Οι γονείς των αθλητών παρακινούν τους αθλητές στον αθλητισμό και δημιουργούν προσδοκίες επιτυχίας. Σύμφωνα με έρευνες οι πεποιθήσεις των γονέων επηρεάζουν σημαντικά την αυτοεκτίμηση του παιδιού.
Ο τρόπος που γίνεται η ενθάρρυνση από τους γονείες μπορεί να αυξήσει την παρακίνηση του παιδιού για τη συμμετοχή στον αθλητισμό αλλά μπορεί να έχει και τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα δηλαδή η ενθάρρυνση αυτή να παρει την μορφή πίεσης.
Από μικρή ηλικία των παιδιών οι γονείς θα πρέπει να συνεργάζονται με τους προπονητές έτσι ώστε να ορίζονται οι ηθικές και οι ανήθικες συμπεριφορές στα πλαίσια της ομάδας. Επίσης η αποδοχή και επιβράβευση των ηθικών συμπεριφορών θα πρέπει να κινείται στην ίδια κατεύθυνση από γονείς και προπονητές.
Η ίδια τακτική πρέπει να εφαρμοστεί και στον προσδιορισμό των στόχων. Τα παιδί που κατευθύνεται διαφορετικά από τον προπονητή και διαφορετικά από την οικογένεια του σίγουρα θα έχει αμφιβολίες για το ποιος θα είναι ο τελικός του στόχος. Προσοχή από τους γονείς στον καθορισμό των στόχων. Πρέπει να καθορίζονται στόχοι περιγραφικοί και όχι στόχοι αποτελέσματος. Έτσι το παιδί θα ξέρει ακριβώς τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος και δεν θα του ζητιέται γενικά να βγει πρώτο, πράγμα που μπορεί να είναι ιδιαίτερα στρεσογόνο. Και εδώ λοιπόν θέλουμε τη συνεργασία γονέα με προπονητή.
Psychinfo.gr 