμαι ιδική, αλλά ίσως είναι μία »μικρή μορφή κατάθλιψης»
Liana, 13 χρονών
Καλησπέρα,είμαι η Αλίκη και είμαι 26 χρονών . είχα μία σχέση 4 χρόνων απο τα οποία δυο συγκατοικούσαμε . Πριν ένα μήνα μου είπε πως θέλει να χωρίσουμε γιατί δε θέλει να βλέπει κανέναν και θέλει να τους κάνει όλους πέρα. Δεν μιλάει ούτε με την οικογένεια του και αναφέρει συνεχώς πως δεν θέλει να έχει κανέναν από κανενα διαφορετικο ποστο . Μου είπε πως πια άδειασε και πως δε νιώθει κάτι για κανεναν. Ψάχνει να βρει καινουργιο σπιτι και εγω το ιδιο .Πιστευετε ότι μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να είμαστε πάλι μαζι?
Αλίκη μου, είμαι 13 και δεν ξέρω πολλά. Πιστεύω ότι ίσως πρέπει να του δώσεις λίγο χρόνο. Αν έχει ήδη περάσει αρκετός καιρός, ίσως να επιδιώξεις επικοινωνία μαζί του, για να »δεις τι κάνει». Ίσως να προσπαθούσες να μιλήσεις με τους γονείς του, ή από μόνη σου να δείξεις ότι του συμπαραστέκεσαι σαν φίλη (στην αρχή, και βλέπεις, αργότερα). Αυτό εξαρτάται και από τι θεωρείς εσύ σωστό. Να του έκανες μία πρόταση για νέο σπίτι, να του έστελνες ένα μήνυμα να βρεθείτε *για΄τι έχετε καιρό να τα πείτε* και να δεις τι τρέχει. Ελπίζω να σε βοήθησα!!
Ξέρω ότι το πρόβλημά μου είναι χαζό, αλλά εγώ το βλέπω πολύ σοβαρά. Είμαι 13 χρονών. Τον Αύγουστο του 2021 είχα πάει να πάρω κάτι από το περίπτερο στο χωριό μου και είδα ένα πολύ όμορφο (για εμένα) αγόρι. Από εκείνη την ημέρα έμαθα τα πάντα για αυτόν και πως οι γονείς μου γνωρίζουν την οικογένειά του. Το έχω πει στην μητέρα που και μου έχει πει, πως είναι πολύ καλό παιδί και μαθητής. Αυτό είναι 14,5 (μεγάλη διαφορά;). Το θέμα είναι ότι τον έχω ξαναδεί δύο φορές από τότε. Νιώθω ότι τον αγαπώ (αλλά ξέρω είναι αδύνατο, σε τέτοια ηλικία και για τέτοιο πράγμα, ΑΓΆΠΗ; δεν είναι λογικό). Το πρόβλημά μου είναι πως είναι κάποιες φορές που θέλω να τρώω ασταμάτητα και άλλες που δεν θέλω να βάλω μπουκιά στο στόμα μου! (πχ σήμερα). Κάθε φορά που πηγαίνω τουαλέτα βάζω τα κλάματα (για να μην με δουν οι γονείς μου). Τον σκέφτομαι συνέχεια, στο σχολείο, όταν διαβάζω, κλπ και μου έρχεται συνέχεια να βάλω τα κλάματα, επίσης, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, σε ότι κάνω, αν δεν έχει σχέση με αυτόν (που συνήθως δεν έχει). Βλέπω πως η μητέρα μου, κάθε φορά που της μιλάω για αυτόν, και για το πως θα μπορούσα να του μιλήσω, αλλάζει θέμα. Της αρέσει σαν παιδί, απλά πιστεύω ότι δεν θέλει να μου δείξει πόσο μικρές πιθανότητες υπάρχουν να γίνω φίλη με αυτόν (ή ακόμα και να τα »φτιάξουμε»). Με το ίδιο αγόρι έχω δει αρκετές φορές στον ύπνο μου ότι κάνουμε »έρωτα». Και ξυπνάω πολλές φορές το βράδυ, έχω και ανήσυχο ύπνο. Δεν ξέρω τι εννοείτε στο άρθρο »Σωματικά Συμπτώματα». Πάντως (δεν νομίζω ότι είναι το ίδιο) από τότε έχω αστάθεια στον κύκλο μου, η μητέρα μου το γνωρίζει και θέλει να επισκεφτούμε γυναικολόγο. Αυτό το ανέφερα, επειδή σε ένα περιοδικό »Teenage Girl» είχα διαβάσει ότι μπορεί να σχετίζετε με »κατάθλιψη». Επίσης, κάθε φορά που μιλάμε για αυτόν με την μητέρα μου (»ελάχιστες» φορές), νιώθω πολύ άγχος και στεναχώρια (δεν ξέρω γιατί). Τώρα το Πάσχα, θα ήθελα πολύ να πάμε εκεί (4 ώρες μακριά (Αθήνα-Μεθώνη Μεσσηνίας) είναι μακριά) αλλά δεν ξέρω πώς να το πω στους γονείς μου. Θα ξαναπάμε το καλοκαίρι, όμως, νιώθω πως δεν μπορώ να περιμένω… ΤΙ ΝΑ ΚΆΝΩ, δεν μπορώ άλλο… Ευχαριστώ πολύ, για τον χρόνο σας!!
Γειά σας το όνομα μου είναι Γεράσιμος.
Εδώ και 2 χρόνια προσπαθούσα να κάνω μια σταθερή σχέση με μια πρώην γνωστή.
Λόγω απόστασης και οικονομικών δεν μπόρεσα να πηγαίνω στην πόλη που ζει.
Αυτή πιο άνετη οικονομικά έκανε αρκετές φορές το ταξίδι αυτό.
Κάποια στιγμή όμως μού είπε πως περιμένει και από εμένα κάτι παρόμοιο.
Όμως δυστυχώς δεν τα κατάφερα και ο λόγος είναι καθαρά οικονομικός αφού αυτό το διάστημα είμαι χωρίς δουλειά.
Μετά από ένα διάστημα μου ανέφερε ότι δεν μπορεί να περιμένει μία ζωή.
Περίμενε μέρες Περίμενε μήνες.
Νιώθω πολύ χάλια.
Κοιμάμαι 3 ώρες το πολύ την ημέρα.
Δεν έχω διάθεση ούτε να μιλήσω.
Θέλω μόνο να νυχτώνει και να μην ακούω τίποτα.
Έχω πλέον κουραστεί.
kalispera exo katathlipsi para pola xronia ke sinesthimatiki diataraxi strato den piga pira i5 4 apopires aftoktonias apo mikros to oikogeniako perivalon den edose kamia simasia ke to xiorotero sta 16 na figo apo to spiti logou vieou patera sinestimatiki ke somatiki tora eimai 49 xronon prin 8 xronia epatha oksia katathlipsi ke ekana tin proti isagogi se psixiatriki sta 8 xronia ekana 5 isagoges ! pola farmaka ke diaforetika eixa gini nekros zontanos …. vgika amea ta teleftea4 xronia prin ena xrono pismosa ke ipa terma ta farmaka me eixane kani poli xirotera se pola epipeda …. ta pigena kala ala tris mines eniosa oti ipotropiazo piga pali ston giatro mou mou edose agxolitiko ke tritticom ta agxolitika me voithane me to triticco kimame mia xara eixa ksekini ke dieta gia na xaso ta pola kila pou eixa …. isos to parakana me tin dieta 10 meres mono frouta ke salates … me ta fatmaka i tha sou aniksi i oreksi i tha stin kopisi emena tin ekopse ke asxima malista me sinepia na xaso 11 kila se ena mina …. apo tote aisthanome oti kati den pai kala me ton organismo mou niotho ena pniksimo sto lemo diskiliotita gia meres oli pou me kseroun lene exasa pola kila ke fenome mia xara ala ego aisthanome arostos mpori na iparxi kapia limoksi i ke ego den ksero ti alo ala fovame na kano eksetasis giati stin fasi pou eimai an vgi kati asximo den tha to antekso …. kano ligo ipomoni me simpliromata mipos sineltho ….. kano lathi to kssro ala eimai adinamos na antimeropiso otidipote alo kako pou mpori na mou simvi ….
Γεια σας,
Είμαι η Μαρία και είμαι 26 χρονών. Έχω να κάνω σχέση σοβαρή από τότε που ήμουν 17 ετών. Πάντα έτρωγα κόλλημα με το ανέφικτο. Μερικές φορές πραγματοποιούταν και ήμουν πολύ ευτυχισμένη. Πριν 5 χρόνια γνώρισα ένα παιδί που ήταν γείτονας μου και γίναμε φίλοι. Τα καλοκαίρια που έρχεται μιλαμε πολύ και γενικά έχουμε με χημεία. Δεν βαριόμαστε ποτέ να μιλάμε. Είχα αρχίσει να νιώθω κάποια αισθήματα για αυτόν. Το 20-21 λόγω κόβιντ δεν ήρθε και πίστευα ότι το είχα ξεπεράσει. Φέτος που ήρθε στην αρχή ήμουν ήρεμη, όσο περνούσε ο καιρός είχα την ανάγκη ν μιλήσω μαζί του και γενικά ν τον κοιτάω. Αυτός ζει στο εξωτερικό. Έχει φύγει από το νησί εδώ μια εβδομάδα και από τότε δεν θέλω να βγαινω, να τρωω, να κοιμάμαι και γενικά νιωθω μια συνεχόμενη εξάντληση. Γενικά απλά περιφέρω το σώμα μου. Δεν ξέρω αν τ αρεσω εστω και λιγο και φοβομουν ν κάνω μια παραπανω κίνηση μήπως χάσω και αυτό που εχουμε. Όσο τον έχω γνωρίσει θα ήταν ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για μένα.
Καλησπέρα είμαι ο Νίκος 54 χρόνων είμαι παντρεμένος 15 χρόνια και έχω δύο παιδάκια 13 και 12 ετών ..τον τελευταίο καιρό δεν έχω όρεξη για τίποτα έχω κλειστή στον εαυτό μου και ασχολουμε μόνο με τα παιδιά που τους έχω παθολογική αγάπη ..μερικές φορές εκεί που κάθομαι μόνος σκέφτομαι διάφορα και με πιάνουν τα δάκρυα …ενώ πιάνω τον εαυτό μου να μου περνάνε διάφορες αρνητικές σκέψεις στο μυαλό για πράγματα που δεν έχω κάνει …και νοιωθω ενοχές όλα αυτά με κάνουν να κλείνονται στον εαυτό μου περισσότερο..
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Gia sas ime omazome Nikolas k ime 36 xronon pantremenos 11 xronia me 2 pedia 11 kai 8. Ta plista simadia katathlipsis apo ta parapano ta exo.usiastika to provlima sti sxesi mu ine pos ta teleftea 6 xronia den kimame sto krevati me ti gineka mu kai i erotiki epafi ine elaxisti eno den exo kapio thema mazi tis mu aresi san gineka k tin agapo.
Niotho pos tha ta xaso ola. Tin ginrka mu k ta pedia mu